Donkere nacht van de ziel

Wat betekent dit? Net zoiets als dat ik zei, 'The urge to destroy is also a creative urge, to understand I destroyed myself' wat een kruising is van Pablo Picasso en Fernando Pessoa hun uitspraken. Of Eckhart Tolle met 'to die before you die to find out there is no death', Ram Dass, 'this is the pathless path' en Osho 'once you let go nothing dies, only the ego'. Allen wijzend naar het blootleggen van het ego. De donkere nacht is beeldspraak van Johannes van het Kruis. Er is een boek over geschreven mocht je interesse hebben. Sommigen maken gebruik van de term. Het is geen waarheid maar kan steunen tot je er door ziet. Als je googelt zijn de juiste bronnen van hen die op eigen manier om het ego geen doekjes winden. Prachtig verwoord. Nooit gedacht dat ik zo iets mee zou maken. Hoezo? Omdat ik het allemaal maar hoogvliegerij vind. [lachen] Wat heb je meegemaakt? [Geen response] De vraag die ik had en veel mensen over hoor: wat is schaduw of innerlijk werk? Waarom is het? Als je vraagt wat schaduwwerk is, heb jij geen donkere nacht van de ziel ervaren. ;-) Nogmaals, het ego met haar en al uit de grot sleuren en in het licht werpen, alias egodood, schaduwwerk en zelfonderzoek, om maar wat te noemen. Je had het over een school voor spiritualiteit oprichten? Aanrader is om dat niet te doen of het anders te noemen. Een school; beetje hoog gegrepen, niet waar? Spiritualiteit; kan jij je voorstellen dat je aan de hand van wat je biedt je bezighoudt met 'spiritualiteit' voor de massa, geen ware spiritualiteit? Als je al denkt dat vijf dagen in de cel vanwege een akkefietje een  kans  is  om  met  jezelf  bezig  te  zijn  en 'even' een out of body te ervaren, heb je geen kaas gegeten van deze materie. Aan jezelf werken kan je met gemak thuis doen. Desnoods neem je een stilte retrait ergens; zoek je afzondering in een klooster, ashram of tempel. Een out of body experience is geen hebbedingetje en overkomt je. Dat  zoek  je  niet  op.  Dit geld ook voor andere siddhi's, spirituele krachten. Welke valkuilen zijn voor wie de ernst ziet, in dat verlichting niet is wat je er van kan bedenken. Het ego denkt (al gauw) dat het net als in de supermarkt iets leuks ziet wat het 'pakt', naar streeft of als doel stelt. Zo werkt het niet. Misschien kan je meesterwerken lezen in plaats van popie jopie literatuur. Al kan het zijn dat je afhaakt wanneer dingen serieus worden. De vraag die ik je heb gesteld is namelijk onbeantwoord gebleven. Deze woorden zijn overigens goed bedoeld, mocht je moeite hebben met kritiek. Zie het als een waarschuwing. Net als de juiste leraares mensen weigert voor een bijeenkomst, als het merkt dat het niet voor hen is weggelegd. Net als dat je familie en vrienden lieten weten dat het de vraag is, of je in je huidige land je ding kan blijven doen. Ik zou doen wat jij zou doen, ongeacht wie er wat van vind. Als dat daar is, is dat zo. Niets mis mee. Maar als je komt met 'ik ben juist hartstikke gelukkig, het weer is goed en mijn geboorteland, daar heb ik een vooroordeel over' zijn het geen sterke argumenten. Geluk, het gevoel, is van voorbijgaande aard en moeilijke tijden komen, of je wilt of niet. Wanneer depressie nog iets is waar je van af wilt, is spiritualiteit niet voor je weggelegd. Een gouden kans is als je op je diepst zit, er het geluk in te zien. Depressie is geschenk uit de hemel, als je het mij vraagt. Maar als ik eerlijk ben ontwaak je pas, als je ziet dat er geen ontwaken en dus depressie, geluk en een 'ik' is. Het weer is nu niet echt een maatstaf om ergens te gaan wonen. We zijn niet van suiker, toch? Noch dat het geboorteland slecht is qua weer. Een land de schuld geven van dingen die zijn gebeurd, is blaam buiten jezelf leggen. Afgezien dat het allemaal verhaaltjes blijven, kan je wijs zijn en jezelf confronteren, als je van mening bent te bestaan en problemen ziet. Dat kan je overal op aarde doen, dus hoeft er geen reden te zijn om weg te moeten. Eigenlijk, maar dat zie je of niet, zijn er geen keuzes. De vrije wil is vooralsnog onbewezen en door middel van neurologisch onderzoek (Libet) zelfs aangetoond als illusie. Zie het filmfragment. Waar je vandaan komt, bent en eventueel naar toe gaat, ligt niet binnen de macht van de persoon. 'Grote veranderingen overkomen je' is makkelijker te begrijpen dan dat zelfs de kleinste keuzes niet van jou zijn. Met de nodige levenservaring zal iedereen dit kunnen zien. Net als iedereen schaduwwerk kan googelen, als men wil weten wat het is. Huiswerk doe je eerst zelf, eer je (onnodig) vraagt. De term van Carl Jung wordt hier en daar toegelicht. En waarom? is een vraag die je dan gaandeweg zelf op kan lossen. Misschien kun je na het te verkennen met wat diepere en interessantere vragen komen, zo inhoudelijk kwaliteit bieden. Dat heb je immers in je :-) Zoals je weet ben ik vrij nuchter. Al vond ik het niet makkelijk; alles ligt op de schop. Wat is een programma in mijn hoofd en wat niet? Wat hebben mensen ons aangeleerd of gelogen? Wat is gelogen voor hebzucht? Ik ga je mooie bericht nog even goed lezen. Ik ben ergens in geslingerd, waarvan ik niet wist dat het bestond... in een korte tijd gebeurde er van alles, wat ik niet begreep. Pas naderhand wist ik wat ik meemaakte... je kan meerdere 'dark nights' ervaren. En ze worden steeds kleiner (naar mijn mening). Innerwork is als een software update in mijn hoofd. Of je met beide benen op de grond staat weet ik niet; heb ik te weinig informatie over. Je opent je voor van alles. Dat is te waarderen. Neem bijvoorbeeld tarotkaarten, betekenis zien in tijdstippen en dingen aan het universum hangen. Dit is te begrijpen, maar ervan overtuigd zijn moet je zelf weten. Ik vind het zo zweverig als de pest. Er is een verschil tussen open staan voor en geloven in. Als ik het zo inschat verwerkt je lichaam nog het een en ander. Wat programma is en wat niet, wat je jezelf hebt aangeleerd (laat ik anderen buiten beeld houden; het heeft geen zin om te projecteren en wel om verantwoording bij jezelf te zoeken) en wat gelogen is zijn prima vragen. Als je hier verwarring bij ervaart, is dit normaal. Met zelfonderzoek gaat echt àlles op de schop en in het begin wil het ego weleens vastgrijpen aan illusies waar het nog geen afstand van kan doen. Niets mis mee. Al ben je er dan niet. Neem Eckhart Tolle en leg dat naast jouw verhaal; 'life has meaning again, but it’s no longer a conceptual meaning that you can necessarily explain', 'it looks of course as if you no longer understand anything' en 'you are not trying to fit your experience into a conceptual framework anymore'. Als je naderhand wist wat je eerder meemaakte wat je toen nog niet begreep, prima, maar dat komt niet overeen met de donkere nacht. Het begin is er, maar je grijpt terug naar de bekende wereld. Wijl het juist 't onbekende is waar je heen wilt. Als je het meent te ervaren. Er is naar mijn mening pas sprake van, als je ziet dat er geen is. Met de dubbelzinnigheid dat er dus eigenlijk geen sprake van kan zijn. Zoiets uitleggen heeft een beperking: taal. Vandaar dat ik om de waarheid heen kan dansen, maar het nimmer spreek. Een tip is om niets van me aan te nemen. Het hooguit te onderzoeken. Dit geld voor iedereen, jezelf inbegrepen. Mijn voorkeur gaat uit naar een directe aanpak. Naast andere ideeën is 'the dark night of the soul' van Johannes van het Kruis er een die dit kan beamen. Niet eindeloos vragen waarom ik? Hoe hebben andere mij, et cetera. Wie is die 'ik'? en daar telkens naar terugkeren tot je bijvoorbeeld, zoals in mijn geval, lacht om de absurde vraag met het inzicht dat die 'ik' maar eens met bewijs moet komen eer 'ik' in een 'ik' geloof.

Een myst ik iets?

Dat ik dit boek aan het lezen ben gaan me de ogen nog verder open. Natuurlijk besefte ik al langer dat ik mystieke ervaringen meemaakte in psychose. Dat die ervaringen wijzen op meer dan ziekte. Nu ik dit lees, herken ik vrijwel alles. Het therapeutische proces dat ik doorliep was dus ook een mystiek proces. Of... misschien is ieder echt therapeutisch proces wel in essentie spiritueel. Misschien gaat het wel over hetzelfde. Misschien leidt ieder echt helingsproces naar die eenwording met God. Naar het kennen van de oceaan waarin je zwemt. Wow. Als je één met God wilt worden, de oceaan wilt realiseren of naar dat wat buiten de wereld staat verlangt, dien je dit en alles waar je van overtuigd bent op de schop te nemen. Verdiep je je in het mystieke, in thema’s als de donkere nacht van de ziel, spiritual emergency, 't transpersoonlijke, Jnana, Zen, et cetera, dan merk je dat zelfonderzoek ten grondslag ligt. Zo is egodood onherroepelijk voor verlichting. Denk aan Jezus Christus, Gautama Buddha en Mohammed. Maar ook Nisargadatta Maharaj, Ramana Maharshi en Osho, als ook Wolter Keers, Alexander Smit en Hans Laurentius. Naast Eckhart Tolle, Jeff Foster en Adyashanti. De lijst is eindeloos. Dit kan een handreiking bieden, om niet te blijven hangen in wereldse spiritualiteit ('t Hogere, éénwording en/of pure energie). Zo door spiritueel materialisme heen te snijden. Zie gelijknamig boek van Chögyam Trungpa Rinpoche. Het is niet fout om iets aan te nemen. Het lijkt steun, aanmoediging en inspiratie. Al is het tijdelijk, geen eindstation. Het is ook slechts hersengymnastiek. In plaats van het beperkte plaatje van psychiatrie, wat de massa vindt en popie jopie literatuur, is een ruimer denkraam pre. Het is niet voor niets dat grote namen dit al jaren binnen de pseudowetenschap delen. Zoals Stanislav Grof, Carl Jung en Lee Sanella. Naast vele anderen. Op zoiets kan de Geestelijke Gezondheidszorg, en welk andere zorgverlener dan ook, vooruitgaan. Al is het te mooi om waar te zijn. Als de ogen maar een beetje open gaan (om anders te denken) kijk je al op. Laat staan dat het wordt begrepen en helemaal wordt ingezien. De kant van zelfonderzoek wil je op als het gaat om éénwording, vereniging (Yoga) en (zelf)realisatie. Vandaar de directe aanpak. Blijf niet eindeloos geloven wat je hoort, leest en verzint. ASAP, get rid of it. Het is nergens voor nodig, een verspilling aan energie en als je een egodood woorden geeft, is introspectie juist voorbereiding op de éénwording met God, de oceaan, et cetera. De helpende hand zit 'm in het onderzoeken hiervan, van (die en deze) woorden. Beweren niet dat je één kan worden met God. Maak er veldwerk van. Steiner zei het: niet aannemen wat ik zeg; zelf onderzoeken. Een aanrader is om te focussen op de hamvraag, welke al eeuwen van de daken wordt geschreeuwd door de juiste leraren; wie ben ik? 'Dus wie God vindt, of de ziel, is op de goede weg. Maar: take one step beyond...', aldus Hans Laurentius. Klopt hoor. Dat alles heb ik in de afgelopen dertig jaar ook ervaren. Het is puur de herkenning in dit boek. En ja zelfonderzoek is blijvend. Als ervaringsdeskundige blijf ik reflecteren op mezelf. Grappig trouwens dat je niet één vrouw noemt. Wat ligt daaraan ten grondslag? ;-) [lachen] & grappig dat dit een wereld suggereert die wordt verdeeld in man en vrouw, ik en jij; afgescheidenheid. Geloof ik niet in. Mocht het baten, dan kunnen Anandamayi Ma, Pema Chödrön en Catherine Lucas net zo inspirerend zijn. En aangezien identificatie met het lichaam er geen blijkt te zijn die waar is, jijzelf ;-) Grappig dat jij blijkbaar niet op jezelf reflecteert. Want waarom staan die niet in het eerste rijtje? ;-) Qua identificatie... don't worry, op het gebied van seks en gender heb ik van alles uitgeprobeerd en met het lichaam identificeer ik al jaren niet meer. Ik laat je slechts iets zien over jezelf. Ging de vorige keer ook al snel over het invullen voor een ander. Waarom? Vraag, oordeel niet is de raad. Bijvoorbeeld, kun je een vrouw noemen? Niet 'grappig trouwens dat je niet één vrouw noemt' en 'ik laat je slechts iets zien over jezelf'. Zo lang er nog een zelf is, kent men de oceaan niet waarin men denkt te zwemmen. Voor mij is er geen zelf; dit was zogenaamd een denkbeeld aangeleerd voor het illusionaire persoon wie ik dacht te zijn. Grappig dat jij blijkbaar niet op jezelf reflecteert. Want waarom staan die niet in het eerste rijtje? Sorry. Waar je ook naar probeert te wijzen, het is eerder lachwekkend... en dit is mij te vaag, kun je wat duidelijker zijn? Als jij je niet met het lichaam identificeert zou ik me overigens niet bezig houden met wie wat wel en niet verwijst naar welk gender dan ook... maar goed, kan jij je voorstellen dat we beide geen waarheid spreken? Dus daarom zijn jouw teksten zo lang. Omdat er geen zelf meer is! ;-) Je bent hartstikke creatief, maar in het onderscheiden van dingen vraag ik me af, waar zit je met je hoofd? Sterker nog, niet dat er geen zelf meer is. Het was er nooit in de eerste plaats. Maar stel dat er geen zelf meer is, dan is het mij kleingeestig om hier wel of geen lange teksten aan te koppelen. In principe heb ik niets te zeggen, maar ik kan net als iedereen behoorlijk uit mijn nek kletsen. Hetzelfde als wel of niet in het hoofd zitten. Weet je, dan geloof je toch in je eigen ononderzochte gedachten, welke nota bene over een ander gaan, wie je totaal niet kent en projecties betreffen? Wat weet je nou van wat een ander wel of niet voelt? Of, is de beredenering, omdat er (relatief en voor jou) veel geschreven wordt, dat dit duidt op dat iemand niet (genoeg) voelt? Waar haal je dit vandaan? Wie weet zegt dit juist dat iemand goed in contact is met gevoelens, anders zouden deze woorden er niet moeiteloos, spontaan en bondig uitvloeien. Wat heb jij er op tegen als iemand een ingeving heeft, welke het kwijt kan? Wat bezielt je om je zo met een ander bezig te houden? Misschien vind ik het juist heerlijk om even een ingang te zien voor de kolder, welke we als mens denken te delen. Als er iemand uit het hoofd zou kunnen komen, is het wie overtuigd is van een psychose en mystieke ervaringen... maar ik heb sterk het vermoeden dat net als de vorige keer, een inzicht eenrichtingsverkeer blijft. No harm done. Misschien dat er ooit een doorbraak komt. Je bericht was in ieder geval een stap in de juiste richting. Top, ga zo door. Fijn dat je het kunt zien als kolder! ...kan jij dit van jezelf ook zien? Ja daar zat ik op te wachten! Sorry dat ik je zo triggerde... Ik kon het niet laten...   Waar zat je op te wachten? ...Triggerde? Sorry? Wil je alstublieft duidelijk zijn? Ik verwachtte al dat je mij aan zou spreken of ik m'n schrijfsels ook als kolder kon zien;-) Is het een ja, mijn woorden zijn net zo gebakken lucht of, 'ja, daar zat ik op te wachten!' ? Dit antwoord kan namelijk op meerdere manieren worden gelezen. Overigens hoef je nergens sorry voor te zeggen. Niets is persoonlijk. Wel denk ik dat er soms te snel een conclusie wordt getrokken uit iets waar men geen weet van heeft. Ach, een oordelend karakter is al niet fijn om te dragen, noch dat je er iets aan kan doen, toch? Het is vermakelijk, dat wel. Dank je. [lachen] Misschien moet je even teruglezen....ALLE geschreven woorden hier - dus ook de mijne - zijn een uiting van ego.  Wat wil je nou zeggen? Wil je duidelijk zijn, s'il vous plaît. Als je door zou hebben dat er geen ego is, komt dat niet terug in je verhaal, of wel dan? Soms wordt het tijd om te gaan voelen.....uit je hoofd te komen. Als je bekend bent met de tantrische leer - dan weet je dat het gaat om het verbinden met het hart. Daarvoor is het belangrijk dat je alles gaat doorvoelen wat er in je leeft... Naar wie schrijf je dit eigenlijk? Blijf je vooral inspannen, 'verbind' 'je' met een hart... als je even oplet is juist de afwezigheid van ons hetgeen dat het lichaam maakt zichzelf te reguleren. Tantra begint bij het lichaam, maar je van ego ontdoen is onvermijdelijk voor het hoogst haalbare dat bij Tantra, net als andere stromingen, lokaas is. Opgedoekt met doener. Ontspan. Het hart klopt vanzelf en emoties; laat ze zijn, that's all. Grappig dat jij blijkbaar niet op jezelf reflecteert. Want waarom staan die niet in het eerste rijtje? Hoe belangrijk is de vraag eigenlijk waarom die niet in het eerste rijtje staan? Wat heeft dit te maken met dat iemand wel of niet op zichzelf reflecteert, en, nogmaals, wil je helder zijn met wat je bedoelt? Kun je zien dat het je ego is dat zo reageert? Alles wat wij schrijven - dus ja ook ik - komt voort uit ego. Welterusten alvast. Ik moet morgen weer lesgeven dus bedtijd. Het ga je goed! Verstandig van je, al vind ik het nutteloze informatie. Wat voegt het toe aan dit gesprek? Dit medium kan je wegleggen en oppakken naar gelieve; er is geen norm nodig om aan te geven dat de dag eindigt; voor correspondentie eindigen er geen dagen. Ik kan me een ego verzinnen die wel of niet, sus of zo respondeert, maar dat maakt het nog niet waar. Halve waarheid is telkens eindigen met een verklaring.  ...komt voort uit ego. Prima. Aanname. Nu onderzoeken. Wie is 'ik', wat ego? Anders blijf je in kringetjes draaien. Zelfonderzoek vraagt ook om zelfonderzoek te onderzoeken. Het ego is concept, idee, verbeelding. Het heeft geen zin om (mij) te gaan verkopen dat alles wat wordt geschreven voortkomt uit ego. Net als Plato al zei dat de ziel een werkhypothese is. Het lijkt te helpen om tijdelijk zulke kennis te gebruiken, maar niet om in te blijven hangen. Zodoende dat ik liever van het vraagteken ben. Al slaan vragen ook nergens op, maar dat terzijde. Als voorbeeld, hoezo is het 't ego dat respondeert? Wijl ook kan worden gevraagd, kan je je voorstellen dat het 't ego kan zijn dat respondeert? Klein verschil, maar het laatste vraagt naar verbeelding, het eerste naar schijnwerkelijkheid. Nogmaals, goed om te lezen dat er ogen open gaan voor het mystieke. Blijf vooral in de denkbeeldige oceaan zwemmen om zogenaamd één te worden met 'God'. Mij niet gezien, voor wie is ziener, wie het zien?

The entire ocean in a drop? Drop ocean. Who's motion towards union is mere notion?

Bospad

De toegang voor bospaden is mij onduidelijk. Volgens de kaart van de Vereniging voor Vreemdelingenverkeer (VVV) zijn er paden in het bos die als 'overig' staan aangegeven, los van de voetpaden. Dit komt volgens mij niet overeen met de 'geen toegang voor fietsers buiten de aangegeven route'. Al is het mij ook niet geheel helder wat er met de aangegeven route wordt bedoeld. Er zijn namelijk een aantal paden die (aan de ene kant) geen voetgangersbordje hebben, dus kan je suggereren dat, omdat het grenst aan een fietspad, het ook een fietspad is. Bij de ene weg staat het niet, de andere wel. Ik heb zulke paden al vaker befietst en zag dat er ook voetgangers gebruik van maken. Het is zo breed dat je het amper en enkel een voetpad kan noemen. Misschien is het voor beide, misschien niet. Wellicht wordt het gedoogd, want naast dat ik er andere fietsers ook gebruik van zag maken was er na talloze voetgangers maar één van mening dat het niet mag. Er staat dus ergens aangegeven dat er geen toegang is voor fietsers buiten de aangegeven route, maar niet dat het verboden is. De vraag is dus ook, kan je er een boete voor krijgen? Ik lees ergens dat de fietsregels simpel zijn. 'Je bent in Nederland, dus alles mag tenzij het middels een bord verboden is.' Ook lees ik dat het in bepaalde natuurgebieden wordt gedoogd. Ik gebruikte mijn verstand dat ik geen paden op fietste waar ik voetgangers een last kan zijn (smalle paden), dat ik rem en eventueel stop als dit nodig is en het vermijd als het te druk is; al is het doorgaans uitgestorven op tijden dat ik ga. Hoe zit het met de toegang van deze bospaden?  Het antwoord op uw vraag is makkelijk, nee, dit mag niet! U geeft aan dat het in heel Nederland alleen niet mag als het door middel van een bord verboden is. Ook dit is onjuist, anders zou het betekenen dat je ook zomaar met een brommer, auto enzovoort het bos of duin in mag. Waar kunt u dit vinden? Dit staat in de APV (algemeen plaatselijke verordening), het RVV (Reglement verkeersregels en verkeerstekens) en inderdaad op de borden wetboek van strafrecht. Nu ben ik het met u eens dat de bebording soms wat achterstallig is, hier zijn we mee aan het werk. Maar een fietspad wordt altijd duidelijk aangeven met een verkeersbord, een mountainbike pictogram. Hier maken wij gebruik van de landelijke stijl en een pictogram met een fietser erop. Op overige paden mag het dus niet. Dat er soms een extra pictogram van een wandelend poppetje op staat is stijl van Staatsbosbeheer en zal u inderdaad steeds meer tegenkomen. U verwijst naar de brede paden in het bos, deze paden zijn aangelegd voor het beheer van ons werk maar nog belangrijker voor de hulpdiensten zoals de brandweer, ambulance, de KNRM en de politie.  Artikel 5:33 Beperking verkeer en voetgangers in natuurgebieden 1.Het is verboden binnen voor publiek toegankelijke natuurgebieden, parken, plantsoenen of voor recreatief gebruik beschikbare terreinen te rijden of zich te bevinden met een motorvoertuig, een bromfiets, een fiets of een paard, anders dan op de door de terreinbeheerder aangegeven wijze. 2.Binnen de voor publiek toegankelijke natuurgebieden, parken, plantsoenen of voor recreatief gebruik beschikbare terreinen is het personen verboden om zich te begeven buiten de wegen, paden, speelplaatsen, recreatieterreinen en de voor het publiek opengestelde gebieden van de Slufter en de Hors. Reglement verkeersregels en verkeerstekens Artikel 5 Fietsers gebruiken het verplichte fietspad of het fiets/bromfietspad. Wetboek van strafrecht Artikel 461 Hij die, zonder daartoe gerechtigd te zijn, zich op eens anders grond waarvan de toegang op een voor hem blijkbare wijze door de rechthebbende is verboden, bevindt of daar vee laat lopen, wordt gestraft met geldboete van de eerste categorie. Het mag dus niet alleen; het is verboden. Dit staat in het bos letterlijk aangegeven bij sommige (smalle) paden, maar andere (brede) niet. Ik heb ook zelf gezocht naar de lokale wet- en regelgeving, maar kon niet achterhalen wat jij hebt gevonden. Dank. Het is onduidelijk in het bos, maar wanneer het Bosbeheer geen toegang verleent, hoewel geen verbodsbord gebruikt, dan is het dus verboden. Ik gaf niet aan dat het in Nederland zus of zo is, maar zo heb gelezen. Om het zo breed mogelijk te houden. Noch dat ik ergens verwijs naar brommers en auto's. Het is logisch dat een fietser overal mag fietsen, tenzij het staat aangegeven; zo zijn de algemene verkeersregels. Dat het in het bos anders is, tja. Maar dan moet je dus de APV en RVV raadplegen. Wat voor wie dit onbekend is zonder internet lastig gaat als je ergens fietst waar de borden onduidelijk zijn. Misschien dat het de VVV net zo niet helder is, gezien de kaart. Blijkt ook in Engeland een grijs gebied te zijn waar fietsen verboden is. Dat het hulpdiensten en jullie werk mogelijk maakt, kan de breedte verklaren. De wijdte en schoonheid ervan nodigt de fiets uit. Toch beschamend om voor zo'n prachtig pad alleen toegang te geven aan hetgeen er amper gebruik van maakt? Wat me brengt bij het tot de bodem uitzoeken van dingen. Regels zijn zogenaamd nodig, niets mis mee. Binnen het relatieve kan je je echter het een en ander afvragen. Ten eerste, waarom is het verboden voor de fiets? Is er ooit een goede reden voor verzonnen, of het is nooit echt onderzocht? Want ik kan me voor zo'n pad geen bedenken. Degene die me (onvriendelijk, wat ook tegen de regel is) er op aansprak, kwam niet verder dan het hypothetische 'als er kinderen zijn, dan...', ontbrak aan tegenwoordigheid van geest en wierp beledigingen toe. Nu is dit voor mij geen probleem en zeg ik een ander juist niet hoe te gedragen, maar kom met vragen. Vandaar dat ik hiermee confronteerde, waarna duidelijk werd dat geen toegang voor fietsers daar niet zo'n belangrijke regel is. Wie van het Bosbeheer is er op tegen? Waarom? In het dorp mag je fietsen op bepaalde tijdstippen, ongeacht de drukte. Druk in het bos? Een paar plekken. Maar de paden waar ik kom; leeg, bijna iemand. Omgekeerd komt het niet eens in mij op om me te ergeren aan een fietser als ik wandel. Laat een liefhebber de natuur gebruiken, niet ontzeggen. Waar slaat zo'n regel op? Let wel, ik werp een balletje op, maar laat het resultaat los. Ik heb er geen doel mee; ben nieuwsgierig, that's all. Misschien is men tevreden met verwarring, maar voor hetzelfde geld is het er aan toe om theorie los te laten en, net zoals waar jullie om bekend staan, in het veld te werken; regels aan de (betrekkelijke) realiteit passen, niet vice versa. In mijn optiek is het net zoals wildkamperen of vuurtje stoken. Dit mag ook niet. Iedereen weet het maar dit staat ook nergens aangegeven. En je mag op heel veel plaatsen wel fietsen door het bos op de aangegeven plaatsen zoals alle fietspaden, de mountainbike route en nog twee padjes door het bos. Deze zijn ook aangegeven. Onze collega gaat uiteraard met het VVV in gesprek. Er zijn meer paden op waar je überhaupt niet mag komen. Maar waarom mag je nu niet fietsen is eigenlijk uw vraag en niet waar het staat. In eerste instantie mag je op heel veel plekken wel fietsen. En inderdaad op ook best veel plekken niet. Dit heeft er mee te maken dat recreanten en ook lokale bevolking echt behoorlijk kan schrikken als ze door een fietser ingehaald worden. Dit heb ik zelf eens geprobeerd. En er schrikken echt behoorlijk veel mensen als ze worden ingehaald door een fiets, ook al bel je ruim van tevoren. Maar de belangrijkste reden is wel dat wij te gast zijn bij moeder natuur en wij mogen echt al heel veel. De honden mogen loslopen in bijna heel het bos, er is een mountainbike route, sinds kort een trimbaan, uitkijk punten, speelbossen, een barbecue veld, speelplaatsen, natuurwandelingen en een restaurantje. Eigenlijk voor iedereen is er wat te doen. Wel moeten we in ons achterhoofd houden dat we te maken hebben met een natura 2000 gebied waar wij als organisatie aan onze gestelde doelen moeten houden. Helaas ben ik bang dat we een verschil van inzicht hebben, maar hoop toch dat u onze overwegingen ook snapt. Dank je voor je response. Je open en welwillende wijze is te waarderen. Vergezocht om het ongebruikelijke wildkamperen en brandstichting te vergelijken met het gangbare van fietsen, niet waar? Al kan ik me de overeenkomst indenken dat het beide niet aan een regel houdt. Ook kan ik me schrik voorstellen, al vraag ik me af waarom een fietser voorbij zou razen. Gezond verstand zegt dat een weg voor voetganger en fietser niet betekent dat het wiel heeft te rennen. In het dorp fiets je ook door het verkeer om je heen in acht te nemen, net als elke andere omgeving waar het betrekkelijk druk is. Voetgangers hebben immers voorrang. Maar hoezo is de wandelaar niet aanwezig? Als het niet oplet, kan het dit een ander niet kwalijk nemen. Ga dan bij jezelf te rade. Overigens mag het dankbaar zijn als emoties wellen. Immer de onvolwassen houding van met regels bedekken wat het gewoon gade kan slaan. Er is geen man overboord. Over (fiets)incidenten in natuurgebieden; welke krant, waar, wanneer? Als het gevaarlijk is, ja, dat is een ander verhaal. Dan zal zo'n regel legitiem zijn. Wanneer heeft er in het bos een ongeval plaatsgevonden? Google het en je vindt niets. Het is al een opgave om iets te vinden over zulke regels, wat kan duiden op de onbeduidendheid ervan. Ik heb dit schrikwekkende nooit meegemaakt en paden waar fietser en voetganger beide toegang tot hebben is toch voorbeeld dat het niet alleen kan, maar goed is in de ogen van wie de regel stelt? Net als dat er een fietspad is waar schapen loslopen. Welke amper besef hebben in verhouding tot mensen. Wat geen probleem is. Dat het elders in Nederland en op aarde, ook in beschermde gebieden, gedoogd wordt of zelfs wordt toegestaan, hoe verklaar je dit dan? Wat er allemaal mogelijk is, maar afwijkt van hetgeen in kwestie, zijn in mijn ogen geen argumenten. Het gaat niet eens over fietsen, maar over dingen die er los van staan. Als het een luxe probleem is kan je het omdraaien. Dat het zonde is dat de voetganger, die er amper gebruik van maakt, ruimte onbenut laat en het pad niet wil delen. Maar of het nu goed doch niet strikt nodig is, de vraag is wie een regel stelt die bij nader onderzoek achterhaald of zelfs in beginsel ondoordacht is, en waarom. Dus niet alleen waar te fietsen, maar naar de kern kijken. Waarom is zo'n regel (on)terecht en wie neemt er (geen) genoegen mee? Dat het een beschermd gebied is, heeft er toch niet direct iets mee te maken? Zijn schoenen niet en banden wel schadelijk voor het bos? Maakt een fietser vogels onrustig... dit gaat toch nergens over? Ik kan me verplaatsen in dat het in eerste instantie probeert om een regel te behouden. Maar wat is de reden? Vooralsnog naar mijn mening geen. Nogmaals, ik heb geen intentie om iets te veranderen. Het belang van grondig nadenken over gevoel en gedrag boeit mij belangrijker dan te muggenziften over futiele verschijnselen. Als deze interesse niet wederzijds is, prima, maar dan kan ik evenzeer lachen als huilen dat het zich sluit voor eerlijkheid, recht en realiteit.     Sommige paden zijn fietsbaar doch verboden voor fietsen. Past zo in dit rijtje.         Aan welk doel moet je je houden?

Opzij!

Bij de uitgang vliegt het voorbij aan een medewinkelster die een karretje duwt in de omgekeerde richting. Er is genoeg ruimte en de deur is gemaakt om ons door te laten. Soepel als het is trippelt het langs. Dit gaat niet voor iedereen op, vandaar een opmerking. ! hallo, waarom wacht je niet even? Waarna de ingeving dat als we van een heel mensen leven, van geboorte tot aan de dood, inzoomen op wat het nu dwars zit, zal ik dan beginnen met lachen of is aan de ander de eer? Wie onderontwikkeld in emotie iets moet, neemt het in zo'n geval niet serieus. Het loopt door en laat wie in onrede stikt, stikken.

Uitstekend

'Je moet je hand uitsteken', zegt iemand wijl ik de bocht omga. Maar die vóór de bocht terugtrekken denk ik, anders kan ik 'm niet nemen. Een gesprek aangaan als iemand emoties niet onder controle heeft? Nee, ik laat het erbij. Nota bene rij ik rechts, ga rechtsom en is het niet van toepassing om de drie anderen in het verkeer te kruizen in combinatie met een uitstekende hand. Noch dat diegene in positie is om ergens wat van te vinden; het is derde in lijn, er is geen gevaar en ontbreekt tegenwoordigheid van geest als ik het in mag vullen. Dat mag ik niet en raad iedereen af te vertellen hoe de ander is. Geen meelij met onvolgroeide emotionele beheersing; meevoelen, alla. Be as hollow as bamboo, zei Osho. Laat pijn door vlees golven. Als het bij de ander overstroomt, kan je op z'n minst geen weerstand bieden om zo voorbeeld te tonen. Overigens hebben die andere twee er eerder een punt van te maken. Wat ze niet doen. Die zien de hand wellicht die ik terugtrek om een gevaarlijke toestand te voorkomen wijl wie in mijn ogen met open ogen slaapwandelt niet ziet dat alles in orde is. Wat ik zeg, er is geen vuiltje aan de lucht. Wie kan zich voorstellen dat men doorgaans onvoldoende in het heden leeft, zo zich (snel) irriteert tot schrik aan toe als er niets aan de hand is? Behalve een uitstekende hand. Uitstekend!

Gebrek aan verstand

Je bent dom Dan zal ik weten wat het is en kunnen wijzen naar wie ook, al komt het dan vingers te kort. [grr] Zo dom, je weet geeneens wat het is. Jep, net als Socrates zijn ware kennis maakt dat niemand weet wie wie. Vastdraaien hoort bij wie niet voorbij aan antwoord gaat, voor lief neemt en hier geen vraagteken achter zet. Losdraaien kan. Dan dient het door te draaien tot. Wie doordraait, draait door. De grootste zegening die de mensheid wordt verleend, vindt plaats door middel van waanzin, een goddelijk geschenk.     Socrates Wie door heeft dat in gekte wijsheid zit, vat divine madness, is crazy wise en heeft een gunstig schroefje los ten opzichte van onprettig gestoord. Als voorbeeld en zo dat dit niet vastdraait, wie is het wie hier onzin zaait?

Kolwassen

Er is geen oppas voor volwassenen,  toch is het oppassen geblazen. Voor je het weet bedriegt een grote kleuter welke zichzelf misleidt (onbewust) wie het voor zich heeft. Waar het een broertje dood aan heeft. Confronteren is (vaak) futiel. Het wordt warrig, loopt weg of haalt anderen erbij, want 'samen staan we sterk'. Precies, in diens uppie staat het ook niet op eigen benen, maar is het niet sterk genoeg voor wie eerlijk is. Niet dat we zo oneerlijk zijn en relatief valt er iets van op te merken, maar ècht eerlijk is niemand. Als je de enige bent wie ziet dat taal niet werkt, zorg je dat je wijs de rug keert. Het is een praktisch middel om zo vlug mogelijk van elkaar af te komen, doch stupide om elkaar aan het lijntje te houden. Als een 'kolwassene' kolder uit, kan het worden voorgesteld om een dagboek aan te schaffen. Zo blieft de ander diens blad onbeschreven en hoeft het geen papier te spelen. Hoe komt het dat bijvoorbeeld een dokter na een decennia geneeskunde niet snapt hoe het ter zake heeft te komen? Wat moet een ander met de persoonlijke praat van wie zich bemoeizuchtig opdringt als het zonder hulpvraag uitrust na voorval? Wie zichzelf geen eens kan genezen denkt deze illusie bij anderen klaar te spelen? In een tien minuten marge, want als intercity streeft het om zich te onderscheiden van een andere kwakzalver. Welke eerder zwak en halver is, dan heler. Bij de elfde minuut gaat masker af, zo acteren (nog) niet is weggelegd voor hetgeen. Na de twaalfde is het verdwenen, na het ogen eerlijk op zich krijgt gericht en wordt gevraagd wie dat dagboek gaat halen. De stoptrein is de wereld vreemd, als het doelen jaagt. Leuk en wel; echte heling gaat geheel voorbij. Of menen we heler in zin van dealer, vernieler van een geheel en debieler dan een eenwieler voor iedereen verplicht? Of het om zwart of wit gif gaat, wat het aanraadt is geen van beide. Tenzij het zich hardleers naar bijvoorbeeld Wolter Keers keert. Zo de angel wipt waar een kolwassene nog bang voor is ook. Een chirurg speel je niet zomaar, een goeroe toont geen angst, maar een kolwassene is het bangst voor wat geen eens bestaat. Het moet niet gekker worden. Of wel, als het bijdraagt om van 'knetter' elke letter te ontleden, tot het te pletter valt. Zoals Chögyam een vrije val             The bad news is you're falling through the air, nothing to hang on to, no parachute. The good news is, there is no ground.                                       Chögyam Trungpa omschreef, zonder parachute doch met deugdelijk solaas dat er geen bodem zij.

Een geluk / A blessing

English

Nederlands

can give the slap in the face, that shows no one is behind the wheel. Then loss of control is a boon. 'Yes, I may not decide what happens, but I do decide how I deal with it.' Get lost. Whether something scares us, what emotion arises and how fast the heart beats, is beyond our control. 'No, I mean, I choose what I think about it (afterwards).' Exactly, also in our minds and for the ninety-nine percent of nonsense that we watch every day, we think we have our finger in the pie. Well, I'll be gentle. I will lie that we do indeed decide what we think. Ego thinks that is fantastic, because this is a lie in itself. It keeps deception alive. Come on. Simple test. Think about a pink elephant for an hour. No, eh? You don't have to look for hardship, but being open to and to take advantage of is no norm, right? Fear of this, that, hurt, rejection, the unknown, change, silence and death. Even getting alive isn't a piece of cake. 'The living corpse' accommodates this attitude. For example, I addressed someone who was sitting as such during a lively conversation. Judging by the response, it certainly knew how we as humans can get stuck in negligible rules. In addition to all kinds of pseudo-mature-I-demand-respect-and-have-expectations, that you are not allowed to take water into a makeshift temple. This seems to be written in a Sastra. Now I don't just rebel. At that time I took something that made me drink plenty of water. So that I would like to have a bottle ready. Wherever I was. Of course, aside from the fact that our bodies are made up of quite a bit, this didn't count for the closed mind I was negotiating with. I was forced to tell the person in question not to touch me. As one can see the body as a temple. Not to harm anyone's place of worship. One can feel what is not proper. No excuses. I can set rules, but they must be practical and compelling. That aside. If things don't work out, there is always the back you can turn. Fear is one thing, but if there is no way to talk about it... I cannot expect it, nor that I am of desire. Wisdom told me to leave the building while withstanding. It was the second refusal in a short time. During Kirtan from a Yoga studio, I couldn't resist drumming to the music it was playing. Which is great during singing. Between the songs there is sometimes a pause and perhaps something needs to be said. Now enthusiasm moved me to continue drumming; silences are so short, and even if it was audible, it was musical and not noisy. Long story short, I could bugger off. Especially after being confronted with the head who in turn can think about their 'love all, serve all' slogan. Live up to those words, take them back, or come out for the pretender it plays. Likewise, the idea that a teacher is needed for Kirtan. It needed to be said that whoever arranges this, has been teaching for ten years. In a call and response get together? Well, I'm not the only one who understands that there is no teacher in Kirtan. The following week I came by to provide constructive criticism to the person who arranged it. It is nice to grow in a (spiritual) society, but when the opportunity for growth disappears: turn around, leave. The same with work, relationships and yourself. Everything, actually. Rather a trial than to strive for a well-behaved 'yes, amen'. Suffering should push ones back against the wall. Until the pressure is so high, you feel the slap in the face. What is it that people mean (by spirituality)? I understand that it may have been fun to participate in a movement. When you reach for other, deeper and more appropriate ideas, you drop out. Moving is something you already do, and as soon as you are independent to dance with others, you dance on your own. You don't feel alone anyway, as you see you're not solely. Don't feel sorry for the lonely. Appeal to abandonment. You may come to know that it is not what others tell you, that you cannot lose anything from it and that the upside is silent, serene solitude. Leave the flock to discover that you were never a sheep, as you look in the water where your manes hang. You can lose what you have, but how can you, for the thought that you are, 'have' anything? The body has more power over you than the other way around. Although this can place a bigger picture outside yourself which falls within your own framework of thinking. No matter how noble Bhakti, well-intentioned and cunning the ego is; don't fall for it. It's funny, that's all. Just as there is always one thought, the 'I', which is the center of sentences that are thought. Not just contend with this, as it sees other thoughts as goals, never satisfied with how things are. While one can also view these series of thoughts as a succession of letters, emptiness and nonsense. That one can see it go by, unconvinced. That you are not the center, no matter how great the Chinese think China, 中國, is. Which includes a symbol, 中, that assumes a line through a rectangle. What arouses laughter as the earth is spherical, though pointing to the fact that China is the center of it. But well, look at me. I get square eyes from the screen where I describe not being an 'I'. Bye, dubious ambiguousness. Nor that there is an I. Like an eel, truth slips from hands, as words remain that represent some or nothing, but do not make sense. With what delusion will this pass into a peace, which is all but tense?

kan de klap in het gezicht geven, die laat zien dat er niemand achter het stuur zit. Dan is controle verlies pre. 'Ja, ik bepaal misschien niet wat er gebeurt, maar wel hoe ik er mee omga'. Ga weg. Of we ergens van schrikken, welke emotie opduikt en hoe snel het hart bonst ligt buiten onze macht. 'Nee, ik bedoel, ik kies wat ik er (achteraf) van vind'. Precies, ook in gedachten en voor die negenennegentig procent aan onzin wat we elke dag gade slaan denken we de vinger in de pap te hebben. Nou, ik zal mild zijn. Dan lieg ik dat we inderdaad beslissen over wat we denken. Dat vind ego fantastisch, want dit is leugen an sich. Houdt het bedrog in stand. Kom op. Simpele test. Denk een uur aan een roze olifant. Nee, eh? Je hoeft ontbering niet op te zoeken, maar er voor open staan èn benutten is noch zo norm, niet waar? Angst voor dit, dat, kwetsen, afwijzing, het onbekende, verandering, stilte en de dood. Zelfs in leven komen is geen makkie. 'Het levende lijk' schikt deze houding. Zo heb ik iemand aangesproken die er zodanig bij zat tijdens een levendig gesprek. Aan de response te merken wist het duvelsgoed hoe we als mens vast kunnen roesten in te verwaarlozen regeltjes. Naast allerlei pseudo-volwassen-ik-dwing-respect-af-en-heb-verwachtingen, dat je in een geïmproviseerde tempel geen water mee mag nemen. Dit schijnt in een Sastra staan. Nou rebelleer ik niet zo maar. Ik nam destijds iets waar ik ruimschoots water voor dronk. Zo graag een flesje paraat had. Waar ik ook was. Afgezien dat ons lichaam er behoorlijk uit bestaat, telde dit natuurlijk niet voor de gesloten geest waarmee ik onderhandelde. Ik was gedwongen degene in kwestie er op te wijzen me niet aan te raken. Zo je het lichaam als tempel kan zien. Je niemands plek van aanbidding dient te schaden. Wat niet proper is, is te voelen. Geen smoesjes. Ik kan wel regels stellen, maar het dient praktisch en dwingend te zijn. Dat terzijde. Wanneer het er niet uitkomt, is er altijd nog rug wat je kan keren. Angst is één, maar dat er geen ingang is om het er over te hebben; ik kan het niet verlangen, noch dat ik van hang ben. Wijsheid zegt me om dan al strijdende het pand te verlaten. Het was de tweede weigering in korte tijd. Tijdens Kirtan van een Yoga studio kon ik het niet laten om te drummen op de muziek die het speelde. Dat is top tijdens zang. Tussen de nummers door wil het weleens stil vallen en eventueel wat gezegd worden. Nou bewoog enthousiasme me om door te drummen; zo kort duren stiltes en al was het hoorbaar, het was muzikaal en vormde geen lawaai. Lang verhaal kort, ik kon oprotten. Helemaal na confrontatie aan te gaan met bolleboos die op zijn beurt na mag denken over hun 'love all, serve all' leus. Maak die woorden waar, neem ze terug of kom voor de oplichter die je speelt uit. Net zo het idee dat er een leraar nodig is voor Kirtan. Het moest kwijt dat wie dit regelt, al tien jaar lesgeeft. In een vraag antwoordzang samenzijn? Naja, ik ben niet de enige die weet dat in Kirtan geen leraar hoort. De week erop kwam ik langs om degene die het regelt van opbouwende kritiek te voorzien. Dat je in een (spirituele) samenleving groeit is mooi, maar wanneer de mogelijkheid tot groei verdwijnt: omdraaien, wegwezen. Hetzelfde met werk, relatie en jezelf. Alles eigenlijk. Liever beproeven dan streven naar braaf ja, amen. Leed dient je rug tegen de muur te douwen. Tot druk zo hoog is dat je de klap in het gezicht gaat voelen. Wat is het toch dat mensen (met spiritualiteit) bedoelen? Ik vat dat het ooit geinig was om mee te doen met een beweging. Wanneer je doortast naar andere, diepere en gepastere ideeën, haak je af. Bewegen doe je toch al en zodra je onafhankelijk bent om met anderen te dansen, dans je in je uppie, want juppie, je voelt je toch niet alleen hoeneer je ziet er geen alleenheid zijt. Geen meelij met het eenzame. Neem abonnement op abandonne. Kom je nog te weten dat het niet is wat anderen je wijsmaken, je niet kan verliezen van hoe het verliest en de upside stille, serene solitude is. Verlaat kudde om te ontdekken dat je nimmer schaap was zo je in water kijkt, waar manen hangen. Je kan verliezen wat je hebt, maar hoe kan je, voor de gedachte die je bent, iets 'hebben'? Het lichaam heeft eerder jou in macht dan andersom. Al is dit een buiten jezelf plaatsen van een groter geheel wat binnen je eigen kader van denken valt. Hoe nobel Bhakti, goedbedoeld en sluw ego ook is; trap er niet in. Tis grappig, that's all. Net als dat er telkens één gedachte, ik, is die dat stukje in zinnen welke worden gedacht centrum acht. Niet hier louter mee akkoord gaat, zo het andere gedachten ziet als doelen om maar niet tevreden te zijn met hoe het is. Wijl je de reeks ook kan aanschouwen als een opeenvolging van letters, leegte en larie. Dat je een stroom voorbij ziet gaan, maar het je niet overtuigt. Dat jij niet het middelpunt bent, hoe groot Chinezen China, 中國, ook achten. Wat een teken behelst, 中, dat een lijn door rechthoek veronderstelt. Wat lach wekt zo aarde bol vormt, maar men ermee wijst naar dat China centrum van de wereld is. Maar ja, kijk naar mij. Ik krijg vierkante ogen van het scherm waar ik beschrijf geen 'ik' te zijn. Dag, dubieuze dubbelzin. Noch dat er een ik is. Als aal glipt waarheid uit handen, zo woorden resten die zowel iets als niets voorstellen, maar plank niet slaan. Met welke waan zal dit overgaan tot een rust die alleen op de maan te vinden is?

God aan de lijn?

00:00

Kom maar, ik neem 'm. Ja, God, aan de lijn is toch nergens voor nodig? Waarom neem je je niet zoals je bent? Buddha's beeld is niet voor niets een papzak met een glimlach van hier tot Tokyo. Altijd maar met de aandacht uit het hier en nu. Als ik afval, dan mag ik er pas zijn. Waar slaat het op? Wat anderen van je vinden, who cares? Mh? Ja, maar wie boeit het wat ook jij van jezelf vindt? Er is niets op tegen om de marathon van Mars te lopen. In de hoop je vorm te veranderen. Al is er ook niets op tegen om met een vetkwab door het leven te gaan. Ja, God, aan de lijn houden is immers wat we doen. Jij belt mij en ik ben net zoals jou een ouwe hoer. Kletsen kenne we wel. Dan lijkt het alsof we zijn. Het horen van jij dit, ik dat bevestigt zogenaamd bestaan.  Uh, jij denkt schepper te zijn van deze dwaasheid. Doe dan maar alsof je het omschept. Of je pakt een schep en gaat door de waanzin scheppen. In plaats van te kleppen over scheppen zoals schapen blaten. Maar je eigenlijk niet vat waarom ze het d'r uit laten. Noch waarom mensen praten over scheppen, maar nooit geschapen zijn. 't Zijn net schapen, apen en copycats. Met als wapen lepel om op te scheppen. Zo het aanvalt, na aan de lijn te zijn geweest. Ja, God, aan de lijn houden maakt dat je niet buiten het kader kijkt. Lijnloos wijkt van lijnen af, maar als je kan kiezen koos je geen keuzes. Why think outside the box? It's boxless. Nee, boxless, voor boksles moet je bij de sportschool zijn; goed om af te vallen. Wat ook mooi is om van af te vallen zijn bijbehorenden. Wanneer je er nog bij wilt horen, moet je de prijs betalen van al aanpassende niet op eigen benen staan. Maar goed, jij bent God, aan deze lijn hoef jij je niet houden. Je schept zowel benen om op te staan als schepper die de lijn nept en de schepping waarin al geschapen is. Het vormloze facet. Ja, G, aan de lijn snuiven. Lijm geroken, gerookt en ontstoken- staat Godin al te koken, want, waar blijft ie nou? Wordt God aan de lijn gehouden? Wie gelooft er nou in jou? Belooft niet veel goeds als mensen tot je bidden. Naja, waarheid ligt in het midden, mh? God, aan de lijn is like a dog on a leash. De wind bliesh en brr, ik niesh. Hatjoe. Bless you. Bye.

Vast

Wie voelt zich gevangen? Opgesloten? Stuck (in the middle with...)? Niet in bajes of gesticht, maar tussen de oren. Al ziet het ontkenning wat het zich liever wijs maakt, dan hoe het 't leven ook kan omschrijven. Ga maar, regel luxe, wees comfy in, maar breek niet uit de cel van eigen maak. Denk maar niet aan dat de deur geen eens op slot zit, waar het zo naar buiten loopt. Uit de grot, in het licht. Van de stad, naar het bos. Met straten wijd om het wanen los te laten. Al is los laten, los laten en loslaten, in geen geval iets wat werkt. Voor wie lui, top, wie niet, kom op, dan vult het 't leven toch met werkwoorden, welke qua arbeid nooit iets hebben verricht? Wanen in een wezen is waar 't goed in is, dus beunt het baas in waas der waanzin. Helaas pindakaas voor diens vak, diploma en zorgvuldig opgebouwde succes. Desalniettemin is alle moeite die het denkt te hebben gedaan, niet moeiteloos. Het kan ook relaxen, inzien of er naar beredeneren dat alle inspanning tegen zich zal keren, om te zijn wie het is. Nee, zweet parels, wie weet levert het wat op. Het komt niet uit een oester, maar we zijn het toppunt van misleiding. Stront is letterlijk en voor grof geld verkocht, plus, dan hoeft het niet stil te zitten. Brr, je moet er niet aan denken. Geef maar iets waar het zich mee kwetst. Immer dat dan rust. Leegte. Stilte. Alsof het wordt aangeraakt door een onaangeraakt stuk strand. Naakt de zee in dompelt. Hier en daar mompelt. De dag door strompelt. God belt. De keus is aan... wie doet alsof?

Kwik, kwek & vooral kwak

Het zijn er miljoenen, geen duizend of honderd. Alsof de natuur zeker wil zijn dat het lukt. Wat? Zuinig zijn, niet uitsterven en nadenken over waar het zaad laat. Bekijk het leven vanuit schaarste en het merkt de raarste dingen op. Wanneer het lichaam meer dan genoeg geeft, wat is er dan aan de hand? 't Heeft zoveel, dit kan er vanaf? Er is zo weinig leven, het voorkomt verdelgen? Zoals dieren, met uitzondering, zich aan essentie houden, het dierlijke in ons te vinden is, is er toch iets menselijks dat buiten proportie valt. We zijn het enige organisme met ratio. Wat zo groeit dat er geen angst is voor de dood, dus uitsterving. Alhoewel het met stront tussen oren liever tot zwak vlees wil behoren. Wie wil dit horen?