00:00
 |
waar kinderen door moeten, je buik. Noch dat weeën iets zijn om trots op te zijn. Weet je, zoek het op. Wordt een wee. Wees er een. Zo, dat je van pijn leert en ziet wat het eigenlijk niet is: van jou. Net zo het lichaam met geen wet wordt beschreven eigendom te zijn. Gek eh, hele rechtszaken omtrent wat? Laat staan dat er een waarheid is welke op tafel komt, ondanks de leus waar een rechtszaal bekend om staat. Of dat [een schreew] de wee beschrijft, wanneer het jou in de macht heeft. Of andersom? Want dit kan ook. De baas denken te zijn versus het door je laten golven en er geen woord aan vuil maken. Misschien is de mate van pijn een teken dat het niet de bedoeling is. Dat je het er bij laat en geen tweede keer voor 'Intertoys' gaat. Je wellicht realiserende dat het aantal op aarde meer is dan genoeg. Je je idee van familie wat ruimer vat en zo oké bent met geen achternaam plus onzichtbare achternaam gerelateerde nakomeling. Wat raar is, als je het zo ziet. Want familie, wie stelt dit voor? Ooit waren paps en mams elkaar vreemd. Dit beseffen we ons doorgaans niet. Als het maar wat eigenschappen kent en dat er een jaar geleden bloemen waren, welke morgen worden |
|
vergeten om de ruzie die ontstaat bij te leggen met een of ander... say no more. Wie is er niet klaar mee? Fysiek gefuck waar je niet van vat dat het in de weg staat om het leven te nemen zoals het is. Wie wat goed wil maken, vraagt zich wat er waarom niet goed is tot het merkt dat waar het mee zit, zat. Gezien de apenkop van ons een focus heeft van niets en Jantje vanzelf met traan overgaat in lach. Waarbij het idee is om als 'grote' niet met triviale vragen te komen als 'waarom huil je?'. Misschien is de mate van pijn een teken. Misschien ook niet. Een natuurlijke bevalling, zonder pijn, betekent namelijk niet dat het er meer voor bedoeld is. Al klinkt het voorbestemd als de natuur geen zeer zwelt, vraag je eerst wat de bestemming is en voor wie. In het geval van juiste kennis is er geen nood voor de beentjes wijd. Wat een enkele meid misschien ziet. Dat door de massa wordt genegeert. Wat de daad goed praat. Waarbij je met de vuist op tafel wilt slaan, maar wat mislukt. Grof taalgebruik is taboe. Wijl we het fijne niet waard zijn als we het brutale niet eren. Je raakt iemand zo. Wanneer we norm volgen is het oké, maar buiten de comfort zone? Nee, het gesprek ons gebrek. Ondanks dat er andersom misschien het een en ander wordt beledigd. Waar het dankbaar voor kan zijn en dit meegeeft in de bal die het terugkaatst. Welke de melkmuil op de teentjes trapt. Hoe potentie er ook in verborgen zit. Menig wie dit leest kan denken dat er iets mee wordt bedoeld. Wat niets te maken heeft met het doelloze, waar dit vanuit is denken. Wat in zo'n geval begint te grijnzen bij het idee dat er iemand voor (deze) woorden valt. Zonder Intertoys geen pop. Dat er kinderen door gaan, top. Maar de poppenkast van hop, sop, flop- kind kom op, zie dit en jezelf als een mop. [lachen] |