drukt wrat niet weg. Er gaat stikstof op. Ook het ego kan een 'houdgreep' gebruiken. Een bij de strot klemme-
Het ego kan als vijand worden gezien, vriend en weet ik veel wat voor labels je er aan hangt. Het is en blijft theorie, geen feit. Dus wie het vreemd vindt dat er allerlei kanten van het ego kunnen worden belicht, is mij eerder vreemd dan dat er sprake is van vreemd vinden over iets wat toch doorgestoken kaart is. Beetje dubbel deze, want ik snij mijzelf ook in de vingers, maar goed. Vreemd? Wat is er vreemd aan? Jezelf onderzoeken tot je er ziek van wo- wacht, voor je het weet krijgt het een jij-noemt-het-ego-louter-als-nadelig... je kan ook dankbaar zijn. Ik zie het anderen amper doen. Het is en blijft een grap. Een ernstige en oprechte weliswaar, maar [lachen] Sjongejonge die opmerking van mij maakt een hoop los bij je. Gaat het wel goed? Waarom niet? Misschien een idee om aan jezelf te werken in plaats van te bemoeien met de ander, of niet dan? Hoezo maakt het iets los volgens jou? De omvang en de toon van je respons. [De hoeveelheid kan het niet aan, eh? Zodra het ruimschoots schrijft, is het al snel te veel. Lees een boek, dan merkt het hoe weinig dit is in verhouding tot. Het is niet van mij, noch ben ik verantwoordelijk voor hoe het iets vat. Een respons op 'papier' kent geen toon, anders zit er klank in. Wanneer het stil is, hoort het niets in wat het waar dan ook schrijft. Het kan in toon worden gevat, maar dat is niet mijn interpretatie van wat hier staat. Het zal dan ter sprake dienen te komen. Gesproken woord, wie? Invulvloek dan maar?] Voor mij geen geloof in wat dan ook, dus ook geen los en vast zitten. Maar spuw je mening. Als je zo met een ander bezig bent, wat zegt dit over jou? Niets gewend, zeker? Totaal geen zin in, je toon bevalt me niet. Jammer, want je maakt mooie dingen. [Zin kan worden gemaakt, afgezien van niet en klinkt als... het valt in herhaling. Jammer? Wat ben je? Een koter die geen ijsje krijgt? Wie ziekt op met praatjes, laat het woord 'mooi' rotten en ziet in dat ik niet en nooit degene ben, was noch zal zijn, wie iets maakt?] Wat is er, gaat het niet zoals je wilt? Staat advaita opeens voor de neus? Het directe pad en de harde aanpak is niet voor iedereen weggelegd, niet waar? Als je het niet erg vindt ga ik door. Het ego vereist een bij de strot klemmende kracht. Aan haar sleurende grip. Ik? Als kip rip ik me kop al kakelende in hok, waar het hokjes ziet, invullende wie wel, wie niet. Wie dit leest is wie hokjes biedt; geen zicht op hoe zien ziet. |