 Ernstig onderzoek naar diepe genegenheid, wie? Laat het resultaat los, want er zit niets achter. Er zijn genoeg onderzoeken die naar een doel werken, valsspelers dat we zijn. Let wel, verwar het niet met verliefd zijn, ondanks overlap. Wat is liefde? Van alles en niets, eh? Van waarneming tot aan het onbeschrijfelijke. Dus richt het zich tot gedachten en gevoelens, gezien het schijnwerper erop met schrijven beschrijft. Gedachten over? Iemand of iets, zij het de ander, jezelf of dingen. En dit gaat over? Bijvoorbeeld toewijding, affectie en hechten. Tezamen met gevoelens van? Warmte, geluk en dank. Al laten angst, woede en depressie in verhouding minder vaak gezicht zien, ze horen er bij. Deze reeks schampt top van ijsberg; het is omwille van rede kort. Liefde is niet op rede berust. Denkt het er goed over na, dan is het liever nuchter. Wat het tegenovergestelde is van verliefdheid, welke het irrationele voedt. Het voegt roze bril, verslaving en abnormaal sterke belangstelling aan liefde toe. Wat niet nodig is. Hartstocht hoeft niet zo ziek te zijn als de koorts van wie smoorverliefd is, het is evengoed ziek. Eigenlijk alles dat vanuit ego vloeit, maar dat terzijde. Voor een open geest kan het vuur in beide van alles betekenen. Om het bij liefde te houden kan dit van nature zijn; het valt niet toe te eigenen. Dat het juist afwezigheid is van de persoon, of zoals Rudolf Steiner sprak: het begint wanneer we ons aan de kant zetten. Vergeet wat hij daarna zei, anders offer je je op onjuiste wijze op. Zo is het opgeven van je eigen geluk voor die van een ander een raar fenomeen, wat niet is aan te raden. Het kent genoeg voorbeelden, zichzelf inbegrepen, dat het de pleaser uit kan hangen. In brede zin is de ruimte waarin het leeft onvoorwaardelijk ten top, als het om liefde gaat. Het laat zijn wie je bent, hoe je bent. Welke zo tolerant, zo acceptabel is, dat het er eigenschap in kan zien geen punt te maken van terreur, horreur en de kleur van bloed dat men vergiet, noch een oordeel velt over rariteit, eigenaardigheid en wanneer men maanziek is. Wat in zekere mate in mens te vinden is; elkaar geen wrat, wrok en onenigheid ontnemen. Al is het verschil grens die mens trekt. Waar het niet trots op hoeft te zijn. Deze kijk hoeven we niet op een voetstuk te zetten. Maar binnen het relatieve kan grenzeloze liefde de persoon troeven. Het beeld van liefde kan zo uiteenlopen, dat voor de één hechten OK lijkt, wijl het voor de ander uit de tijd blijkt. Waarom? Ervaring. Chirurg is geprezen onpersoonlijk en steriel te naaien. Maar intiem hechten kan vastklampen, kleven en leed leveren. Het kan afhankelijk maken, overheersing wekken en onderwerpen. Zo'n gevangenis is lelijk voor de één, een niet te voorkomen levensles voor de ander. 'Ja, maar leed hoort er nou eenmaal bij en liefde overwint alles. Volgens mij heb je gewoon angst om je te binden en-' zo gaat doorsnee 'wetenschap' van geest en gedrag. Ten eerste zal het ego alles uit de kast halen om zijn einde niet onder ogen te komen. Liever de cel aankleden met posters, dan zich er uit bevrijden. Wie is zo moedig om door metselen van muur om zich heen, te breken? Een excuus verzinnen is het goed in omdat zo de illusie voort lijkt te leven. Binden/ verbinden is ook zo iets. Wie raad aan om zich te verbinden met het hart, zichzelf en wie dan ook? Wat houdt het in? Als het dit woord voor de geest haalt denkt het aan een bus, brug en telefoonverbinding. Op school was het geen algemeen gebruik. 'Hallo, wie wil er met mij verbinden?'. Het klinkt raar. Boeien en ketenen zijn d'r niet voor niets andere woorden voor. Met het hart verbinden is water naar zee dragen. Laat het zijn, het lichaam vraagt er niet om en regelt zichzelf. Achterover leunen en zich niet druk maken over dingen, dat is aan te raden. Met de ander verbinden komt neer op hechten er aan. Wie nog stront tussen de oren heeft en deze onmogelijk op kan ruimen, belandt telkens in smoes om onderzoek te mijden. Tot nu toe beschrijft het liefde aan de hand van waarneming in een relatief kader. Wat hier aan voorbij gaat, noem het wat je wilt, valt ook iets voor te zeggen. Of juist niet, als je begrijpt wat ik bedoel. Dit opent het onderzoek echt, en dan is het aftellen. Precies. Men loopt weg als het eerlijk in de ogen kijkt. Het ging om méér, herhaling van en er iets dieper in duiken, niet je verstand gebruiken om intens te ruiken aan dat seks net zo lekker is als vies. Dat het nuchtere inkickt wat het vóór climax is ontduiken. Ontluiken dat we liefde misbruiken om te krijgen wat het wil; van bil, geen pil, zo kind kan ontstaan. Interesse te vrijen tot het is ontdaan aan de leugens die het lult? Om het vrije ervan? Bevrij'en, wie? |