Ik ben een korrel op het strand
maar niet tevreden met mijzelf
Ik ben een korrel op het strand
één van de tien duizend en elf
Met het idee dat anderen
pas van me houden
als ik me 'n zandkasteel acht
dat dit me aan het denken bracht
Ik ben een korrel met armen en benen
die mensen ziet lopen en
schepen ziet varen
Voor de haren
op m'n hoofd
heb ik niet kunnen kiezen
dat 't net als niezen
weleens opvalt, ja,
maar wegvalt als een deel
in een groter geheel, want,
ik ben een korrel op het strand