Archief: Kolwassen

Er is geen oppas voor volwassenen, toch is het oppassen geblazen. Voor je het weet bedriegt een grote kleuter welke zichzelf misleidt (onbewust) wie het voor zich heeft. Waar het een broertje dood aan heeft. Confronteren is (vaak) futiel. Het wordt warrig, loopt weg of haalt anderen erbij, want 'samen staan we sterk'. Precies, in diens uppie staat het ook niet op eigen benen, maar is het niet sterk genoeg voor wie eerlijk is.
Niet dat we zo oneerlijk zijn en relatief valt er iets van op te merken, maar ècht eerlijk is niemand. Als je de enige bent wie ziet dat taal niet werkt, zorg je dat je wijs de rug keert. Het is een praktisch middel om zo vlug mogelijk van elkaar af te komen, doch stupide om elkaar aan het lijntje te houden.
Als een 'kolwassene' kolder uit, kan het worden voorgesteld om een dagboek aan te schaffen. Zo blieft de ander diens blad onbeschreven en hoeft het geen papier te spelen. Hoe komt het dat bijvoorbeeld een dokter na een decennia geneeskunde niet snapt hoe het ter zake heeft te komen? Wat moet een ander met de persoonlijke praat van wie zich bemoeizuchtig opdringt als het zonder hulpvraag uitrust na voorval? Wie zichzelf geen eens kan genezen denkt deze illusie bij anderen klaar te spelen? In een tien minuten marge, want als intercity streeft het om zich te onderscheiden van een andere kwakzalver. Welke eerder zwak en halver is, dan heler.
Bij de elfde minuut gaat masker af, zo acteren (nog) niet is weggelegd voor hetgeen. Na de twaalfde is het verdwenen, na het ogen eerlijk op zich krijgt gericht en wordt gevraagd wie dat dagboek gaat halen. De stoptrein is de wereld vreemd, als het doelen jaagt. Leuk en wel; echte heling gaat geheel voorbij. Of menen we heler in zin van dealer, vernieler van een geheel en debieler dan een eenwieler voor iedereen verplicht?
Of het om of gif gaat, wat het aanraadt is geen van beide. Tenzij het zich hardleers naar bijvoorbeeld keert. Zo de angel wipt waar een kolwassene nog bang voor is ook. Een chirurg speel je niet zomaar, een goeroe toont geen angst, maar een kolwassene is het bangst voor wat geen eens bestaat. Het moet niet gekker worden. Of wel, als het bijdraagt om van 'knetter' elke letter te ontleden, tot het te pletter valt. Zoals Chögyam een omschreef, zonder parachute doch met deugdelijk solaas dat er geen bodem zij.