Ik? Voor wie woorden zo vat dat het ontzet, deprimeert en zelfmoord wil plegen, heeft het alle geduld om 't er over te hebben. Al is eerlijkheid nooit wederzijds. Het maakt niet wijs dat het echt ergens mee zit. Zodra vragen komen, waar gaat het heen? Waarom blijft het niet? Het wil toch verrekenen dat 'ik' 'jou' shockeer? Alsof dit mijn woorden zijn. Wanneer een ander ze ook gebruikt, van wie zijn ze
dan? Gedachten ontvang je. Niemand kan ze 'maken'. Hoe schijn ook schijnt. Geen boodschapper schieten; jezelf onderzoeken tot het verdwijnt. Geef maar scheut van wat door spiritueel materialisme schrijnt. Het is sjok erend, *hik.
