|
Wie voelt zich gevangen? Opgesloten? Stuck (in the middle with...)? Niet in bajes of gesticht, maar tussen de oren. Al ziet het ontkenning wat het zich liever wijs maakt, dan hoe het 't leven ook kan omschrijven. Ga maar, regel luxe, wees comfy in, maar breek niet uit de cel van eigen maak. Denk maar niet aan dat de deur geen eens op slot zit, waar het zo naar buiten loopt. Uit de grot, in het licht. Van de stad, naar het bos. Met straten wijd om het wanen los te laten. Al is los laten, los laten en loslaten, in geen geval iets wat werkt. Voor wie lui, top, wie niet, kom op, dan vult het 't leven toch met werkwoorden, welke qua arbeid nooit iets hebben verricht? Wanen in een wezen is waar 't goed in is, dus beunt het baas in waas der waanzin. Helaas pindakaas voor diens vak, diploma en zorgvuldig opgebouwde succes. Desalniettemin is alle moeite die het denkt te hebben gedaan, niet moeiteloos. Het kan ook relaxen, inzien of er naar beredeneren dat alle inspanning tegen zich zal keren, om te zijn wie het is. Nee, zweet parels, wie weet levert het wat op. Het komt niet uit een oester, maar we zijn het toppunt van misleiding. Stront is letterlijk en voor grof geld verkocht, plus, dan hoeft het niet stil te zitten. Brr, je moet er niet aan denken. Geef maar iets waar het zich mee kwetst. Immer dat dan rust. Leegte. Stilte. Alsof het wordt aangeraakt door een onaangeraakt stuk strand. Naakt de zee in dompelt. Hier en daar mompelt. De dag door strompelt. God belt. De keus is aan... wie doet alsof? |
