Ergens op aarde Somewhere on earth in het donker in the dark bekennen we kleur we show colour niet onze ware aard not our true colours ach, oh, als het maar is gelucht as long as it is aired kleur colour in de lucht in the air in donkerte in darkness ergens op aarde somewhere on earth |
Vuuronwerkelijk ã…¤ - ã…¤ Fireworksnot
v r o e g v e r jong misleerd, oud verkeerd e e r d , l a t e r f o nieuw fout, oud & nieuw t opgezout. Wie het fonkelnieuwe & eeuwenoude bedankt, is wie eindeloos verlangt, Jezus aan het kruis hangt en gedachten ontvangt alsof ze waar zijn, Wijl werkelijk geen woord vormt, geen woord werkelijkheid vormt en werkelijk geen woord waar is van wie dan ook. |
Point
|
of no turning back, as back turns, turns out to be turning point. Since no back turns, no point is made. It turns, like a never ending story. Unless it does not believe to be turning. Since the earth so to say turns, who learns to proof the move? Returns to the sum inside? Disproves its twist? Dispel your mist. You've mist the sign. Do you really believe it is real? The earth, a turn? Burn turn till yearn is none Churn it to butter. Like a sea so turned, there is no in or out. Everything turned inside out. Till none exist. Drive off mist which thoughts provoke. See it through. Past the joke. A grave and earnest trick. Not of the kind the kind will make. With kindness that does not go beyond. Which lingers in between. In the middle of points. Turning like this, then that. Aiming for yet another. A last. A definite and certain point to make. Like nailing one to a cross, saying it is hanged. Fastened. Certain. While the only certainty- what is the point? Who is pointing? Able to finish? With a dot so tight, no wate- stop. End it. Whether groovy or goofy, no one bothers when it is done. The end. None remain. Endure pain, unreal as it is. Don't waste time on what it is saying. Cut the crap. Look for the bottom. Ponder the deadline none survive. Dive in the sea, oblivious. To be forgotten, deep. Not to be thought of, like during sleep. Rough it may be. Though guided by a wee - what is it called? You may say yourself, seeing this self through. Like the blue behind cloudy thoughts. A sky without asking why. Even who is no matter for those who 'chose' the choiceless. A bit less? Perhaps? Words come out, it is said. It is like throwing water towards the sun. Never wet. Not able to say what it really wants to say. Unable to be who it wants to be. Not up for a burn, it ends up soaked. In bed. Sucking, on make-believe. Believing Dick is real. Not yet aware of the puzzling crosswordiness in between of where it - sucks, doesn't it? Bucks ain't worth it. Flux prevails. Outward and in the air. Where ninety-nine point nine percent dies. Only one who claims the remains. Silly fool it is. Look up. It shines, son. Not holier than thou. No glory at all. It appears. Like horseshit one wipes in stable, unable to remain stable whenever weakness appears. Grabbing into feeling, image and word. Such as hope. Within hopelessness, though. A wee pic inside the big. Until it dissappears. As appearing seems to point towards what seems. Just don't pin down who seems to be writing. Seaming up words. With no point in mind. Nor to be found. Or to be made. Thus, copycat mimics like all, a dot... or three. For an end is not to be. Try it. There is no conclusion, see? Who is interested in me? In the ceaseless 'pee' that comes out. Not winding up. Not minding who you are. Despite tricks deceiving. Like you may do, too, aware or unwitting. As a liar known by those who lie. With honesty thrown like towel. Behind lies to cover up, hide, launder, say, marriage. One horse, the other carriage? To marry merry Mary? Why? Why wed at all? What fear it subdues? Ladies and gentlemen, what does it see, what ring bearer does not? Or the other way. What am I missing? It is made up, my dear. Make-up for fear and wake up, ye fool! Get unreal. Stop avoiding the inevitable. Anything it can use, it will. It's endless. To stay away from angst. Keeping the baby smiling inside. Not coping misery. So we say no to sorrow. Don't want it. Yet believe in it. Otherwise it seems unreal. Which would make loathing impossible. Like 'love' and therefore hate. Hate me. Right in the eye. Behind my back. There is no point. No point of turning back. |
De hang en de dood
| Het is zij waar het op zit eerder dan dat er een hij is, die ergens op staat. Het stervende verlangen dat in stand wordt gehouden door het verlangen om te sterven, is opgehangen. Naast wat net zo geen doel dient. Waar zij, al op zittende, niet achter staat. Het is op kant gekanteld. Niet om van bil te gaan, maar van te wisselen. Nergens van uit te gaan. Kant van kant te maken. Schopenhauer te schoppen. Nietzsche te nieten. Te zien hoe liefde naar kennis hangt, naast de hang en de dood als wel verlangen an sich. Één pot nat. Of Christus, al hangende, dood. Het snapt er geen snars van. Een hangend kruis, als kruis hangende, aan het kruis hangende? Net zo van wat er onder gras groeit, hoe zuur verzuurt en asbak, ofwel urn. Dansje dan maar? De dood kriebelt. Al is het niet dodelijk, de kriebel. Noch dat het zich dood kan lachen. De hangende dood. Het kan er geen genoeg van krijgen. Tenzij het waar lijkt te worden. Wat voor schijnt te komen en wat om onderzoek vraagt. Wat zo gek niet is. Even zien, van alle gedachten... nee, geen één haalt de finish. De titel 'Nut'. Noch dat een titel echt nuttig is. Laat staan mee te nemen in het graf. Met een zucht ziet het als glas helder, hoe het net zo niet gedacht hoeft te worden. Wat veronderstelt dat er geen zeggenschap is over denken, anders zal het toch... al is dit ongrijpbaar voor wie niet to the point komt. Kom op, wees oneerlijk. Gedachten zijn zo fijn, zo lekker, zo... nee. Van al wat er voorbij raast wordt de haast waarmee het racet, in het hokje 'verbaasd' geplaatst. Neem hier voorbeeld aan, want andersom is er kans dat het van alles moet, eer het sterft. Buckets to puke lists in, if you ask me. Wellicht is dit te aanschouwen voor hoe zinloos het bestaan ook kan zijn. Zo gehecht kan het zijn aan eigen stront, dat het niet doorziet wat er na deze zin verschijnt. Wanneer het zich vult met... vul maar in, daar zijn we goed in, toch? Kennis geeft dat verleden tijd verleden tijd is. Dat het toekomst verbeeldt. Net als wat er nu wordt gedacht, op een prullenbak wacht. Het kan boodschappen en andere 'praktische' info erbij mikken, voor wie niet angstig is om naar de onderliggende noemer te kijken. Na de laatste adem is er niet één ding in het leven wat voor de dood een stokje steekt. Geen hap houdt lichaam levend, zo het tijdelijk stilt. Geen lucht maakt leven eeuwig en leven is niet echt 'prana', hoe goddelijk Sanskriet ook mag zijn. Dus doodt het. Tijd. Verblijft het met hoofd onder water. Tot het boven drijft. Dood. In gedachten. Wat we als zinloos kunnen achten. Zo er geen overeenkomst is tussen in en uitvoer, voert het. Eet het ziekte. Hoort het nagels krassen. Slaat het hersens indenkend. Kijkt het Auschwitz, behind the scenes. Wanneer de knop om is, er geen waarheid te vinden valt, is niets onmogelijk. Al is ons denken vrij beperkt, laat staan dat het echt voedt. Het is niet waar. Het is schijn. Onzin. Zo kan het de ergste dingen denken. No harm done. Iedereen kent het. Grens verleggen. Helaas pindakaas ook onderling, wat een Meester Visser verhaal kan vormen. Zo is er van onderscheid tussen lichaam en geest opmerkelijk weinig. Dan is het gedachte wat zich uit. Wanneer het duidelijk is dat dit niet gaat, afstand. Begrens jezelf, maar laat 'lastige' buur. Stoor je aan gedachten en worstel met gevoel. Laat de ander met rust. Als iets echt niet gaat, vraag. Niet doen alsof je het weet. Wat mag, met alle gevolg van dien. Misschien helpt het om verlangen van medicijn te voorzien. Geen pil, pils en peuk. De jeuk, kriebel en het gegiebel van de hang, en de dood. |
This terrible host
is more like a ghost and deserves a roast like no other As the coast it walks ought to be crowded when it longs lone yet be left alone while it is to boast Open its eyes when closed close them unsupposed annoy when engrossed post it furthermost, in a parcel, to toast It smells like an armpit this self righteous hypocrite The one you don't want the most, who is it? |
Wie is het
die meer verbanden legt dan er vrouwen zijn met inlegkruis? Wie verband ontbreekt waar het kruis huist? Niet ziet waar kruisje zit? Al valt het kruis er in weg opdat het niet kruist Net als dat er meer cellen zijn in vlees welke niets hebben met die ene ik die denkt geen cel te zijn, in cel, pik |
Wie is je moeder?
| Het voorbeeld ontbreekt. Grootmoeder is afwezig. Wat juist een les is, maar zo niet wordt gezien. Naar de stilte van het graf wordt niet geluisterd. Het wordt vertaald. In taal. In tal van- kijk eens rond, vindt andere 'moeders' en vraag. Niet iedereen trapt in verzinsels. Sommigen zien het rollenspel en maken dit bekend. Wat is de angst? Anders ben je niets? Ben je toch nog iets. Een 'moeder'. Een bij elkaar geraapt zooitje gedachten. Het in doos bewaarde verleden, niet in staat het als verleden tijd te zien. Ik ben moederloos. Noch dat aarde echt bemoedert. Moeders moed? Moe van wie moet. Moe van gemoed en wat moet je? Wat moed je, moeter? Was wollen sie mit eine Großbuchstabe? Mit einem Zeichen, das die Ruhe im Satz stört. Ich habe Sie nicht gehört weil es niemanden gibt, der zuhört. Verstehen Sie das? Der Geist ist Mythos. Nein, das ist nicht Wahr. Noch dass 'gebaar'. Het kinderen claimen. Doen alsof het lichaam is. Persen kreng. Eruit met ziekte. Opgekropt is als krop sla. Sla het ganse ge-ik aan gort tot mans joggort is uitgeluld. Er geen spetter over is in geheugen. Wanneer ik geboren ben kan ik niet heugen. Maar kom, we verzinnen tijd. We doen alsof het vlees eigen is en lang eer ik ik er uit hoor komen, na de 'zeg maar pa ma' error, ben ik er al. Dat zie je toch? Dat is hem. Nee, hij zegt niets. Dat ga ik hem leren. Zoals oma, leer je elke dag. Tot de eikel het op leren zet. Om te zien dat er geen leren zij. Geen zij zult pijpen. Noch iets van leer. Al dat gejaknik in de mik. Wie vangt het op? [slik] Wie met hik joggort in verkeerde gat voelt vallen. Dit is ons vreemd. Dat dingen verdwijnen. Waar is poffertje dan? Floeps, weg! In jezelf geen goochelaar zien? Laat de huig, huichelaar. Het wil er niet in prakken. Zwak vlees in zwakte laten zakken. Laat hak vlees belopen. Hoe bezopen het dromen droomt, vreten onderwater eet maar zich niet onderdompelt tot geen droom luchtbel vat, is het nacht wat het van merrie rukt. In mijn gracht, in mijn vlees laat ik je toe? Hoe dan, hoer? Verbloemd als Roos, Fleur en Madelief rijdt het wat als boer niet vreet. Dus pureert het koeienmaag en at je het heet, at het je heet en hoe heet ben, uh, hoe heet je, uit de baarmoeder gesl**** ***kind? Zo heet is het niet. Voor je het weet komt een puist aan bod. Donkerte in licht. De op en opgelicht. Opgerot. In eigen kot kan je kan keren wat het wil. Moeder Loos? Nee, kan kerend hard en boos. Geen doos om het hoofd, tijdens het vrijen met kak. In doos verborgen. Zo misleidend is vlees, zwak. |
We
is meer fout dan meervoud. Los niet in staat om het alleen af te kunnen, vormt het we. Niet echt, want elk deel ervan ziet we vanuit een andere hoek. Ondanks het 'delen' van letters, een klank die overeenkomt en het zwijgen wat toe schijnt te geven. Niet altijd, eh? Soms knaagt het. Dan heeft de ander maar eens niet voor je op te komen. Volwassen volk? Het is verbazing achter zich laten, want anders blijft het verbazen. Neem het niet voor de ander op, ongevraagd. Uitzondering, ok. Kreng? Je noemt mijn moeder geen kreng! Dit is op leeftijd, voor alle duidelijkheid. Om een belediging mag je dankbaar zijn, gaat er niet in. Al liegt het wat moedertje stout hier vooraf aan liet gaan er niet om. Het uiterlijk beoordelen zonder de afkerende kaft open te slaan. Te vragen hoe het komt dat haar war toont. De buitenkant lijkt dan de binnenkant te beschrijven. Zelf weten. Misschien is de wind waaien wijl het fietst en staat er geen spiegel langs de weg, dat het bos kan boeien, eh? Dat een strenge en onderzoekende blik tijdens stilte wat valt niet betekent dat het verstandelijk gehandicapt… wie verzint zoiets? Wie tast niet door angst, maar vertaalt dit tot raaskal? Wanneer het zich dan niet beledigd voelt, de bal terugkaatst met een woord in verhouding tot zinnen als 'ze missen je bij gehandicaptenzorg, avondklok luidt, tijd om terug te gaan', zijn rapen gaar. Kreng? Als een ander inspringt wijl het niet omgaat met wat eigenlijk kadootjes zijn, is er geen genade. Wie moeilijk doet bevat vondst, voor in wie steun door het hoofd gonst. Als het kwartje valt is het zoiets als toneel schouwen. Geeft het ook aan. Het is de poppenkast zat, miss interpretatie. Ze hoort het niet. De neus bloed. Haar moeder is gekwetst, denkt ze. Niet in staat geen partij te vormen, is het we. Meer fout. Dit is ook fout. Het invullen van. Wat andersom... wie trekt de grens? Wie draait zich om en zoekt het uit? Laat politie met rust? Bange poeperts als we zijn, in meervoud. Meer fout om na tientallen jaren nog een papa mama aan de broek te trekken bij angst. Welke irreëel de das om doet. De mond valt niet open. Deze staat nog open van waar het doorgaans open van kan vallen. Niet in staat om open en bloot het gesprek in te duiken. Want spreken? Dit moet volgens regeltjes. Met fatsoen. Respect. Daar staan 'we' dan. Dan kan het niet om met hoe het leven komt. In volle onvolmaaktheid. Dan is er geen zinnig woord gewisseld. Ruzie gemaakt, dat wel. Waar het van kan genieten. Pech voor wie niet. Net zo er geen we is. Het is meer fout. |
I k p a k j e ' s a v o n d s
|
Pakjesavond is van de Sint voor het kind. Wie je pakt 's avonds zijn je ouders met hetzelfde bedrog van vorig jaar. Pakjesavond is met kado's en lekkers. Wie je pakt 's avonds is Krampus of Zwarte Piet. Omdat je stout bent geweest. Dus moet je zingen, of anders roe. En je zou wel willen
maar het gaat gewoon niet. Na voldoende ontwaking is er geen leven noch Zwarte Piet. is gelogen, maar velen weten niet dat zelfs Spanje niet bestaat. Wat wij van de Sint maken gaat geeneens volgens de traditie. Hoe verknipt wil je het hebben? Neem dan Ameland, waar ze met Sunneklaas tenminste nog moeite doen om Krampus te vertalen. Maar waarom ze vrouwen slaan die zich niet aan spelregel houden... in welke fetish is het eiland verzeild geraakt? Creatief zijn we, dat is te zien. Nu nog onderscheid in deugdzaam straffen. Overigens is straf achterhaald. Beloon goed gedrag, maar straf het slechte niet. Het werkt averechts. Ik weet, deze woorden bereiken de stront tussen oren niet. Over honderd jaar is het nog steeds feest als het om berisping gaat. Angst aanjagen! Zo is een gemiddelde volwassene zelf nog niet hersteld van de jeugd. In de kern is het bang voor van alles. Wat het is overkomen zal het de ander wijsmaken. Vroeger voelde ik al dat er iets niet pluis was in het gedrag van de 'volwassene'. Ouders die zichzelf verliezen in allerlei normen en meedoenerij. 'Wacht even, kind, ik ben met de buurvrouw aan het praten', 'als je nu niet ophoudt, ga je naar je kamer' en 'wat ben jij vervelend, als je zo doorgaat wordt het geen ijsje vandaag'. [zucht] Waar een moeder moeite kan hebben om met haar kind om te gaan, voel ik zo'n ukkie aan. Heb ik geen moeite met een woedeaanval en denk ik bij mijzelf dat de vrijheid om te zijn hoe je bent al vroeg wordt ontnomen. Berisping drukt angst dieper in het wezen, tot de bom herhaaldijk barst en het met de rug tegen de muur komt te staan. Wanneer het op leeftijd dan eens uit goed de slof schiet, kan ik er kippenvel van krijgen. Heerlijk om gade te slaan wie als Vajrapani ontploft. Al is ongecontroleerd kwaad net zo goed. Gevoelens zijn valide. Leer er mee leven. Of het reëel is, dat is een ander verhaal. Het is net zo onredelijk om als ouder een gebrek aan hier en nu te hebben. Niet in staat om het vuur te aanschouwen en zich als brandweercommandant voor te stellen, die als rustige regenbui wacht. Rust zelve is. Kalmte bewaart. Tot het vanzelf verandert. Waar het nog een puntje aan kan zuigen, als je het mij vraagt. Eerlijk zijn met ze gebeurt zelden. Waarom vertellen we ze niet dat er geen andere methode is? Dat papa en mama het ook niet goed doen maar dat dit er bij hoort. Dat ze niet moeten blijven geloven wat pa en ma vertellen, want anders is het water naar zee dragen, zoals zij zelf laten zien. Wie bedenkt zich dit? Niemand. Tis te druk. Het kind is maar één van de verlangens die om aandacht vraagt. Het grote kind wil immers een leven vullen met een verspilling aan energie. Hoe wijsheid ook luidt. Het is hardnekkig, maar realiteit is illusie, aldus Einstein. Nu heeft het 't nog over kleine bijzonderheden van gezindheid. Er zijn gekkere dingen, zoals je hele leven in jezelf geloven, maar niet dusdanig interesse hebben dat je nagaat of dit realistisch is. Waarom? Kom met een waterdicht argument, dan laat het ook mij met rust. Al kan je er verdomd op zeggen dat ik je onderuit haal, oogkleppen afruk en in het vragenvuur werp. De ogen zijn goed, gehoor scherp en gevoel zo dat het pijn voelt waar jij (nog) onbewust van bent. Wie leeft op wijze dat zich, kind zowel Sint, hetzelfde zijn als een filmfragment? |
Sinterklarie
 en wat zwart is niet, samen met witte wat? Of jak? Want Hollandse schapenbaard, dat is te min. Noch dat het van Spanje is. Gewoon, de hoek om varen. Op een plek waar geen kids zijn. Om zich als neppert te kleden. Het is ook niet makkelijk om Sint te spelen. Er is geen. Geen voorbeeld, zo geen versie verzekerd van. Anders verzint het toch iets anders? Nope, lui als we zijn verandert er niets. Als het kind maar zoet is. Geen echte vragen stelt. Iets radicaals zegt.Neem Christus. 'Eet mijn vlees, drink mijn bloed'. Tuurlijk. Het dient anders te worden gevat dan letterlijk het lichaam... begin klein. Een kind is onbevangen. Kan juiste vragen stellen. Welke het waratje weigert wanneer het in rij van 'volle wasdom' staat. Eerst trouw aan jezelf, hoe anders? Koek zelf proeven. Smaakt het? Taai? Taai! Uitdelen! Ach, anders dan vorig jaar is het niet. Of het jaar daar voor. Als er maar ruimschoots met noten wordt gegooid. Iemand bollebof voorstelt. Doet alsof. Wat leert het? Speelgoed gescoord? Iets over goed en slecht? Waar bijbel vervolgens in doordraait. De moraalridder is er vroeg bij. Het jasje waar wie  niet uit is groeien? De op basis van ik, jij, wij, zij en... boeien!Vraag Google waarom het Sinterklaas is. Lach je rot. Om iemands verjaardag? Bisschop? Schop onder de kont voor wie geliefd wil zijn. Wie heeft het lef te vertellen wat liefde is? Nee, echt. Want harde levenslessen, die zijn op vijf december afwezig. Tenzij er in hetzelfde huis als pakjes klappen zijn uitgedeeld. Niet om Snieklaas. Om Snikkelhaas, Sikkelkaas en zie ze baas zijn. Ouders wie eigenlijk niet vertalen wat liefde is. Of juist wel, wanneer het wat dieper denkt over dat we niet zijn wie we denken wie we zijn. Wat wil Sint zeggen? Lang leve de lol, wie stout is hoe? The good, the bad, but oops, we forget the ugly? Nederland valt buiten de boot als het om Nicolaas zijn 'knecht' gaat. Krampus en Zwarte Piet, wie vertaalt Sint niet? |
Partij in strijd
 Stemmen zijn geteld. Zoals altijd doen we alsof het weegt. Alsof we de doener zijn en invloed op van alles. Nadenken, daar is de partij niet voor. Verantwoordelijkheid wanen, leugens lappen en aansporen tot ‘je stem’ uitbrengen. Ik kan er anders geen horen. Hokje vullen volstaat toch niet aan het vermogen van lichaamseigen instrument?Het podium voorziet miljoenen. Hoorbaar. Hier. Nu. Met hoop is het de vraag of en wat dit te weeg brengt. Laat staan voor wie. Dit wordt niet onderzocht. Het vlakke denken is tevree als herkenning de kop opsteekt. Met keuzes, vrije wil en bevestiging van schijn. Heilig? Heil hondenstront. Zo heilig, zelfs met een zak pak je het niet op. Kak wat geen aandacht krijgt, zo onaantastbaar lost het op. Daar kan heiligdom een voorbeeld aan nemen. Of juist niet, want aannemen is zonde. Ja en amen is makkelijk. Wie het moeilijke niet eert, is het niet weerd. Wie de stemmen telt houdt een wortel voor het peerd. Is wie waarheid de rug toekeert. Laat het in de Kamer komen. Wat waar is. Regel satsang. Laat het Wilders zijn, wie naar binnen keert. Rutte geweten niet dutte. Pech be told. Ouwehand, pak de hand, gum en wis jezelf. Laat ‘wie ben ik?’ alle hoeken van de Kamer zien. Ga Klavertje zoeken. Vier. Vier vandaag omdat morgen niet bestaat. Halsema, doe Anandamayi Ma na. Lees een goed boek. Meesterwerk. Zorg wie leidt, zich aan waarheid wijdt. Niet autoritair zijt. Noch half werk levert. Niet zevert over kiezen. Geen tijd 'heeft', zo het niet kan verliezen. Noch winnen van wie dan ook. Wedstrijd? Bestrijd jezelf. Wat men vreemd zijt. Naar buiten richten, schieten en kwak al kwekkende quick in de mik van wie? zijn geteld. Wie hoort ze? Ik nie. De mond zit vol met wat wat, niet wie. Stop met kijken, zie. |
Horny as hell?
Ik weet me geen raad met ballen vol zaad. Ik kan ze niet kwijt aan wie geen tijd neemt om als het bovenop rijdt te ontdoen aan zich. Tig cellen onaangeroerd wanneer het niet gelijkgezind zij aan zij liefde bedrijft. Kostbaar goedje als het in potentie kul creëert. Van flauw tot amper besproken lichaamsdeel.Zaad laat het niet zomaar buiten spelen. The Yellow Book van Samael Aun Weor weidt uit over een verspreiding van cel zonder fysieke lozing. Een energie rond geslacht, welke wordt gebruikt om baarmoeder te bevruchten. Het klinkt te mooi om waar te zijn en sceptisch als het is, is het zowel te begrijpen als dat het dit larie acht. Het idee is geniaal, maar utopisch en vergezocht. Nergens anders wordt er over gesproken, noch dat er bewijs van is. Doch wie zich onder wijzen bevindt, baart wellicht een licht in een poging om, eer het afwijst wat wie weet vruchten werpt met geen spatje sperma; minimale moeite, minste energie. Maar ja, wie is open tussen oren om te horen hoe sacraal seks schijnt te zijn. Dat men werkelijk geen kind kan baren zal het men besparen, zo gehecht is het aan vlees en bot. Genot is lastig te overtreffen. Wie open staat voor seksuele heling verenigt zich met het hoogst haalbare, ziet door helen heen en heeft geen baat bij seks. Noch behoefte aan deze woorden en wie dan ook. Wat jij zoekt, zoekt jou ook? Wat je zoekt, ben je al. Heeft je al gevonden. Doe geen moeite. Zoek geen liefde. Laat de drang naar lust, begeerte en concupiscence zo snel mogelijk achter. Bedenk dat als iets gebeurt, dit vanzelf gaat, wijl wie onderzoekt niets vanzelfsprekend laat, tot aan geen gebeurtenis te vinden valt. Bevalt niet? Dat flow vloeit houdt je niet tegen. Probeer een dam die breekt geen halt toe te roepen. Laat virya als zaad uit vingers verven. Is het cryptische verbloemd en zoet voor jou een hand in scherven omdat het wil niet voedt? Je weet dondersgoed dat ego roet in eten gooit. Al kan het nectar telen, met elke slok aan godendrank zal het steken delen, die bij eigen zijn. Ware liefde doet pijn en wie moed niet heeft om als mot in figuurlijk vuur te vliegen, keert terug naar wie in groepen leeft. Wanneer je zwemmend tegen stroom in zweeft, moet je het zelf weten. Als je beeft bij de gedachte van een einde aan ego, maak dan dat je wegkomt bij de torpedo die het in woorden vuurt. Het zal hart raken. Hard draken braken, die inwendig wonen. Wie het grootste gift tegenwerkt, vrijt gehele leven zonder zicht op dat seks 'ons' voorbij gaat. Dat lekkerste partij van niemand is. Wildernis wacht. Wie zich er in heeft gebracht, lacht om de held op sokken die liever doorgaat met jokken dan doet nokken met fokken, zo geen fuck te vrezen is. Wie door woorden heen lezen is, valt niet voor liefde. Het is er uit gerezen. Wie er in valt sluit zich in wezen in bajes van eigen maak, stelt zich niet aan de kaak en maakt geen rechtszaak van diens gedachten. Geil als beer? Verzaak. Krachten komen vrij als het zich van vlees bevrije'. Een beetje met dije vlije; tegen elkaar aan kleie is zo loos als lege batterije. Wiens dunk is strij'e als geweie om zich te bestrij'e, kan vragen wat 't loopse er toe doet om voetje te vrije en elkaar verblij'e. Voor wie is betije aan dromerije om bovenop te rij'e zo geen meelij hei om zich als zinnepop te snij'e? Wie is zich bevrije van al dat gemij, mij, mije? Wie zei dat het lieve naar vrijhei lei', kan de strij' aangaan om te ontle'e wat het doorgaans heeft geme'e. Wie zich uit is kle'e om bloot te legge wat bij nader onderzoek niet poedelnaakt ontwaakt, slaakt zucht bij zicht hoe zin begoochelt. Wat bronstig hitst wordt voor wie erns tig is rich el dansen. Loopt op het scherpst van de snede. Zo Chögyam zei, is het als vrijen met slang zo giftig dat elke stap gemist het loodje legt. Al schijnt dit een zeldzame meester leerling verhouding welke ondanks overlap verschilt, zo vajrayana niet hetzelfde is, als hoe men doorgaans tantra acht. Wie in gedachten het loodje legt eer in actie komt, ziet dat het volledige opoffering eist voor niet enkel het onbekende, maar zo, dat geweten niet ruleert. Wie verstandig is keert inwaarts en zorgt in volle glorie het geen druppel spilt. Als het zo ver komt. Komt het overstaande gender tot zo'n wending? Hoe het innerlijk bloed omzet, zo menses mijdt, daarin trekt het grens te spreken over wat niet lichaamseigen is. Al veronderstelt het onderwerpen van Witte Tijger en het onthoofden van Rode Draak genoeg. Het zal variëren. Al lijkt het hachje op elkander; het wijkt ook af. Het nut is virya futiel, al kan men ronduit spreken over wat het wekt. Genoeg gekwekt. Wie rekt de spieren en onttrekt zich aan met bekken dekken, zo vocht is lekken, wat naast vlekken ook kind kan wekken? Opgewekt met wekken. Laat gekken elkaars nekken om de hals vallen. Wie knuffelt met de k van kracht, leert maar zacht knallen. In meeste gevallen heeft men zo te zien baat bij grip. Zo afhankelijk en in achterstand is 'volle wasdom' nog. Net als het met waanzin meent dat vat op feit waar en van belang is, toch? Och, wie nuffelt in plaats van al knuffelende verkracht, ziet wellicht licht in onaantastbaarheid. Wat niet schaadt gaat voorbij aan zin. Onbevlekt stelt ruimte voor. Zo 'min' tot het wist hoe wiskunde leest. Niet gevreesd, ik ben het. Een vul maar in hoe het beest al lezende woorden voor de geest haalt, die het net zo eruit sjeest als hoe het deze at. Wie had de hel zo hitsig gezien in wat het hemelsheet geen reet kan schelen? Wie gaat buiten spelen tot het toneel ziet in alledaagse taferelen? Niets gelooft? Wat een gewicht dat hoofd. Zo het met handen hersens steunt om niet te zwijken voor waar Atlas in neer deed strijken. Wie de wereld op zijn schouders draagt: zulke problemen heeft dat het is begeven; denk na. Waarom streven? Waar dient het leven toe? Hoezo een waarheid als een koe? Wat als ik niet aan jou voldoe? Wie is het onweerstaanbare moe? Hoe laat het zich niet verleiden eer het afscheiden af is scheiden? |
Interesse?
 Ernstig onderzoek naar diepe genegenheid, wie? Laat het resultaat los, want er zit niets achter. Er zijn genoeg onderzoeken die naar een doel werken, valsspelers dat we zijn. Let wel, verwar het niet met verliefd zijn, ondanks overlap. Wat is liefde? Van alles en niets, eh? Van waarneming tot aan het onbeschrijfelijke. Dus richt het zich tot gedachten en gevoelens, gezien het schijnwerper erop met schrijven beschrijft. Gedachten over? Iemand of iets, zij het de ander, jezelf of dingen. En dit gaat over? Bijvoorbeeld toewijding, affectie en hechten. Tezamen met gevoelens van? Warmte, geluk en dank. Al laten angst, woede en depressie in verhouding minder vaak gezicht zien, ze horen er bij. Deze reeks schampt top van ijsberg; het is omwille van rede kort. Liefde is niet op rede berust. Denkt het er goed over na, dan is het liever nuchter. Wat het tegenovergestelde is van verliefdheid, welke het irrationele voedt. Het voegt roze bril, verslaving en abnormaal sterke belangstelling aan liefde toe. Wat niet nodig is. Hartstocht hoeft niet zo ziek te zijn als de koorts van wie smoorverliefd is, het is evengoed ziek. Eigenlijk alles dat vanuit ego vloeit, maar dat terzijde. Voor een open geest kan het vuur in beide van alles betekenen. Om het bij liefde te houden kan dit van nature zijn; het valt niet toe te eigenen. Dat het juist afwezigheid is van de persoon, of zoals Rudolf Steiner sprak: het begint wanneer we ons aan de kant zetten. Vergeet wat hij daarna zei, anders offer je je op onjuiste wijze op. Zo is het opgeven van je eigen geluk voor die van een ander een raar fenomeen, wat niet is aan te raden. Het kent genoeg voorbeelden, zichzelf inbegrepen, dat het de pleaser uit kan hangen. In brede zin is de ruimte waarin het leeft onvoorwaardelijk ten top, als het om liefde gaat. Het laat zijn wie je bent, hoe je bent. Welke zo tolerant, zo acceptabel is, dat het er eigenschap in kan zien geen punt te maken van terreur, horreur en de kleur van bloed dat men vergiet, noch een oordeel velt over rariteit, eigenaardigheid en wanneer men maanziek is. Wat in zekere mate in mens te vinden is; elkaar geen wrat, wrok en onenigheid ontnemen. Al is het verschil grens die mens trekt. Waar het niet trots op hoeft te zijn. Deze kijk hoeven we niet op een voetstuk te zetten. Maar binnen het relatieve kan grenzeloze liefde de persoon troeven. Het beeld van liefde kan zo uiteenlopen, dat voor de één hechten OK lijkt, wijl het voor de ander uit de tijd blijkt. Waarom? Ervaring. Chirurg is geprezen onpersoonlijk en steriel te naaien. Maar intiem hechten kan vastklampen, kleven en leed leveren. Het kan afhankelijk maken, overheersing wekken en onderwerpen. Zo'n gevangenis is lelijk voor de één, een niet te voorkomen levensles voor de ander. 'Ja, maar leed hoort er nou eenmaal bij en liefde overwint alles. Volgens mij heb je gewoon angst om je te binden en-' zo gaat doorsnee 'wetenschap' van geest en gedrag. Ten eerste zal het ego alles uit de kast halen om zijn einde niet onder ogen te komen. Liever de cel aankleden met posters, dan zich er uit bevrijden. Wie is zo moedig om door metselen van muur om zich heen, te breken? Een excuus verzinnen is het goed in omdat zo de illusie voort lijkt te leven. Binden/ verbinden is ook zo iets. Wie raad aan om zich te verbinden met het hart, zichzelf en wie dan ook? Wat houdt het in? Als het dit woord voor de geest haalt denkt het aan een bus, brug en telefoonverbinding. Op school was het geen algemeen gebruik. 'Hallo, wie wil er met mij verbinden?'. Het klinkt raar. Boeien en ketenen zijn d'r niet voor niets andere woorden voor. Met het hart verbinden is water naar zee dragen. Laat het zijn, het lichaam vraagt er niet om en regelt zichzelf. Achterover leunen en zich niet druk maken over dingen, dat is aan te raden. Met de ander verbinden komt neer op hechten er aan. Wie nog stront tussen de oren heeft en deze onmogelijk op kan ruimen, belandt telkens in smoes om onderzoek te mijden. Tot nu toe beschrijft het liefde aan de hand van waarneming in een relatief kader. Wat hier aan voorbij gaat, noem het wat je wilt, valt ook iets voor te zeggen. Of juist niet, als je begrijpt wat ik bedoel. Dit opent het onderzoek echt, en dan is het aftellen. Precies. Men loopt weg als het eerlijk in de ogen kijkt. Het ging om méér, herhaling van en er iets dieper in duiken, niet je verstand gebruiken om intens te ruiken aan dat seks net zo lekker is als vies. Dat het nuchtere inkickt wat het vóór climax is ontduiken. Ontluiken dat we liefde misbruiken om te krijgen wat het wil; van bil, geen pil, zo kind kan ontstaan. Interesse te vrijen tot het is ontdaan aan de leugens die het lult? Om het vrije ervan? Bevrij'en, wie? |
Ver lief de
Ik ben verliefd. Op jou. Nee, dank je. Het is net uit met de liefde in m'n leven, voor mij eve- nee, nimmer nog met iemand verweven. Laat wat wil kleven zweefteven, ik ben liefde eruit zeven. Noch dat ik doe streven en leven met wie dan ook. Met wie? Met wie het uit is? Ja. Mezelf. Hè? Met mij. Je kan het toch niet uitmaken met jezelf? Hoezo niet? Sta jij niet in relatie tot jezelf? Begint liefde bij de ander? Ik kan het met 'mij' uitmaken zo je vrij van geest groeit. Al kan je je vragen, was het ooit aan dan? Iets wat ex is aan te raden. Net als, waar leidt sex toe? Flex ik mij de muscles of the brain of train ik me ego, zo ik het lichaam meen te zijn? Liefde is larie, wie lief doet tralie en verliefdheid; ziekte is ook ergens goed voor. Waarin de verwarring schuilt is waar ik me voor behoed. Men neigt bij een bonzend hart om gedachten |
Liefde is illusie
|
|
Doeswat?
   Voor je het weet ontvangt het wie tegen is, als vriendin waar het voor wijdt, wijl deze liefde als pruik afzet, om te lachen hoe het haar opzet. Met opzet dubbelzinnig? De een drinkt tot het dubbel ziet, de ander ziet dubbel, zo het zint. Voor het eenduidige waar men zich in verliest, is het dubieuze uitlaatklep. Verlep geen liefde tot het seks, en wat dan ook, gebruikt om 'goed' te maken. Want dat is het nooit voor wie in liefde gelooft. Die kan na tachtig jaar immer een wezen wanen, die ideaal moet zijn. Verliefd. Lekker met z'n tweeën in één bed. Niks geen nachtrust. Rekening houden met elkaar. Aanpassen. Dan maar ieder een deken. Wanneer ga je slapen? In ieder geval niet met jou, zo je slaapt er in wezen geen wezen is weest, wanneer je wakker wordt en vraagt wie er sliep. Noch dat je niet stopt met dromen overdag. Dan is het slaapwandelen geblazen. Van alles wat je jezelf wijs maakt. Ik moet bepaald werk hebben, een partner, kinderen, carrière, vriendschap, zelfbeeld, zekerheid, meedoen met, gelukkig zijn we niet allemaal knettergek. Hoe wil je deze fractie aan verlangens in een betrekkelijke eeuw voor elkaar krijgen? O ja, door te verdoezelen dat het geen pit hei. Geen ballen. Misschien kan je beginnen om jezelf keihard aan te pakken. Liefde en lief doen verschilt. Met de vuist op tafel. Werk maken van jezelf. Begin maar met wie je bent, alvorens je je stort in ontelbare verlangens, waar nog nooit iemand genoeg van heeft gehad. Zodra je ziet er geen ziel zijt, houdt het op. Kan je achterover leunen. Uit de tredmolen.  Rust. Je niet druk maken, waar de wereld om je heen zo over strest. Rest in peace, vóór de dood. [Klets] je geloof kapot. Rest de kwestie, wie lest dorst der drang in draaikolk der vragen? Drinkt woorden van Osho tot Keers tot het hardleers, dronken aan emotie, door commotie kijkt? Zeikt zich af, zo geen mens met moed 't voor je doet. Kwets tot geen kwal te vinden is. Maak van jezelf een soort naakt strand, waar het nog geen korrel is van 't - zand erover. Ja, ik moet iets om waterval te wijken, die het midden in de nacht van droom voorziet. Wil Klaas Vaak nooit meer strooien want of het nou geweldig is of klooien, ik lig liever als dooien om 't hachie een nachie zachie te laten slapie. Maar verwachie doe ik nie. Lach nie! 't Leven is zo zach als har, nie? |
Onontkoombaar?
Waar en niet waar. Je mag natuurlijk wel grenzen hebben. Als je vriendin met een ander gaat, voor je neus, dan stel je grens. Je hoeft natuurlijk niet alles te accepteren. Wie inspireert het om (niet) alles te (hoeven) accepteren, en, als je nog in doelen denkt, wat is het hoogst haalbare? Wie kan zich het loslaten van alles (doelen, jezelf en een 'ik') voorstellen? Als je nog in een zelf gelooft, dan lijkt het alsof je voor jezelf op kan komen; grenzen kan stellen voor jezelf. Wat wil zeggen, niet voor de ander. Ongeacht het excuus. Anders ga je bepalen hoe een ander moet zijn. Stel je vriendin gaat vreemd voor je neus. Tja, dingen gebeuren. Goed voorbeeld, want hier kan je worden getest. Hoe volwassen ben je om het niet persoonlijk te nemen? Wie kan zich voorstellen dat wanneer je zoiets niet trekt, je ontdekt hoe gehecht je bent aan (irreële) gedachten en gevoelens? Er is niets mis om boos, teleurgesteld en/of verdrietig te zijn. Of juist blij dat de ander iemand vindt waar het mee gaat. Wie weet past iemand anders waar jij niet past. Wie ben je om de ander daar in te begrenzen? Je kan jezelf zogenaamd begrenzen wanneer je het niet aankan. Maar verlangen, verwachten en/of eisen hoe de ander volgens jou moet zijn? Iedereen weet zelf 't beste wat voor hem of haar goed is. Als je in de poppenkast die we voor waar houden gelooft; suffer the consequences. Hoe open ben je om iemand te laten zijn? Hoe vrij ben je en gun je de ander dit ook? Hoe 'liefdevol' is 'liefde'? Dit staat los van een open relatie, gaat dieper dan (wat men vaak) liefde (noemt) en kan men de hoogste vorm van educatie noemen: tolerantie. Als liefde vrijheid beperkt, noem het dan geen liefde. Een gemiddeld mens kan steigeren bij zoiets, maar is ook niet echt volwassen hier in. Je kan op de proef worden gesteld. Vandaar dat je dankbaar mag zijn als emoties triggeren, zij het na belediging, vreemdgaan of wat dan ook. De ander is niet verantwoordelijk voor jou (gevoel) en vice versa. Wat doorgaans niet duidelijk is voor het gros.
 Aangezien optie en keuze overeenkomen, bedoel je besluit? Wie kan zich voorstellen dat er geen opties zijn zo uit meerdere keuzes immer èèn besluit kan worden genomen? Wie besluit als er nog niet eens is besloten dat wie besluit, bestaat? Mocht je toch aannemen dat je bestaat, wie zegt dat je een keus hebt in liefde, hoe het leven loopt en dat de wil vrij is? Of je nu onnatuurlijk sterft als schaap in slachthuis of wacht tot de dood je oogst, het leven verlaten valt niet te bespreken, of wel?
Tot je geoogst wordt. Inderdaad, maar wie zegt dat het niet zo is? Net als geloof, je moet het geloven, denken of voelen. Ik heb nu een gevoel of dat echt zo is.
|