Archief: april 2022

Texelse terreur

scheurt gans de gore gruwel ginder,
waar Gans waggelt

wie gans geen gruwel

ginder scheurt,
Texel kleurende
en de kleur van terreur
scheidende in groen en zwart,
de terroriserende kleur
van Texel in hart
die afschrijselijk klinkt
als kanker kan krijse,
zoals de ex van Jac. P. Thijsse,
die het reize ranzig rekent
en gaat liggen
richting de rook
van het spook
dat de terreur

verscheurt
van Texel in exe,
het laat hekse
en het sekse

als ex voelt fikken
in vuur waarin

't duurzaam zit
te wikken
te wegen
tot het een
'ons'
minder is?

Pilio

zegt dat
dagen niet veranderen,
gemoed in herhaling is gevallen,
doch kleine nuances de boel luchtig maken
Als 't naar de lucht kijkt schijnen dingen voorbij te varen,

maar als 't naar binnen voelt komt angst de strot uit,

net zoals verbeten woede, haat en rancune.
Een wrok die wraak wil op idioot geloof in alles,

dat jarenlang, net als Sint, niet is onderzocht.
Ach, 't gedrocht heeft niets te klagen, dat is zo.
Zo is er geen klacht, maar doet het er zich één voor,

zoals door het masker dat 't draagt heen valt te kijken.
Wie maakt muren als dijken

om voor het geslacht te wijken,

voor het tegeltje dat zo breekt

en zit als lijken

om niet voor angst te bezwijken?

Dreigen niet neigen te voelen wie in doelen dreigt te schieten. Met armen om bal. Al valt er niets te scoren met ballen die niet horen te schieten doch juichen de tieten om de bal die het doel voorbij schoot?

Dood het dreigen? Neigen naar dood? Neigen te rijgen wie 't hijgen dreigt met de dood? Dood je? Neem ik je in het ootje? Het spel is gespeeld? De wedstrijd af? Dreigt er straf? Wie graf het graf? Graaft de graven? Laat dagen vervagen?

Vragen?

'A frog' is een kikker

Een kikker kan een pad zijn
Op een pad kan het lopen
Op een kikker niet
Koud water is er niet
Het is nat
Die kikker
Dat pad

Celleritis

In de cel

Bewaar ik me

te mijden dat

het ik ben ik

mij niet vat

Al valt er niets

te vatten

toch

doe ik alsof

ik handen vat

Handvatten had

Water at

alsof ik

wodka wil

Til ik te zwaar?

Aan alles?

Ril ik

van angst?

Is het kil?

Kill?

Murder?

Death?

Until

I

Have

Nothing?

No more?

No less?

No ?

Yes ?

Yeah ?

Storend haar

Hij stoort haar
Haar 'story' over hem
History

Koningskracht

Breek wat breken kan
Gooi de vaas naar de muur
Ram die scherven eruit
Rinkel de kinkel
Het geluk van de eeuw
Er wordt niets gelijmd
Met de scherven

mag 't spelen
Vorm scheppen
Herscheppen
Opscheppen
Doe maar alsof

het Breekkoning

de eerste is met

Scherfkoningin

de laatste
Alles mag kapot
Stamp maar
Alsof de scherven

liggen verspreidt

langs het lichaam
Die het wel kan hebben,

ten opzichte van 't ikje

die de baas erover

denkt te zijn
De touwtjes in handen?
Kiezen voor breuk?
En is er geen wil?
Voor de afwisseling?
Nu er wordt nagedacht?
Denkt wie?

Tijdloos

Kruipt de tijd
't Staat stil
Als slak
verdwijnt het
in huis
zo handen
verdwijnen
in rugzak
om water
te pakken
maar pakt het water
dan lijkt daar niet later
maar nu geen water te zijn
Kan ik maar tijdloos zijn
ach, grapjas, dat ben ik ook
en toch ook weer niet
de laatste woorden
hierover zijn er niet
al ratelt dit maar door
en is geen punt te vinden
behalve op de i
van ik, 'I' en 'ich'
Mik het 'eye' op 'sich'
Ontdek dat er geen zelf is
al ziet het dit in al
Wie durft het aan,
te sterven in heelal?

Wie ziet

dat de woorden
in dit lied
zijn gelogen
als je door de

woorden ziet

dat leren
geen leer is
in dit lied?

Vragenvuur

In 't laatste uur
van leven
beven de botten
bij elk teken
dat verdwijnt,
wat als golf deint
tot in eeuwigheid
   dat
naar waarheid gesproken
niet is onderzocht.
   Mocht
   een golf
voor altijd deinen
hoe wil het dit
binnen lijnen
van taal
verklaren?
   Haren
in vragenvuur
verbranden?
Om koude handen?
Om te landen?
Tot landen
verbranden
in vragenvuur?
Wie waagt 't

uur te verlaten?
Draagt vuur in?
Vraagt nu af?
Vuurt vragen?
Vraagt vuur?
Huurt 't huren?
Buurt 't buren?
Muren de muren?
Zuurt het zuren?
Is vuur te verduren?
Duren vragen uren?
Komen muren op me af?
Straf om 't graf te ontkennen?
Wenne vragen in vuur?
Benne vragen zuur?
Enne,
Wie is het vragen?
Wat vuur?

Dumpen

Als Vriend(in) Gedumpt
Onder het mom
Van vriendschap
In de naam
Der liefde
Om eerlijk
Te zijn
Het is uit
Al was het
Nooit aan
Het is uit
Met vlinder
Verslinder
Het is uit
Geen hinder
Aan
Hanger
Los
Aan
Biddend
Mos
Aan
De overkant is het stil
Het is 'still' aan
Immer aan
In de waan
Waar?
Niet waar?
Hier?
Nu?

Ik zong

heel erg hoog

Bedroog
daarmee mijzelf
Loog
waarbij ik elf
Maal
kotste
In
een taal
Die
het hoofd
kaal
scheerde
Leerde
ik mij af
Hoog
te ego'eren
Dan
bedroog
Ik niet
loog ik
Niet
oogde
Ik
misschien
Niet
naar
Het
hoge
Lied
dat
Ik
zong

Wij zijn de mannen

van de pomp
We tarten ritme
Tarten bloed
Staan paraat
Kloppen goed
Wij zijn de mannen

van de pomp
Met kleppen

op het hart
Vaten apart
Bonzend
Tikkend
Kloppend
Hard, zacht
Rustig, snel
Door hemel
Door hel
Wij zijn

de mannen

van de pomp

Elke ader

gooit het vol
Tot in de puntjes,

jawohl
Es ist

das Herz
't Hart
't Pompt
Es brennt
't Brand
Verbrandt

Leeg, vol en waar?

Zo staat de ruimte vol
Zo is het leeg
Keert rust als deeg
rijzende omhoog
tot het bakt
en opgepeuzeld wordt
Dan vormt zich nieuwe rust
Nieuw deeg
In een ruimte leeg
Gevuld met het idee
Hoe leegte wordt benut
Hoe ga ik om met 't hoofd blut
aan gedachten?
Hoe is 't wachten?
Hoe vul ik tijd?
Tot mijn spijt
speten mij woorden
Is sorry Corry
en Corry stil
Zo stil,
Dat ik mij vraag,
Hoe is het
dat ik aan 't ware til?

Draagraket

Waarachtig machtig sterk
In elke hoek van de kerk
Haven voor vlucht
Melk elke zucht
uit tot ontsnapping
   uit de drukte
       uit 't hol
       in hol
   Wie is het die bukte
onder een wereldbol?

Tal

't Kost geen cent
Vragenderwijs
Brak het ijs
Zevental
Sjantal
Tal van Sjans
Wie durft het aan,
de sprong
van schans?

Ondag

De tanden sterk
Vandaag opent zich een kerk
Wandelt 't als tempel
En hee,
is 't thee
drinken in moskee
Vandaag is ondag
De dag om te ontdagen
Geen zondag, want
waar de zon is
is als de magen van de koe
Geen vier doch heilig
Wie voelt zich heilig,
heilig en moe?

Zonnestralen

halen de aarde niet
Slapen is als water
door een vergiet
Zeven is 't getal
dat ongeluk tekent
Wachten is voor 't weer
de warmte om de kou
Wie zegt au,
hou van ?

Deel

De aantrekking is er
doch weerhoud zich iets
als magneet afstotend
waar 't 'close' is

Als klooster trek ik rond
open deuren
gesloten mond
vol geuren
bedekte kont

De afstoot is gewekt
na 't zich aankleed
als verpakking aangetrokken
zo foto geschoten

Schiet op, in eigen tempo
Klimop en groeien maar!
Wat is het toch,
dat ik met deze onzin
(niet) bespaar?

Kriebelend kippenhaar

   Krijg de kriebels
   De haren overeind
   Vel van de kippen

Gesloten knieën
Open gewrichten
Open gedicht
Open boek
't Is mijzelf
Ik ben zoek
Verliefd op alles
Doch nergens te vinden
Nergens naar op zoek

   Krijg de kriebels van 't zoeken
   De haren staan overeind
   't Kippenvel opent gewrichten,
   gedichten en het boek
   dat ik al schrijvende
   schijn te zijn

Kriebelend kippenhaar
Vel na vel
Hoe beschrijf ik hemel?

   Hoe hel?

Dúlamán

Een beetje lezen
Een beetje walg
Huilen met de pet op
Zeewier, groen en alg
Wansmaak en verderf
Over het lichaam lopen

Wie moet wat ik erf?

Halsoverkop

Lin galop
De branding kolkt
't Water draait me een loer
   In ruim sop
   De koek is ?
   Halsoverkop
   In sleur
   Non alledaags
   Kom maar ?

Ik

heb twee maal gepoogd om zelfmoord te plegen, de derde keer is menens. Niet om het lichaam om zeep te helpen, noch een strot door te snijden of aan nek te hangen. Het heeft niets met de handen van doen. Het is om figuurlijk, in gedachten en zonder me aan te steken te branden.

Van hel naar hemel

Zemel tot brood

Boter, melk & ghee

Wat weet ik?

Wat nie?

Wie ben ik?

Waar ik ben is ongeduld. Angst. Blode. Dan moet er iets bij, de boel ingewikkeld maken. Een paar niet onderzochte zuren namens een dooie ontwerpen, verzinnen, beliegen. Voor natuurlijk een te grote angst, maar dit toegeven ho maar.

Laat mij een magische kogel zijn die net als elke andere pil over de datum heen is en dankzij niemand die het onderzoek grondig afmaakt het tot kolder, onzin en kul acht. Het werkt niet, bemoeilijkt de boel en maakt het onnodig ingewikkeld. Dat wil de 'ik', de wetenschap, de ik ben ik niet horen, begrijpen en al helemaal niet aannemen. Goed, het is niet waar. Maar om de eigen mening, of die van horen zeggen, van papier, uit de slecht onderzochte praktijk in twijfel te trekken, te onderzoeken, te verwerken, ho maar. Das teveel moeite, dat doet men niet. De norm luid: volg de kudde, niet het zelf.

Zo volgt het braaf de kudde, thans, zo lijkt het aan de buitenkant. Aan het uiterlijke gedrag te zien... maar van binnen bepaald het dier zelf hoe het iets neemt. Als het iets niet mag weigeren, ondanks de wet, het recht en gezond verstand, dan weigert het met een omweg en anders, door eerst iets aan te nemen, maar de ongein te mengen met gal. Over gif gesproken... voor wie betekenen drie puntjes wat?

United nowhere

Fasten Thy seatbelt
This train is going down
Deep underground
To where no one has been
Without questions
No regrets
Not even sorry
It is not about me
Neither you or anyone else
It will be foretold
I will be the mold
Into which I will be molded
Referring to space
And all that it holds
From Sakti to Síva
God, Allah and Brahma

Oh, Brather

O, Sister

Where do I belong?

De dansende Morrel

Over zweet gesproken

De dagen morrelen

De voeten koud

De tegels niet, die zo breekbaar het vlees aan diggelen slaan. Voorkom dat dit een baan wordt door niet te wenden aan wat er op u afkomt aan onzinnig gebrabbel. Kets het compliment, de pluim en de groet van u af, mijd wat er aan meid om u zwermt. Laat het eigen wereldje in tact. Tactisch is het niet, maar noem het dan subtiel, fijn en gevoelig.

Over zweet gesproken

Het druppelt langs het lichaam

De dagen morrelen

Tastbare donkerte

Leegte alom

De voeten warm

De lucht bevriest

Niest er niemand?

In zweet gelopen

op de dag waarin

het wat morrelt

op blote voet

Wie zweet angst in bloed?

Psychiatrie

Aan de hand van de psychiatrie
kan ik het leven bekijken.
Voor de grootste ziekte
hoef ik dan niet ver te reiken.

Één denkbeeld houd ik
als psychiater voor werkelijkheid aan
dat zonder bewijs wordt gedaan.

Een illusie die ik niet laat.
Naast de angst als wortel wat het voed
Het klinkt zo psychotisch,
maar niemand wie er voor boet.

Dit zou toch van de zotten zijn, iedereen gek?

De illusie zit 'm in woorden,

het zit tot de nek.

Ik houd nu maar mijn bek,
voordat het 't nieuws bereikt,
want er is geen dokter voor deze verschijning, zo lijkt.

Al is er een goeroe die kijkt
en mij laat zien.

Wat weet ik?

Wat misschien?

Prinszessenhaar

Over de daken getrippeld
kwam de prinses te witte paard
de vacht tonen
en een vracht vlees
laten zien
Zo de huid misleidt
leidt de merrie haar
over de pannen
Op zoek
naar haar geliefde
vind de liefde
haar haar
en alles
dat eronder groeit
Waar dit haar al ontvangt
ontvangt zij gedachten,
ideeën en dingen
die haar verleiden
te moeten zoeken
naar dat
wat haar
omgekeerd
niet zoekt,
zo het haar al
gevonden heeft

Werk

Als het stopt

bij de Bolder
is het kolder
dat holder
de bolder
uit de polder
stroomt
Onzin
kan het niet leren
noch onthouden
is wat het zal doen
als het doorheeft
dat een aura groen
noch werkelijk is
Als het stopt bij de Bolder
komt alles wat het

verborg op zolder
onder het stof vandaan
als een keten
die is ontdaan
De draak vliegt er

met het goud vandaan
Voor wie niet zo groeit
gaat terug naar de baan
de Bolder genoemd
Als het stopt bij de Bolder
is de kolder verdoemt
te mislukken
als een ongeluk
waarbij krukken
de oksels dragen
Lege magen
vullen weder
Lege dagen
vullen vol
met bagger
en bezems te kort
voor het te veel
dat ontkracht
aan de macht
van geluk
Als het stopt bij de Bolder
komt kots
in een zogenaamd bedrijf
dat op het lijf schijnt te schrijven
dat werken en leren
is wat het doet
Als het stopt bij de Bolder
wordt de rust beboet
die het tijden niet nam
Vrijheid
als een dam
die op barsten stond
waar het
als een rivier
uitmond
in de oceaan
om te verdwijnen
in water
als as
gestorven
bedolven
in vocht
Als het stopt bij de Bolder
is er geen slaap
waarmee het vocht
tijdens de uren
waarin het de tocht
naar ware woorden zocht
Als de Bolder
vol kolder
en hol is
aan leegte,
is het een hol,
een grot
Zo Socrates
Een wijze les
Voor wie het licht ziet
loopt naar buiten
en keert nimmer om
niet wetende
wat voor reis het begon
Om te stoppen bij de Bolder
komt het op zolder
tegen wat het zocht
als bril op voorhoofd
op kop van gedrocht
dat te lelijk is om aan te zien
voor wie van Bolder is
Voor wie van Bolder is
kijkt in de spiegel
waar de ruimte
het gezicht
laat zien
hoe schoon
puisten zijn
Hoe wijs rimpels
Hoe grijze haren staan
Boven al
hoe ontdaan
de duivel is
nu het geen poets kan bakken
in de sprakeloos
achtergelaten
Kolderiaan
Is er geen mug
die dood heeft te gaan
omdat het zoemen
geen last is voor wie
niet kijkt maar zie, tuh?
Soms niet den, kuh
Doen
Niet doen
Denke
Zal het de ober wenke?
Om te gaan?
Het heeft gerotzooid
als Kolderiaan
Wie stopt bij de Bolder
komt uit ellende vandaan
om lucht te happen
na het rokershok
te doorstaan
Als het stopt bij de Bolder
loopt er een trap naar de maan
Het kan niet stuk
huilend van geluk
Huilend van geluk
ontspringt er een bron
van tranen
en Ron,
whoever it is,
verliest de realiteit
die als mis, verstand
het leven in is geblazen
maar door de wind is gedoofd
Verdoofd zijn 'wij' in wie het gelooft
om de pijn te sussen
als het duizendste kussen
dat koning aan prinses
kado heeft gedaan
Het voelt de erwt
al op de maan
Als het stopt bij de Bolder
komen de vogels
op bezoek
Feest het
In een boek
Komt de vogel vrij
Met vleugels van de engel
Is wat God zei?

Overéénkomen?

Zoals het huwelijk begon

aan dat wat 't niet weten kon

is het de vraag,

wie stelt wat voor?

Nu niet allemaal in koor gaan doen dat we overeen willen komen als we niet hebben onderzocht wat voor gedrocht er iets tekent zonder de vraag wat dit betekent

Wie ben ik?

Waar kom ik vandaan?

Waar ga ik naartoe?

Nog niet moe van alle reacties?

Ga dan maar door met het hoofd vol attracties.

Het komt niet over één als het geen vragen blijft stellen en 't blijft dit zo nodig vertellen tot het ziet dat elke vraag 't doel voorbij schiet.

Wat weet ik?

Wat niet?

Een overeenkomst kan gelden als twee zielen één gedachte delen, maar helaas pindakaas bestaat er geen ziel, betekent delen dat 'we' in hetzelfde woord zitten te wanen, zoals tranen voor ieder anders is en gedachte een woord voor het onbekende.

Nu het zich tot overeenkomen wende ziet het dat 'wij' als bende geen twee kunnen zijn en das op zijn minst fijn. Geen water bij de wijn, dus mijn zogenaamde orde mag in tweeën worden gehakt wijl het wegzakt in de rust die de bemoeizucht niet kan bieden om over de kritiek op die zorgeloze lieden maar te zwijgen. Het doet liever neigen naar de rust die zelfs de kust niet laat voelen.

Wat is het toch dat 'we' met 'één' bedoelen?

Krakuzetoria

Inspiratie is niet gevonden als het niet is gebonden aan gedachten die denken. Om pijn te voelen kan ik mezelf krenken. Zoals ik heb te vernielen wat er zogenaamd aan zielen in me denkt te wonen. Om me te belonen met een schone lei, alvorens ik maak. Zonder bezieling is de vernieling voltooid. Een dichtader sluit de boel. Één die open is nooit. Die vertelt dat het doel er niet is. Bij voetbal en in het leven.

Het is even dat het dacht dat inspiratie bestond. De grap is, het komt uit de kont. Een andere kijk. Niet werke lijk. Neem ik me nou in de zeik met enthousiasme en ideeën? Als onzin dat zo in het hoofd komt kijken?

Wolken die wijken voor de zon die straalt. Is het Jezus die dwaalt? Speelt het oog een spelletje? Wie is er in voor een relletje? Op het Leidsche plein. Rust, regelmaat en rein. Deze woorden kennen geen refrein als het als limonade uit een fontein de lucht in wordt gebonjourd. Roert het in 't water, dan is dat om daar later de vruchten van te plukken. Het leven zal niet lukken. Godzijdank. Dan hoeft het niet te rukken aan Jan en alle man om te krijgen wat het wilt punt en el. Niet zo snel. Rustig wandelen in de hel. Voor ik het weet ben ik eruit. Wat ik daar zie wil ik vragen. Zodat de dagen in de hel in twijfel worden gebracht. Een kracht om macht te ontkrachten.

Verwachten is voor wie nog niet weet dat de toekomst en het verleden door het heden deze uit het raam smeet. Met barsten en scherven vol van geluk. De humor is eerlijk en kan niet stuk. Pluk de dag al is deze eindig. Eeuwig is alles wat niet is te vatten. Dit kan zo doorgaan als de aarde en maan hun afstand in meters tot die van de zon.

Spijt van gedane dingen? Ik kan mij in bochten wringen. Maar alles waar ik in geloof is als in kringen draaien. Kon het maar waaien als de wind. Een God geprezen kind in de natuur. Schoenen maken geen man voor wie het laatste uur is geslagen. Dagen brokkelen af. Zal ik mij vragen, wie ben ik? tot vanzelf wordt ingezien dat alles zogenaamd in de fik zal gaan?

Wie kan zich dit als een baan voorstellen? Het vullen van vellen papier. Een waterval aan woorden. Over het nu en hier. Over het heden. Over het verleden van het heden. Hier en nu. Ben ik 't al zat, als een natte paraplu? Of gaan 'we' door? Zingen 'we' in koor over de dingen die het verloor maar toch nooit had? Wat is vallen in een bodemloos gat? Wat? Een zak patat. Die het in handen had. Verdwenen. Wenen hoort bij het leven. Soms is het huilen. Soms is het rot. Soms is het varen op een vlot in de oceaan. Het is gedaan met mijzelf. Gedaan met de waan. Eindelijk iemand die de baan, naam en waan niet weet te volbrengen.

Gaan we olie en water niet mengen als het niet gaat? Niemand heeft er baat bij om te doen alsof ik ben. Pijn is geen gegeven. Een onbekend iets dat ik verkracht tot een vier letter woord wat op zich meevalt met 'n teken van lijden. Laat het daar niet over uitweiden. Dan ben ik hier morgen nog.

Toch is de mensheid niet oud. De aarde bestaat langer dan ik en wie er ook mee doet spotten en als zotten de boel verzieken als wieken van de molen die vertikken te draaien in het waaien van de wind. Als God molenaar, is vervloekt het de mensen die het als bladen niets vindt. Knip het lint, door. Voor, wie is Joost? Wat is zorg? Plan? Man man man? Ga toch fietsen, rollen of lopen. Op Joost en een plan kan ik niet hopen.

Hopen mest kan ik zien. Maar hopen dat het mest is, is als negen vingers op handen van tien. Niet goed kijken. Een oordeel vellen. Zonder te vertellen aan mijzelf dat ik net zo goed tot elf kan tellen om te kijken. Het oordeel ontwijken. Vragen wat het toch is dat er telkens misgaat, als iets niet gaat zoals ik wil? Luister naar Damiaan. Laat het gaan zoals ik niet wil. Beken de fout die ik doe maken door van de daken te schreeuwen dat het krijsen van meeuwen aan die vogels zou liggen, en niet aan mijzelf. Wie ben ik op leeftijd met het gedrag van elf?

't Ware ontmoeten?

Dan zit het hier
en nu
met beide benen
op de grond
en op de mond
gevallen
Hier en nu
als Jo, dit of dat?
Nu of nooit?
Wie is het
die alles overboord
gooit?
Niet meer klooit
en zich tot het bot
ontbloot?
Dat zelfs de dood
schrikt
van het ware gezicht?
Niet van het gewicht
door alle zorgen
Wel hoe licht
niet morgen
maar nu
zich openbaart
Zo fel als de hel
Zodat het zorgen klaart
Want is 't het waard
om nu als Jo,
dat of dit,
te doen alsof
het zit?
Te doen alsof
het trouw is?
Om een woord
dat geen goud
inhoud?
Houd maar in wat het wil zeggen
Over de heggen van de buurt
is het de waarheid die langer duurt
dan dit leugen
Waarvan het de oorsprong
niet kan heugen
noch dat het er toe doet
   Wie
       O wie
           ont
       moet?