Vuuronwerkelijk ㅤ - ㅤ Fireworksnot

Ergens op aarde Somewhere on earth in het donker in the dark bekennen we kleur we show colour                  niet onze ware aard not our true colours             ach,         oh, als het maar is gelucht as long as it is aired kleur colour in de lucht in the air in donkerte in darkness ergens op aarde somewhere on earth

Oud en nieuw

v                                  r                                  o                                  e                                  g                                                                      v                                  e                                  r  jong misleerd, oud verkeerd                                  e                                  e                                  r                                  d                                  ,                                                                   l                                  a                                  t                                  e                                  r                                  f                                  o   nieuw fout, oud & nieuw                                  t opgezout. Wie het fonkelnieuwe & eeuwenoude bedankt, is wie eindeloos verlangt, Jezus aan het kruis hangt en gedachten ontvangt alsof ze waar zijn, Wijl werkelijk geen woord vormt, geen woord werkelijkheid vormt en werkelijk geen woord waar is van wie dan ook.

Point

of no turning back, as back turns, turns out to be turning point. Since no back turns, no point is made. It turns, like a never ending story. Unless it does not believe to be turning. Since the earth so to say turns, who learns to proof the move? Returns to the sum inside? Disproves its twist? Dispel your mist. You've mist the sign. Do you really believe it is real? The earth, a turn? Burn turn till yearn is none Churn it to butter. Like a sea so turned, there is no in or out. Everything turned inside out. Till none exist. Drive off mist which thoughts provoke. See it through. Past the joke. A grave and earnest trick. Not of the kind the kind will make. With kindness that does not go beyond. Which lingers in between. In the middle of points. Turning like this, then that. Aiming for yet another. A last. A definite and certain point to make. Like nailing one to a cross, saying it is hanged. Fastened. Certain. While the only certainty- what is the point? Who is pointing? Able to finish? With a dot so tight, no wate- stop. End it. Whether groovy or goofy, no one bothers when it is done. The end. None remain. Endure pain, unreal as it is. Don't waste time on what it is saying. Cut the crap. Look for the bottom. Ponder the deadline none survive. Dive in the sea, oblivious. To be forgotten, deep. Not to be thought of, like during sleep. Rough it may be. Though guided by a wee - what is it called? You may say yourself, seeing this self through. Like the blue behind cloudy thoughts. A sky without asking why. Even who is no matter for those who 'chose' the choiceless. A bit less? Perhaps? Words come out, it is said. It is like throwing water towards the sun. Never wet. Not able to say what it really wants to say. Unable to be who it wants to be. Not up for a burn, it ends up soaked. In bed. Sucking, on make-believe. Believing Dick is real. Not yet aware of the puzzling crosswordiness in between of where it - sucks, doesn't it? Bucks ain't worth it. Flux prevails. Outward and in the air. Where ninety-nine point nine percent dies. Only one who claims the remains. Silly fool it is. Look up. It shines, son. Not holier than thou. No glory at all. It appears. Like horseshit one wipes in stable, unable to remain stable whenever weakness appears. Grabbing into feeling, image and word. Such as hope. Within hopelessness, though. A wee pic inside the big. Until it dissappears. As appearing seems to point towards what seems. Just don't pin down who seems to be writing. Seaming up words. With no point in mind. Nor to be found. Or to be made. Thus, copycat mimics like all, a dot... or three. For an end is not to be. Try it. There is no conclusion, see? Who is interested in me? In the ceaseless 'pee' that comes out. Not winding up. Not minding who you are. Despite tricks deceiving. Like you may do, too, aware or unwitting. As a liar known by those who lie. With honesty thrown like towel. Behind lies to cover up, hide, launder, say, marriage. One horse, the other carriage? To marry merry Mary? Why? Why wed at all? What fear it subdues? Ladies and gentlemen, what does it see, what ring bearer does not? Or the other way. What am I missing? It is made up, my dear. Make-up for fear and wake up, ye fool! Get unreal. Stop avoiding the inevitable. Anything it can use, it will. It's endless. To stay away from angst. Keeping the baby smiling inside. Not coping misery. So we say no to sorrow. Don't want it. Yet believe in it. Otherwise it seems unreal. Which would make loathing impossible. Like 'love' and therefore hate. Hate me. Right in the eye. Behind my back. There is no point. No point of turning back.

De hang en de dood

Het is zij waar het op zit eerder dan dat er een hij is, die ergens op staat. Het stervende verlangen dat in stand wordt gehouden door het verlangen om te sterven, is opgehangen. Naast wat net zo geen doel dient. Waar zij, al op zittende, niet achter staat. Het is op kant gekanteld. Niet om van bil te gaan, maar van te wisselen. Nergens van uit te gaan. Kant van kant te maken. Schopenhauer te schoppen. Nietzsche te nieten. Te zien hoe liefde naar kennis hangt, naast de hang en de dood als wel verlangen an sich. Één pot nat. Of Christus, al hangende, dood. Het snapt er geen snars van. Een hangend kruis, als kruis hangende, aan het kruis hangende? Net zo van wat er onder gras groeit, hoe zuur verzuurt en asbak, ofwel urn. Dansje dan maar? De dood kriebelt. Al is het niet dodelijk, de kriebel. Noch dat het zich dood kan lachen. De hangende dood. Het kan er geen genoeg van krijgen. Tenzij het waar lijkt te worden. Wat voor schijnt te komen en wat om onderzoek vraagt. Wat zo gek niet is. Even zien, van alle gedachten... nee, geen één haalt de finish. De titel 'Nut'. Noch dat een titel echt nuttig is. Laat staan mee te nemen in het graf. Met een zucht ziet het als glas helder, hoe het net zo niet gedacht hoeft te worden. Wat veronderstelt dat er geen zeggenschap is over denken, anders zal het toch... al is dit ongrijpbaar voor wie niet to the point komt. Kom op, wees oneerlijk. Gedachten zijn zo fijn, zo lekker, zo... nee. Van al wat er voorbij raast wordt de haast waarmee het racet, in het hokje 'verbaasd' geplaatst. Neem hier voorbeeld aan, want andersom is er kans dat het van alles moet, eer het sterft. Buckets to puke lists in, if you ask me. Wellicht is dit te aanschouwen voor hoe zinloos het bestaan ook kan zijn. Zo gehecht kan het zijn aan eigen stront, dat het niet doorziet wat er na deze zin verschijnt. Wanneer het zich vult met... vul maar in, daar zijn we goed in, toch? Kennis geeft dat verleden tijd verleden tijd is. Dat het toekomst verbeeldt. Net als wat er nu wordt gedacht, op een prullenbak wacht. Het kan boodschappen en andere 'praktische' info erbij mikken, voor wie niet angstig is om naar de onderliggende noemer te kijken. Na de laatste adem is er niet één ding in het leven wat voor de dood een stokje steekt. Geen hap houdt lichaam levend, zo het tijdelijk stilt. Geen lucht maakt leven eeuwig en leven is niet echt 'prana', hoe goddelijk Sanskriet ook mag zijn. Dus doodt het. Tijd. Verblijft het met hoofd onder water. Tot het boven drijft. Dood. In gedachten. Wat we als zinloos kunnen achten. Zo er geen overeenkomst is tussen in en uitvoer, voert het. Eet het ziekte. Hoort het nagels krassen. Slaat het hersens indenkend. Kijkt het Auschwitz, behind the scenes. Wanneer de knop om is, er geen waarheid te vinden valt, is niets onmogelijk. Al is ons denken vrij beperkt, laat staan dat het echt voedt. Het is niet waar. Het is schijn. Onzin. Zo kan het de ergste dingen denken. No harm done. Iedereen kent het. Grens verleggen. Helaas pindakaas ook onderling, wat een Meester Visser verhaal kan vormen. Zo is er van onderscheid tussen lichaam en geest opmerkelijk weinig. Dan is het gedachte wat zich uit. Wanneer het duidelijk is dat dit niet gaat, afstand. Begrens jezelf, maar laat 'lastige' buur. Stoor je aan gedachten en worstel met gevoel. Laat de ander met rust. Als iets echt niet gaat, vraag. Niet doen alsof je het weet. Wat mag, met alle gevolg van dien. Misschien helpt het om verlangen van medicijn te voorzien. Geen pil, pils en peuk. De jeuk, kriebel en het gegiebel van de hang, en de dood.

This terrible host

is more like a ghost     and deserves a roast     like no other     As the coast it walks     ought to be crowded     when it longs lone     yet be left alone     while it is to boast Open its eyes when closed close them unsupposed annoy when engrossed post it furthermost, in a parcel,     to toast     It smells like an armpit     this self righteous hypocrite     The one you don't want the most,     who is it?

Wie is het

die meer verbanden legt dan er vrouwen zijn met inlegkruis?  Wie verband ontbreekt waar het kruis huist?  Niet ziet waar kruisje zit?      Al valt het kruis er in weg     opdat het niet kruist Net als dat er meer cellen zijn in vlees welke niets hebben met die ene ik die denkt geen cel te zijn,  in cel, pik

Wie is je moeder?

Het voorbeeld ontbreekt. Grootmoeder is afwezig. Wat juist een les is, maar zo niet wordt gezien. Naar de stilte van het graf wordt niet geluisterd. Het wordt vertaald. In taal. In tal van- kijk eens rond, vindt andere 'moeders' en vraag. Niet iedereen trapt in verzinsels. Sommigen zien het rollenspel en maken dit bekend. Wat is de angst? Anders ben je niets? Ben je toch nog iets. Een 'moeder'. Een bij elkaar geraapt zooitje gedachten. Het in doos bewaarde verleden, niet in staat het als verleden tijd te zien. Ik ben moederloos. Noch dat aarde echt bemoedert. Moeders moed? Moe van wie moet. Moe van gemoed en wat moet je? Wat moed je, moeter? Was wollen sie mit eine Großbuchstabe? Mit einem Zeichen, das die Ruhe im Satz stört. Ich habe Sie nicht gehört weil es niemanden gibt, der zuhört. Verstehen Sie das? Der Geist ist Mythos. Nein, das ist nicht Wahr. Noch dass 'gebaar'. Het kinderen claimen. Doen alsof het lichaam is. Persen kreng. Eruit met ziekte. Opgekropt is als krop sla. Sla het ganse ge-ik aan gort tot mans joggort is uitgeluld. Er geen spetter over is in geheugen. Wanneer ik geboren ben kan ik niet heugen. Maar kom, we verzinnen tijd. We doen alsof het vlees eigen is en lang eer ik ik er uit hoor komen, na de 'zeg maar pa ma' error, ben ik er al. Dat zie je toch? Dat is hem. Nee, hij zegt niets. Dat ga ik hem leren. Zoals oma, leer je elke dag. Tot de eikel het op leren zet. Om te zien dat er geen leren zij. Geen zij zult pijpen. Noch iets van leer. Al dat gejaknik in de mik. Wie vangt het op? [slik] Wie met hik joggort in verkeerde gat voelt vallen. Dit is ons vreemd. Dat dingen verdwijnen. Waar is poffertje dan? Floeps, weg! In jezelf geen goochelaar zien? Laat de huig, huichelaar. Het wil er niet in prakken. Zwak vlees in zwakte laten zakken. Laat hak vlees belopen. Hoe bezopen het dromen droomt, vreten onderwater eet maar zich niet onderdompelt tot geen droom luchtbel vat, is het nacht wat het van merrie rukt. In mijn gracht, in mijn vlees laat ik je toe? Hoe dan, hoer? Verbloemd als Roos, Fleur en Madelief rijdt het wat als boer niet vreet. Dus pureert het koeienmaag en at je het heet, at het je heet en hoe heet ben, uh, hoe heet je, uit de baarmoeder gesl**** ***kind? Zo heet is het niet. Voor je het weet komt een puist aan bod. Donkerte in licht. De op en opgelicht. Opgerot. In eigen kot kan je kan keren wat het wil. Moeder Loos? Nee, kan kerend hard en boos. Geen doos om het hoofd, tijdens het vrijen met kak. In doos verborgen. Zo misleidend is vlees, zwak.

We

is meer fout dan meervoud. Los niet in staat om het alleen af te kunnen, vormt het we. Niet echt, want elk deel ervan ziet we vanuit een andere hoek. Ondanks het 'delen' van letters, een klank die overeenkomt en het zwijgen wat toe schijnt te geven. Niet altijd, eh? Soms knaagt het. Dan heeft de ander maar eens niet voor je op te komen. Volwassen volk? Het is verbazing achter zich laten, want anders blijft het verbazen. Neem het niet voor de ander op, ongevraagd. Uitzondering, ok. Kreng? Je noemt mijn moeder geen kreng! Dit is op leeftijd, voor alle duidelijkheid. Om een belediging mag je dankbaar zijn, gaat er niet in. Al liegt het wat moedertje stout hier vooraf aan liet gaan er niet om. Het uiterlijk beoordelen zonder de afkerende kaft open te slaan. Te vragen hoe het komt dat haar war toont. De buitenkant lijkt dan de binnenkant te beschrijven. Zelf weten. Misschien is de wind waaien wijl het fietst en staat er geen spiegel langs de weg, dat het bos kan boeien, eh? Dat een strenge en onderzoekende blik tijdens stilte wat valt niet betekent dat het verstandelijk gehandicapt… wie verzint zoiets? Wie tast niet door angst, maar vertaalt dit tot raaskal? Wanneer het zich dan niet beledigd voelt, de bal terugkaatst met een woord in verhouding tot zinnen als 'ze missen je bij gehandicaptenzorg, avondklok luidt, tijd om terug te gaan', zijn rapen gaar. Kreng? Als een ander inspringt wijl het niet omgaat met wat eigenlijk kadootjes zijn, is er geen genade. Wie moeilijk doet bevat vondst, voor in wie steun door het hoofd gonst. Als het kwartje valt is het zoiets als toneel schouwen. Geeft het ook aan. Het is de poppenkast zat, miss interpretatie. Ze hoort het niet. De neus bloed. Haar moeder is gekwetst, denkt ze. Niet in staat geen partij te vormen, is het we. Meer fout. Dit is ook fout. Het invullen van. Wat andersom... wie trekt de grens? Wie draait zich om en zoekt het uit? Laat politie met rust? Bange poeperts als we zijn, in meervoud. Meer fout om na tientallen jaren nog een papa mama aan de broek te trekken bij angst. Welke irreëel de das om doet. De mond valt niet open. Deze staat nog open van waar het doorgaans open van kan vallen. Niet in staat om open en bloot het gesprek in te duiken. Want spreken? Dit moet volgens regeltjes. Met fatsoen. Respect. Daar staan 'we' dan. Dan kan het niet om met hoe het leven komt. In volle onvolmaaktheid. Dan is er geen zinnig woord gewisseld. Ruzie gemaakt, dat wel. Waar het van kan genieten. Pech voor wie niet. Net zo er geen we is. Het is meer fout.

I k p a k j e ' s a v o n d s

Pakjesavond is van de Sint voor het kind. Wie je pakt 's avonds zijn je ouders met hetzelfde bedrog van vorig jaar. Pakjesavond is met kado's en lekkers. Wie je pakt 's avonds is Krampus of Zwarte Piet. Omdat je stout bent geweest. Dus moet je zingen, of anders roe. En je zou wel willen  maar het gaat gewoon niet. Na voldoende ontwaking is er geen leven noch Zwarte Piet.  is gelogen, maar velen weten niet dat zelfs Spanje niet bestaat. Wat wij van de Sint maken gaat geeneens volgens de traditie. Hoe verknipt wil je het hebben? Neem dan Ameland, waar ze met Sunneklaas tenminste nog moeite doen om Krampus te vertalen. Maar waarom ze vrouwen slaan die zich niet aan spelregel houden... in welke fetish is het eiland verzeild geraakt? Creatief zijn we, dat is te zien. Nu nog onderscheid in deugdzaam straffen. Overigens is straf achterhaald. Beloon goed gedrag, maar straf het slechte niet. Het werkt averechts. Ik weet, deze woorden bereiken de stront tussen oren niet. Over honderd jaar is het nog steeds feest als het om berisping gaat. Angst aanjagen! Zo is een gemiddelde volwassene zelf nog niet hersteld van de jeugd. In de kern is het bang voor van alles. Wat het is overkomen zal het de ander wijsmaken. Vroeger voelde ik al dat er iets niet pluis was in het gedrag van de 'volwassene'. Ouders die zichzelf verliezen in allerlei normen en meedoenerij. 'Wacht even, kind, ik ben met de buurvrouw aan het praten', 'als je nu niet ophoudt, ga je naar je kamer' en 'wat ben jij vervelend, als je zo doorgaat wordt het geen ijsje vandaag'. [zucht] Waar een moeder moeite kan hebben om met haar kind om te gaan, voel ik zo'n ukkie aan. Heb ik geen moeite met een woedeaanval en denk ik bij mijzelf dat de vrijheid om te zijn hoe je bent al vroeg wordt ontnomen. Berisping drukt angst dieper in het wezen, tot de bom herhaaldijk barst en het met de rug tegen de muur komt te staan. Wanneer het op leeftijd dan eens uit goed de slof schiet, kan ik er kippenvel van krijgen. Heerlijk om gade te slaan wie als Vajrapani ontploft. Al is ongecontroleerd kwaad net zo goed. Gevoelens zijn valide. Leer er mee leven. Of het reëel is, dat is een ander verhaal. Het is net zo onredelijk om als ouder een gebrek aan hier en nu te hebben. Niet in staat om het vuur te aanschouwen en zich als brandweercommandant voor te stellen, die als rustige regenbui wacht. Rust zelve is. Kalmte bewaart. Tot het vanzelf verandert. Waar het nog een puntje aan kan zuigen, als je het mij vraagt. Eerlijk zijn met ze gebeurt zelden. Waarom vertellen we ze niet dat er geen andere methode is? Dat papa en mama het ook niet goed doen maar dat dit er bij hoort. Dat ze niet moeten blijven geloven wat pa en ma vertellen, want anders is het water naar zee dragen, zoals zij zelf laten zien. Wie bedenkt zich dit? Niemand. Tis te druk. Het kind is maar één van de verlangens die om aandacht vraagt. Het grote kind wil immers een leven vullen met een verspilling aan energie. Hoe wijsheid ook luidt. Het is hardnekkig, maar realiteit is illusie, aldus Einstein. Nu heeft het 't nog over kleine bijzonderheden van gezindheid. Er zijn gekkere dingen, zoals je hele leven in jezelf geloven, maar niet dusdanig interesse hebben dat je nagaat of dit realistisch is. Waarom? Kom met een waterdicht argument, dan laat het ook mij met rust. Al kan je er verdomd op zeggen dat ik je onderuit haal, oogkleppen afruk en in het vragenvuur werp. De ogen zijn goed, gehoor scherp en gevoel zo dat het pijn voelt waar jij (nog) onbewust van bent. Wie leeft op wijze dat zich, kind zowel Sint, hetzelfde zijn als een filmfragment?

    

Sinterklarie

en wat zwart is niet, samen met witte wat? Of jak? Want Hollandse schapenbaard, dat is te min. Noch dat het van Spanje is. Gewoon, de hoek om varen. Op een plek waar geen kids zijn. Om zich als neppert te kleden. Het is ook niet makkelijk om Sint te spelen. Er is geen. Geen voorbeeld, zo geen versie verzekerd van. Anders verzint het toch iets anders? Nope, lui als we zijn verandert er niets. Als het kind maar zoet is. Geen echte vragen stelt. Iets radicaals zegt. Neem Christus. 'Eet mijn vlees, drink mijn bloed'. Tuurlijk. Het dient anders te worden gevat dan letterlijk het lichaam... begin klein. Een kind is onbevangen. Kan juiste vragen stellen. Welke het waratje weigert wanneer het in rij van 'volle wasdom' staat. Eerst trouw aan jezelf, hoe anders? Koek zelf proeven. Smaakt het? Taai? Taai! Uitdelen! Ach, anders dan vorig jaar is het niet. Of het jaar daar voor. Als er maar ruimschoots met noten wordt gegooid. Iemand bollebof voorstelt. Doet alsof. Wat leert het? Speelgoed gescoord? Iets over goed en slecht? Waar bijbel vervolgens in doordraait. De moraalridder is er vroeg bij. Het jasje waar wie niet uit is groeien? De op basis van ik, jij, wij, zij en... boeien! Vraag Google waarom het Sinterklaas is. Lach je rot. Om iemands verjaardag? Bisschop? Schop onder de kont voor wie geliefd wil zijn. Wie heeft het lef te vertellen wat liefde is? Nee, echt. Want harde levenslessen, die zijn op vijf december afwezig. Tenzij er in hetzelfde huis als pakjes klappen zijn uitgedeeld. Niet om Snieklaas. Om Snikkelhaas, Sikkelkaas en zie ze baas zijn. Ouders wie eigenlijk niet vertalen wat liefde is. Of juist wel, wanneer het wat dieper denkt over dat we niet zijn wie we denken wie we zijn. Wat wil Sint zeggen? Lang leve de lol, wie stout is hoe? The good, the bad, but oops, we forget the ugly? Nederland valt buiten de boot als het om Nicolaas zijn 'knecht' gaat. Krampus en Zwarte Piet, wie vertaalt Sint niet?

Partij in strijd

Stemmen zijn geteld. Zoals altijd doen we alsof het weegt. Alsof we de doener zijn en invloed op van alles. Nadenken, daar is de partij niet voor. Verantwoordelijkheid wanen, leugens lappen en aansporen tot ‘je stem’ uitbrengen. Ik kan er anders geen horen. Hokje vullen volstaat toch niet aan het vermogen van lichaamseigen instrument? Het podium voorziet miljoenen. Hoorbaar. Hier. Nu. Met hoop is het de vraag of en wat dit te weeg brengt. Laat staan voor wie. Dit wordt niet onderzocht. Het vlakke denken is tevree als herkenning de kop opsteekt. Met keuzes, vrije wil en bevestiging van schijn. Heilig? Heil hondenstront. Zo heilig, zelfs met een zak pak je het niet op. Kak wat geen aandacht krijgt, zo onaantastbaar lost het op. Daar kan heiligdom een voorbeeld aan nemen. Of juist niet, want aannemen is zonde. Ja en amen is makkelijk. Wie het moeilijke niet eert, is het niet weerd. Wie de stemmen telt houdt een wortel voor het peerd. Is wie waarheid de rug toekeert. Laat het in de Kamer komen. Wat waar is. Regel satsang. Laat het Wilders zijn, wie naar binnen keert. Rutte geweten niet dutte. Pech be told. Ouwehand, pak de hand, gum en wis jezelf. Laat ‘wie ben ik?’ alle hoeken van de Kamer zien. Ga Klavertje zoeken. Vier. Vier vandaag omdat morgen niet bestaat. Halsema, doe Anandamayi Ma na. Lees een goed boek. Meesterwerk. Zorg wie leidt, zich aan waarheid wijdt. Niet autoritair zijt. Noch half werk levert. Niet zevert over kiezen. Geen tijd 'heeft', zo het niet kan verliezen. Noch winnen van wie dan ook. Wedstrijd? Bestrijd jezelf. Wat men vreemd zijt. Naar buiten richten, schieten en kwak al kwekkende quick in de mik van wie?    zijn geteld. Wie hoort ze? Ik nie. De mond zit vol met wat wat, niet wie. Stop met kijken, zie.