Wat 'n staaf

Wat is dit voor gedicht?  Hoezo? Ik kan er niks van maken. Waar heb jij het zout staan? Raadsels, erg intrigerend. Wie pakt het ego bij de strot? Het ego toch zeker?   Voor wie in een wereld van wie'n denkt misschien wel. Nog geen wie gevonden, laat staan ego, als ik eerlijk ben. Maar, wie ben ik?   Wat valt er dan bij de strot te pakken?   Wie heeft oog in oog gestaan met de kracht van de natuur? Is bij de 'strot' gegrepen door God? Met de rug tegen de muur komen te staan? Moet ik doorgaan, of vallen de kwartjes?   Niemand. En er is niets gebeurd waar jij je aan op kunt hangen. Je kunt enkel mislukken, dat is de enige niet-weg. Het ego zal moeten sterven. Het jouwe lijkt gigantisch opgeblazen.   Het zijn retorische vragen... 'En er is niets gebeurd waar jij je aan op kunt hangen.' Mooi, zijn we het daar over eens... maar wie zegt wie waar wat wel aan op kan hangen? 'Je kunt enkel mislukken, dat is de enige niet-weg.' Mooie Zen meester quote, maar eenzijdig. 'Het ego zal moeten sterven.' Wanneer is het geboren dan? Deze is ook retorisch, voordat het in antwoord modus duikt. 'Het jouwe lijkt gigantisch opgeblazen.' Lijkt, eh? Misschien in jouw droomwereld. Of, zo opgeblazen dat het zegt boem! Weg is ie. O, nee, toch niet. Kom, lach om jezelf. Waarom zo bezig met de ander? Waar is de zelfspot? Wat ben je eigenlijk, gecrashed? Wie voor verlichting valt? Je klinkt als een eend. En ik heb wel geleerd mensen met een pak zout te nemen. Blijkbaar niet, anders vat je de woorden niet zo letterlijk. Eend? Wil je dit uitleggen? Als het kwaakt als een eend...   Je bent hartstikke creatief, maar ik geloof geen woord van wat je zegt. [lachen] Dat heeft niks met mij te maken. Een eend in een ander zien ook niet, dus wat wil je? ...je kwam in je woorden over als een overwinnaar, dat riekt naar ego. Overwinnaar? Gaat dit in jou om? In wat voor wereld leef je? Het is geen wedstrijd, you know. [zucht] Wat heeft jouw commentaar ondertussen met advaita te maken? Waarom voeg je niets opbouwends aan het gesprek toe? Ben jij wel oprecht? Je probeert mij in de schoenen te schuiven waar ik jou van verdenk! En je kunt leven en advaita niet scheiden natuurlijk. Hoezo ben ik niet oprecht? Wat is er met jou aan de hand? Kan wel, het is maar hoe je er naar kijkt, eh? Maar om dit gesprek tot een einde te brengen, wat wil je nu echt? Niks en alles. 'Hoezo ben ik niet oprecht? Dat zeg ik je net! Wat is er met jou aan de hand?' Je probeert mij in de schoenen te schuiven waar ik jou van verdenk! Waarom ga je hier dan op in? Echt, wat er met je is weet ik niet, maar het stinkt als een invulvloek. Lach eens om jezelf is de tip en gebruik deo van Niet Invullen Voor Een Ander. Er is geen sprake van jou in wat voor schoenen dan ook te schuiven. Misschien dat jij ergens naar op uit bent, op oorlogspad of iets; mij niet gezien. Go eat yourself zal ik maar zeggen. Waarom zo bezig met commentaar over wat en vooral wie je niet weet? Het zij je vergeven. Wat... uh, wie? Vergeven... leuk, maar niemand kan vergeven en al helemaal niet een ander. Zulke egotrucjes, waar er ontelbaar van zijn, houden aan voor wie inzicht ontbreekt. That's ok. Dit met het verstand begrijpen ook, maar zo lang het iets wilt begrijpen, begrijpt 't het niet. Bij wie iets wilt, zij het alles, niets of wat dan ook, ligt zelfonderzoek aan de voeten; vragen vergeten en vraagtekens onder stof. Take this repeatedly or leave it altogether: Who am I? Slayer, leuk. Says who? Ik vermoed dat wie een wat is niets persoonlijks. Of wil je mijn naam weten, dan [        ] Vat jij die eerste zin? Laat anders maar. [        ] dus. Nou, onderzoek die overtuiging, breng het aan het licht, laat het wankelen, bekijk het van andere invalshoeken en vermijd je vast te bijten in een antwoord. Een antwoord zet je vast, is een gesloten deur. Twijfel, onzekerheid en 't kwetsbare openen. Zoals, wie ben ik wie zo ernstig van lachen houdt dat ik een vraag langer maak dan strikt noodzakelijk, voor zover vragen zinvol zijn en niet doorgestoken kaart, met strik en doorzien!? [lachen]