Ademnood




         Eerst het masker op eigen snuit. Zo zonder zuurstof geen kind wie je het geven kan. Wat anders overeenkomt in hoe het massaal met de pet naar zichzelf gooit. Als er maar wordt meegedaan aan, vergetende dat er achter het masker iets wacht. Zich opzij schuivende voor kids, opofferen voor wie mag weten wat en liever een koter in de buurt, dan rust. Wat golflengte als vliegtuig ziet crashen.
Er is voor van alles aandacht, behalve de zuurstof wat nodig is om je in leven te houden. Als ook de tijd om er voor jezelf te zijn. Zich meeslepende in de ondoordachte daad waar zaad voor nodig is, op weg naar het ei van wie? Het kan veel vinden, leven op de wereld denken te zetten en 'moeder' spelen. Al vraagt het lef om hier een vraagteken achter te zetten. Waar slaat het op? Wat bezielt je een kind te moeten hebben? Laat maar. Die golflengte ligt goed en wel op de bodem van de oceaan. Naast het masker wat is vergeten en een lijk.
Kijk, niemand let je het te proberen. Maar als er een getal met negen nullen de aarde vult, hoef je niet ver te zoeken om ergens een les uit te halen. Met voortplanten, iedereen doet het en vooral eigen belang, kom je er niet. Pak een pot verf, want uit jezelf schaam je je niet. Kom maar met een tegenargument. Houdt de ellende in stand. Zwijk niet voor minder. Nee, meer is wat het wil. Meer vlees en bot. Meer om te hebben. Onder het mom van, met excuus paraat en verzonken in illusie. Gezonken op die bodem. Gestonken in het masker wat niet met zuurstof naast het lijk ligt te wachten, maar nog aan de dooie kleeft. Zo gehecht als geslachten, welke ondanks de lelijke kant met betoverende krachten, trachten zich te verliezen in een of ander gevoel. Wat in woorden prima propaganda is, om achter de lul aan te lopen.
Als we werkelijk om iets geven, er voor de aarde willen zijn en wereldbelang serieus nemen, is dit niet wat gebeurt. Waar je twee tellen mee bezig bent verdwijnt in een van de tig andere voorbij zoevende verschijnselen. Om daarna weer een paar tellen... Er is nooit de oplossing voor wat dan ook. Tijdelijke antwoorden zat, maar wie ziet dat een vraag ook geen vraag is?
Maak van die vicieuze cirkel een circuit en stap er uit. Neem rust. Stap er vervolgens niet in. De maatschappij is net zo geestdodend, als dat je er in op kan gaan. Waarvan het laatste de vraag is, waarom? Wie is uit op eindeloze verzadiging? Niet in staat om gevoel boven te gaan? Valt in liefde, zonder er in op te staan?
Mensen fokken mensen als water uit een open gelaten kraan. Dweilen? Laat het staan. Laat het als traan wellen, zo zich erin verzuipt. Een variatie op het masker wat geen zuurstof biedt. In de veronderstelling dat dit zichzelf vormt. Ondanks dat het stormt. [ding dong] 'We ervaren enige turbulentie. Ga alstublieft terug naar uw zitplaatsen en maak uw veiligheidsgordel vast.' Het vliegtuig schudt. De maag draait. Wat vraagt om naar binnen te keren en als gras te waaien. Maar nee, luisteren naar het lichaam is niet voor nu. Het wil zich als boom gedragen. En wat zegt de boom in een hevige ruk?