Waar ik ben is ongeduld. Angst. Blode. Dan moet er iets bij, de boel ingewikkeld maken. Een paar niet onderzochte zuren namens een dooie ontwerpen, verzinnen, beliegen. Voor natuurlijk een te grote angst, maar dit toegeven ho maar. Laat mij een magische kogel zijn die net als elke andere pil over de datum heen is en dankzij niemand die het onderzoek grondig afmaakt het tot kolder, onzin en kul acht. Het werkt niet, bemoeilijkt de boel en maakt het onnodig ingewikkeld. Dat wil de 'ik', de wetenschap, de ik ben ik niet horen, begrijpen en al helemaal niet aannemen. Goed, het is niet waar. Maar om de eigen mening, of die van horen zeggen, van papier, uit de slecht onderzochte praktijk in twijfel te trekken, te onderzoeken, te verwerken, ho maar. Das teveel moeite, dat doet men niet. De norm luid: volg de kudde, niet het zelf. Zo volgt het braaf de kudde, thans, zo lijkt het aan de buitenkant. Aan het uiterlijke gedrag te zien... maar van binnen bepaald het dier zelf hoe het iets neemt. Als het iets niet mag weigeren, ondanks de wet, het recht en gezond verstand, dan weigert het met een omweg en anders, door eerst iets aan te nemen, maar de ongein te mengen met gal. Over gif gesproken... voor wie betekenen drie puntjes wat? |