00:00
|
In de jeugd zijn we er voor het grootste deel niet van afhankelijk, niet eens mee bezig en leven we als vrijgezel. Dan worden we ouder en hoe tegenstrijdig ook, maken we er ons druk om. Worden we afhankelijk van een ander. Op een manier als nooit tevoren. Alsof je opeens aangevuld moet worden, één dient te zijn met en in verhouding tot eerder niet zonder kan. Los van dat hetgeen tussen de benen een ding kan worden. Wat de vraag is of het deugt of om lust gaat. Activiteiten komen tot stand, want stilzitten en genieten van de rust zit er (nog) niet in. Misschien nooit voor de meesten, zo een senior niet garandeert te zijn uitgedate. Al is het een keer out of date, waar dan geen of te weinig interesse in wordt getoond. Wijl zonder onze houdbaarheidsdatum het verhaal niet rond is. Waarin we op leeftijd overeenkomen met wie we als peuter zien, maar wat we nog volwassen achten ook. Het moet niet gekker worden en het mag eerlijker, als je het mij vraagt. Dat papa en mama helemaal niet zo'n voorbeeld zijn als waar we vanuit gaan. Dat je zelf niet de eerste jaren van je leven thuiskomt met een partner in verhouding tot dit ouderlijk stel. Dat je nog in een eenpersoonsbed slaapt, zonder probleem. Wat overigens geen norm hoeft te zijn, dat met z'n tweeën in een bed, maar wat er wel van wordt gemaakt. Ondanks dat er voor de uren die je slaapt, het toch niet uitmaakt waar je ligt. Acht uur tegen elkaar aanliggen ook al ben je afwezig versus een paar minuten voor en na om op te staan en in slaap te vallen. Huh? Dat je je nachtrust inlevert voor onrust, snurken, praten en wat al niet? Voor onze kruiswoordpuzzel zijn er oplossingen. Wat het mogelijk spannender maakt. Voor wie er van afhankelijk is, that is. Wat niet hoeft en naar ons als kind een soort Sinterklaas is. Om er later achter te komen dat... We pushen onszelf iets te moeten worden en denken we het te zijn, kan je achter je oor krabben om na te gaan of dit klopt. Zeg het kind dan geen voorbeeld aan je te nemen of neem geen kind. Wat ook zoiets is. Het nemen van, alsof het in de supermarkt ligt. Een reproduceren van het product is eerder hoe we met elkaar om gaan dan dat we ons vrij laten. Wat een duur goedje is, vrijheid. Waar wederom naar het kind mag worden gekeken ten opzichte van paps en mams, die hand in hand als een soort ball and chain het gevangenisleven bewandelen. Wat niet alleen wandelt, maar ook wan deelt. Vandaar wandelen. Al valt dit je op of niet. Net als dat een en een ook drie is. Hoewel dit in groep vier niet helder is. Lineair denken wordt er van jongs af aan ingedreund, zeg maar. Al klappen we als het lateraal doet op toneel. In de veronderstelling dat dit een voorstelling is en het leven niet. Ondanks dat mama zei 'stel je maar voor aan de mensen'. Zelden wordt deze link gelegd. Wat er met paplepel in gaat, komt er als stront uit. Wat een eigen leven kan leiden. Dat we stuk voor stuk vallen voor een stelling, als we het toch over wie zich voorstelt hebben. Wie zich voor kan stellen dat al een voorstelling is, stelt zich niet voor. Om met een tegenstelling te strooien. Ziet een relatie als toneel, is gezellig vrij en vraagt zich af hoe het komt dat afhankelijkheid net zo onzichtbaar is als andere aspecten, welke we verzinnen voor een toch al schijnbaar persoon. Als je geduld hebt om er bij stil te staan. En schijn? |