|
Voor wie in het gezegende gezever van een gezin is opgegroeid, grijpt kans te zeggen wat het heeft geslikt. Dit is geen pret. Het kan er om lachen. Maar dat komt omdat het doorziet. Aangezien dit andersom niet het geval hoeft te zijn, waarschuwt het. Omwille wie niet om kan gaan met gehele spectrum aan emotie, is dit poging tot preventie van bom die het in feite wel aan kan, maar wat niet lukt door allerlei aannames, regeltjes en andere slijtage wat in de weg zit. Het lichaam onderhouden is niet alleen nagels knippen, douchen en een boterham eten. Wie interesse heeft in het hachje, dient gedachten en gevoelens onder de loep te nemen. Zich af te zonderen van anderen, anders lukt dit niet. Tot het ontdekt hoe het geest verloedert. Wie is echt in zichzelf geïnteresseerd? Of wil het liever contact met anderen? Begin maar eens in contact te komen met jezelf. Met het lichaam. Wie niet vies is van diepe overpeinzing, waarneming en doorvoelen, pikt ze er zo uit wie wel. Lacht om het ik-moet-erbij-horen gedrag, we-zijn-sociale-wezens-waanzin en andere oppervlakkige onzin. Interactie kent een plek, een praktische kant. Voor een procent. Die andere negenennegentig is een fase waar het uit kan groeien. Zoals een gezond wezen zou behoren. Maar ja, wat het zegt gaat niet op. Christus ontmoette net zo misverstand. Al is koning van Joden niet waar het zelf mee zal komen. Jezus leefde in een totaal andere tijd en context. Het is niet te vergelijken. Het kroont het dubieuze aardig, al zijn er anderen zat. Hoe het Jodenkoning voor zich zag zal niet zijn wat men er van vat. Wat moedig is voor de een, stelt voor de ander kruis voor, waar moed aan moet hangen. Het stelt zelf ook weleens voor wat iets anders dan een eerste blik erop behoeft. Geen korrel maar lading zout vereist. Dat het bijvoorbeeld in taal handelt naar waarheid zo waar gewaar te zijn, wat niet waar is. Immers is daar waar een wil is geen weg waar te nemen, aldus de niet-waarzegger die zegt waar nietwaar is. Maar, waar is waar wel? Het lijkt moeilijk om simpele belangen van in dit geval verlangen laten vieren, te ontvangen met open armen. Ook als het er geen snars van snapt. Gezien het niet eens om snappen gaat. Het houdt zich in. Zo het zonder verwachting balletje werpt. Zoals Laurentius in andere woorden zei dient niemand elkaar lastig te vallen met diens idee. Geldt voor alles. Laat Jehova bij zichzelf aankloppen. Misschien beseft het dat er nooit iemand thuis is, voor de illusie die tussen oren verschijnt. Inzicht maakt korte metten met het willen overtuigen van de ander. En zichzelf. Al draait het om wanneer het zich opzoekt. Dan kan het krijgen wat het verdient. Dat het bewust is wanneer het lastig valt of niet, doet er niet toe. Het is grapjesmaker zat. Klaar met lui op de bank hangen. Zo ik niet aan mezelf werk. Voor wie harde taal niet eigen is, dient het zich onterecht in te tomen. Om melkmuil zoet te houden. Dit is mede waarom het hier niet welkom is. Zoek het uit met koetjes en kalfjes. Ga een ander hinderen. Wanneer het aan de deur klopt, kan er van alles gebeuren. In het ergste geval trekt het zich wijs terug. Het is verstandig om het te laten. Het is men aan de tand gaan voelen. Er blijken er dingen waar het nu niet op in gaat. In deze woorden schuilt een opening om ter zake te komen. Wanneer het merkt dat dit niet het geval is, zoals in elk goedbedoeld [in emmer kotsend] gezin, hakt het de knoop die niemand geeneens durft aan te raken, door. Uit ervaring is het volle wasdom niet waard. Kan het echte volwassenheid niet aan. Niets onpersoonlijk nemen. Niet met emoties omgaan. Ik ben niet wie jij wilt wie ik ben. Sterker nog, er is geen 'ik'. Wie dit tegenwerkt, merkt dit vanzelf. Wie het grootste gift aan de mens dwarsboomt kan op den duur 'klappen' krijgen. Snoeiharde taal. Blikken die vuur spuwen. Woorden die ten goede krenken. Het leven om zeep helpen omwille de illusie er van. Wanneer het na tientallen jaren op aarde niet in staat is om zo'n gesprek te voeren, laait het vragenvuur. Kan het er zich voor schamen. Mogen wijze voorouders zich omdraaien in het graf dat net zo verzinsel is. Dit is geen kattenpis. Wie er bang voor is, is goed bezig. Wie terugdeinst voor woede, tirannie, heeft huiswerk. Het houdt schijn op. Speelt het spel om wie denkt geen spel te spelen, neus op feit te drukken, dat geen feit is. Speelt geen spel om wie er een spelletje van maakt, zo te laten weten dat het spel over is. Zo'n angst is teken van kwetsbaarheid. Welke achter betonnen muur verscholen zit. Waar ego zo graag maar volstrekt onterecht gebruik van maakt. Als het denkt dat het van gister is, heeft het 't mis. Er is ruimschoots geduld om eerlijkheid te bewaren tot een moment als dit. We zijn niet voor elkaar gemaakt. Niemand overigens. Als het van hetzelfde jaar is en zich geen zogenaamde familie zit te wanen, zal er nooit sprake van ontmoeten zijn. Wees eerlijk. De interesses liggen dusver uiteen, dat het zich kan vragen: wat moet het? Wat wil het? In vredesnaam. Geen doekjes. Geen grapjes. Geen zin in. Als het op leeftijd geen eens een ernstig, diepgaand en authentiek gesprek kan voeren; geen genade. Gooi diens zogenaamde zelfbeeld, verlangens en ge-ik in de sloot, misschien dat het zich dan met rust laat. Moeilijk eh, elkaar niet storen? Weten wat de ander wil? Het is zinloos. Er is geen wil. Leven is zo hopeloos als een hoop hoop die het in hopen kan zien. Elkaar zien? Vergeet het. Waag het. Al zit er niets achter wat het schrijft; wie is het, die zich verdrijft? |