Vlak versus verdiept

Wanneer geest als deur klemt Hij is goed hè? George Carlin is één van de beste comedians, naar mijn idee. Vooral omdat hij hele intelligente grappen maken, en goede dingen zegt. het tegengas geeft, deze open vraagt Ok, maar dat het één van de beste kan worden gevonden veronderstelt datgene waar ook trots niet trots op hoeft te zijn; elkaar opdelen, rangschikken en de ene partij meer waarderen dan de andere. Wat hij zegt, goed of slecht, is betrekkelijk. De inhoud van zijn (en sommige anderen hun) shows raakt niet. Hooguit wordt het vermakelijk gebracht. Maar dit staat los van hetgeen 't de buik vol van heeft. Intelligent? Misschien in tegenstelling tot anderen, maar dan vergelijkt het; zonde. Doet het dit niet, dan ziet het onvoldoende intelligentie om het echt intelligent te noemen. Uit zijn woorden valt te halen dat er trots is dat deugd. Helaas de péhaas. Er is geen trots voor wie zijn of haar verstand gebruikt. Misschien is het een idee om door te gaan tot intelligentie in prullenbak belandt en niets overblijft, voor wie is het die zich verdrijft? kan het klink trekken Ik bedoelde gewoon dat ik het een leuke comedian vond waar ik graag naar kijk. 😅 om het nogmaals doorgang te bieden Het beantwoordt de vraag die werd gesteld. Zint het niet? Verwacht je ja en amen? Het reikt iets aan; take it or leave it. Als je volgt waar ik mee bezig ben, zoals je zei, hoe gaat dit dan samen met wie bedoelt? Zo er tot nu toe niet dieper op wordt ingegaan; wat wil je zeggen? Ben ik voor wat oppervlakkig is en geen uitdaging vormt? Of is er sprake van vergissing? Ben ik bij nader inzien niet wie je dit deelt? Wie ben ik eigenlijk, als je eerlijk bent? tot wie het slot welke kant omdraait?

Your phone

isn't spying on you to show ads (it's worse than that?) Weer zo'n angst wat niet is onderzocht. Geen probleem, maar dan ligt de boodschap aan de kant van o, jee, wat erg voor wie privé privé wil houden. Wat vervolgens de vraag kan stellen, waarom verwarren we denkbeelden (boormachine voor verjaardag, welke auto je rijdt, wanneer mams is overleden) met wie we (werkelijk) zijn? Als je gehecht bent aan gedachtengoed, goed, dan moet je 't zelf weten; suffer the consequences ;-) Daar heb je wel een punt mee

Lijden

is geen keus

maar verzinsel

in gedachten

wat als bui

komt, gaat

en het laat

God, een vraag

Ja, ja, ja, ja nou ja, nou ja, één vraagje dan God. Waarom kunnen ze niet één keer in het huis gewoon gezellig doen? ... Ja, dat begrijp ik niet. Nee, en dat is ook geen antwoord op de vraag. Ja, waar zijn mensen met hun hoofd? [lachen] Nou, je kan beter zeggen waar zijn ze met de etensgeur? ... Ja precies, door het hele huis heen. Elke dag weer. Pannenkoeken in de ochtend [walg] gadverdamme. Elke dag pannenkoeken [gruwel] echt gadverdamme hoor. Succes. [lachen] ... Ja, inderdaad ja. Nou ja goed, dat, dat kun je zeggen maar het is inderdaad waar. Het is geen huurgenot, geen woongenot. Het is gewoon allemaal bagger. En dat is inderdaad al jaren lang zo hier, dus 't, 't, ja is eigenlijk 'n- ja, gewenning ok, maar het is dan wel een beetje, een beetje aan de verkeerde kant aan het liggen nu, eh? Maar goed. ... Ja inderdaad, of die cannabislucht in de, oh gadverdamme hè? Ik bedoel OK dat je wil blowen maar e- [huiver] Ik bedoel verziek je eigen leven maar houd een ander d'r buiten, weet je, gadverdamme. [lachen] ... Tot rede vatbaar? Nee, nee, nee, nee, nee, nee, niemand in dit huis hier. Het leeft lekker langs elkaar heen. Is maar goed ook misschien. Kom op zeg, gewoon een normaal, goed, gezond, verstandig, authentiek, eerlijk gesprek? [mh mh mh mh] No way. Het is allemaal ikke, ikke, ikke, ikke en nog eens ikke. Ik wil dit, ik wil dat, ik wil sus, ik wil zo, ik wil macht, ik wil geld, ik wil seks, ik wil alles. Ja, daar gaat het om, ja. Overal waar je komt. En dat willen ze niet horen, maar dat is wel wat het is, eh? ... Ja, gewoon schijt aan hebben. Geen medelijden. Met niemand, met jezelf niet. Met niemand. ... Ja precies, de grap is, je bent de enige die van je ego af wil, want de rest die zal dat niet willen. Die zal het überhaupt niet eens begrijpen. Dat A, we denken een ego te hebben en B, dat het ego kan sterven. Maar ja, wie wil dat nou horen? Precies. Maar ja, je kunt het wel eerlijk zeggen ja. Laat mij dat ego omleggen. Ben je d'r van af, weet je. Geen problemen meer. ... Ja, precies. [lachen] En het is eigenlijk doodnormaal, he? Ik bedoel, dui- nee miljoenen mensen die dit al hebben gedaan hiervoor. Dus zo, zo apart is het ook weer niet, weet je. Het is alleen, je komt ze niet dagelijks op straat tegen.  ... Ja, ja, je voelt de pijn dieper dan de mensen om je heen. En daar kun je niks aan doen, en dat weten ze ook niet. Dat hoeven ze ook niet te weten, want die gaan het toch niet begrijpen. Pijn, dat zul- dat woord willen ze niet eens horen, joh. De één die verdoofd zich met drugs en de ander sus en zo, ik bedoel d- [briesen] Laat staan dat je überhaupt een gesprek met ze kan hebben, want dat nog helemaal het laatste wat je... ... Ja, maar dat is het mooie d'r van. Dan komt het allemaal op jezelf aan. Dan hoef je niemand meer steun te vragen, om hulp te vragen. [Dat is] tabee. Ja, dat gun je iedereen, maar ja, niet iedereen kan dat of doet dat of wat dan ook, dat is hoe het is. Dat ligt aan niemand. Dat kan niemand bepalen. Klaar. Het is ook nieuw hoe je d'r mee omgaat. Ik bedoel hee, hallo, dat is wel nieuw hoor. Het overkomt je, of het [je] overkomt je niet, klaar. Niet iedere vrouw die wordt zwanger. Niet iedere man die... ... ja, precies. Het gebeurt of het gebeurt niet. Dat heb je niet in je handen. Als het kwam dan gaat het ook weer. Als het is geboren, dan gaat het dood, klaar. Kan je zoveel hebben als je wil, een huis, auto's, noem maar op. Doen alsof je een vrouw kan hebben of andersom; [kokhalzen] smerig. Ja, zet het in de krant, kun je lachen [lachen]. Nee nee nee, d'r is geen krant die dat durft te doen, joh.

Wie gaat verzinnen

wat niet vast is te pinnen? Om het van binnen naar buiten te keren. Uit elkaar te scheuren. In geuren en kleuren te laten gebeuren waar je om kan zeuren maar geen zegje over hebt. Wie nept ben ik met vloed aan vleugels; woord dat wegebt. Onderschept by barber CUT THE CRAP. Voor wie rapt is rap en rabarber is geen woord wat rijmt, dus tovert het raBarbara uit de hoge hoed. Of hoor rabarber in harbour. Want schijt, Engels is ook goed. Regels? Breken. Net als groet. Voor wie het is baten, doet norm laten van zich als persoon. Van hi hallo onzin praten en bevestiging zoeken. Maar zo gaat dat in de wereld... Nee, wie wil weten laat zichzelf alle hoeken van de kamer zien. Haalt geen antwoord uit boeken en durft te vloeken naar wie vloekt, zo de bal te butsen, die werd gekaatst. Waar het laat weten dat 't beledigt, tot door het schelden wordt gezien, dat niets persoonlijk is. Dat wie zich aangesproken voelt dank mag tonen voor de blinde hoek die het zelf niet ziet. Voor het gat in dekking waar naar gewezen wordt. Om erger te behoeden. Want wiens opwekking van vuile woorden bij de verkeerde belandt, is nog niet jarig. Wie nooit jarig is, ziet hoe we massaal stinken in loos gewoon. Soort van Sinterklaas maar dan voor 'volwassenen'. Wat we daar ook mee bedoelen, want waar die te vinden zijn mag Joost weten. En die weet het niet. Die heeft het keten verlaten. Laat de 'groten' praten. Heeft er geen behoefte aan. Is de poppenkast zat en schijnt rust te vinden als je moet geloven dat hij zich rustvinder noemt. Tis eerder rustflikker af op het mollen ervan, onverbloemd. Bewust likker van de zegel 'zelfonderzoek'. Pus trigger om wond te schonen. Aan het omkomen in wie ben ik? zaken, waar het eerder voor deed waken steekt het hand voor in vuur. Deinst niet terug voor een hartig woordje, dat dwars door spiritueel materialisme snijdt. Weidt uit over wat in hem opkomt, als het maar larie is. Zoals een gebakken poets ontbijt, oester smaak suikerspinnen of een paradijs aan zeemeerminnen. Voor wie gaat verzinnen wat niet vast is te

Psychiatrie

is niet hetgeen dat geneeskunde verdient, of wel soms? Het helen van de psyche, sure. Noem het onhandige behandelkunde. Al is zelfspot waarschijnlijk te hoog gegrepen, voor de drugsdealer die het uitoefent. Misschien is een opleiding voor het Omgaan met Ongeregeldheden (OMO) iets. In ieder geval is dit realistischer dan psyche aan iatreia koppelen. Wat grappiger wijs doet denken aan psychose; grip op de realiteit kwijt zijn. Als je kritisch bent, dan ben je psychotisch bij het aannemen van wat dan ook. In casu de mens, de persoon en 't ego. Wat goed uitkomt wanneer je juist iemand steunt door hetgeen in kwestie zelf ook te hebben... ervaren. Nee, daar ga je, want net als volwassenheid is de ik-waan er één die massaal niet wordt onderzocht. Het blijft er in hangen. Dus hulp is uitgesloten en om er een schepje bovenop te doen is behandelaar niet ziek, nee; cliënt. Waar volwassenheid staat voor dat je niet meer groeit, is het eerder een 'ik wil niet meer groeien'; klein cruciaal verschil. Kijk, dat ledematen op een gegeven moment zeggen, 'nu is het genoeg, we gaan krimpen', ah ja. Maar geestelijk, intellectueel en qua denken is er geen limiet. Toch blijken we als schaapjes de boel bij elkaar te blaten. Onbewust over het uitkramen van larie, onzin en gebeuzel. De schijn dat respect, verantwoording en niet kinderachtig zijn ons volwassen maakt... sorry, dit is een fase die over hoort te waaien. Maar alas, geef het grote kind wat te doen tot de dood. Net als dat dit rimram is, mocht je het doorhebben. Rijp zijn is dus niet meer groeien... wat dus neer schijnt te komen op, 'ik vind dat ik volwassen ben, maar sta niet open voor grondig onderzoek'. Volwassenheid zou een lichamelijke èn geestelijke volgroeiing zijn. Maar net als in de psychiatrie is er al snel een dodo die leuk doet met halve wijsheden. Dan klinkt het aannemelijk om van pillendraaierij over te stappen naar het holistische, integrale en al met al lichaamsvriendelijkere; in de kern blijft het onvolwassen. Om de hete brei heen draaien, dat kunnen we goed. Nee, dan komt de overtuigende houding van, 'ja, ik ben het ook niet eens met het reguliere, maar uit mijn ervaring zit het 'm bijvoorbeeld in trauma, de verbinding naar anderen, een gesprek met betrokkenen.' Leuk en wel, maar het is niet de oplossing. Noch die enkeling die zegt naar de kern te kijken... maar de eigenlijke kern overslaat. Het heelt de psyche niet. Sterker nog, heling is de zoveelste egotruc om als paard achter wortel te hobbelen. Psychiatrie klinkt mooi, maar wees eerlijk, een bakker noemt zich ook geen Graangod, Voedselvorst of Meelmachtige. Een Meelmonster, Broodbeest of Graangriezel zou navenant zijn. Voor wie de wereld opdeelt in goed en slecht, doet zich met beide minder voor als iets dat het niet is. Speel dan een OMO behandelaar, bezorgd verlener of bemoeizuchtige. Al houd het hele verhaal toch op, wanneer je 't doorziet. Dan boeit het niet als we ons achter iets verschuilen dat te mooi is om waar te zijn. Op een deur bonzen en ons presenteren als 'de psychiater' verhult in wezen onzekerheid. Puntje bij paaltje maakt het nimmer waar, wie het voorstelt. Noch dat een rechter de waarheid, de gehele waarheid en niets behalve de waarheid, waar kan maken. Geen probleem. Elk woord is vooralsnog onbewezen. Al zou ik dit niet aannemen. Onderzoek het zelf, of blijf onvolwassen. Niet dat ik volwassen ben, want wie de ogen opent ziet dat niets tot volle wasdom kan komen, er geeneens onvolwassenheid is, noch dat er een 'ik' bestaat. Overtuigd van wel? Misschien heeft de psychiatrie dan geneeskunde verdient. Niet als richting binnen de pseudowetenschap, maar door zelf te gaan genezen van de waan, die het openbaart.  Wie bespaart zich de moeite van eindeloos gezever? Is nuchter, geen zwever? Vraagt door tot er geen nemer is, noch gever? Maakt van jenever jejaver, is niet braver; juist graver van het gat, niet gaarder van boeken zat over hoe delf ik het... ? Tis komisch om dit te schrijven, maar er niets mee te willen. In tegenstelling tot vroeger, het gros en geheel der menselijke kennis. Alsof deze woorden een doel hebben, come on.

Rascal Raaskalt

Van de bodem tot de top klom ik erop. Geen taal is ook taal. Amai, de vogel is ontvlogen aan de bogen langs de weg. Pech is voor vogels. G voor grondig. Volmondig zei 't ja, bli bli bli en bla bla bla. Geef de akker geen vork maar spatel het omhoog. Wikkel wasplant om je vuist. Een kerpel is onjuist. Duisternis vervlogen. Onder katten ogen. Al ik zei is gelogen. Voor wie zorgt na dit te hebben opgezogen om mijn spraak te mijden? Liever dat ik zinnen kwijtraak, dan dat ik ze maak en laat leiden naar zoals er hier geen zinnigheid aan valt te beleven. Nee, misleiden is wat het doet. Er woedt waanzin in het hoofd. Onthoofd bij wijze van spreken, om het hersenloze ook echt aan hersens te lozen. Anders is het nog niet hersenloos. Ongekozen spelen scenario's in het leven zich af. Als ik iemand was, koos ik niet voor de straf om in het brein te zitten. In de bajes waar de analyticus van alles van oordeel voorziet, achter tralies van zogeheten 'realiteit'. Tot mijn spijt is dat dan wat het de wereld noemt. Al het ego opnoemt, trap er niet in. Het is beroemd om het creatieve vermogen dat net zo berucht is om weloverwogen, als in onweet, iets dat het eruit smeet, voor waar te houden. Niets is ontvlogen, er zijn geen bogen en amai, taal voorbij is er geen bodem noch top. Dus, wie klom waar op?

Conundrum

Als ik mijn partner verlies, waarom is het verlies dan m'n partner zo ik voor mijn part me verlies in de vrijheid die ik verloor toen me partner nog niet verloren was? Als de liefde vol is, waarom dan vol in de liefde duiken? [Een druk zwembad maakt water mijden] Als liefde vol is, wie is dan zo liefdevol om vol voor de liefde te gaan wijl het gelooft in waar ik voor nodig ben, wanneer het vrijheidsvol onder de jij-bent-mijn-lief-en-ik-raak-vol-van-jou-val plaatst? Als ik mijzelf ben, waarom maak ik dan van mijzelf 'ik'? Als mijn verlangen zoek is, waarom zoek ik dan mijn verlangen zo ik pas krijg waar ik naar verlang wanneer ik geen verlangen meer heb? Als ik nergens zin in heb, waarom spreek ik mij dan tegen door deze zin te maken? Als gevoel drugs is, waarom dan van drugs gevoel maken? If I all, nothing and within ye while you're reading this, what am I? Thoughts Though not and too good to be true, love and wisdom comes to mind due to Nisargadatta's 'wisdom tells me I am nothing, love tells me I am everything'. definition energy 100% thats what I referred to. Can you imagine that a sentence as 'definition energy 100% thats what I referred to' without quoting where it points to can be puzzling? Telegram style can be appropiate sometimes, but 'definition energy 100%' does not ring me a bell... moreover, I commented that defining 'nothing' is defining the undefinable. still everyletter thst you write you have to proces in the brains so then My thoughts a part of me is inside of you. What proof do you have? Instead of just believing what comes to mind, why not research profoundly? Look, theoretically all is possible. That aside, your sentence actually states that letters 'I' write would be processed by 'me'. Then it assumes this is why 'your' thoughts are inside of 'me'. It doesn't make sense. For someone saying it loves high-level science you yourself are showing low level analysis, aren't you? if You say something about nothing isnt it then just energy even when u think about it its aomething Depends. Hypothetically yes, but absolutely I indicated that it is pointless to explain the inexplicable. Supposably you understand your words yourself, but can you imagine one might have to decipher it sometimes? The sentence, 'if You say something about nothing isnt it then just energy even when u think about it its aomething' was reread as 'if you say something about nothing, isn't it then just energy? Even when you think about it, it's something.' assuming this is what it supposed to be. Why post comments consisting of spelling mistakes, grammar errors, missing question marks, meaningless capitals and twists in sentences that make it hard to pin point what is meant by it? In the next part I can grasp little of what you are trying to convey. I find it rather confusing. Could you rephrase it, give an example or ackowledge it is so far-fetched to just leave it be? exactly but we refer to nothing sometimes as something. If I ask is there something wrong and they say nothing, the word becomes a lie and is Something. So maybe the word nothing is a refer but eventually something. It just goes over in Energy The key question remains. Thorough investigation can be clue to understand this inquiry. A riddle for a riddle. 😉 Who am I?

EHBOnvolwassenheid

Ik voel me volwassen. Het grootste gedeelte van de tijd voel ik mij dat niet, vind ik mezelf eerder puberaal of uitgeschakeld en intens onzeker door depressie. Me volwassen voelen brengt rust en een stevig fundament. Ik word er gelukkig van. Wat is het met je onzeker, uitgeschakeld of puberaal voelen? Wie is tevreden met elk gevoel? Zoals Damiaan Denys de vraag werd gesteld, 'zijn we ziek als het ons niet lukt om gelukkig te zijn?'  Voor wie oordeelt niet over zijn of haar (onvolwassen) gevoel? Ik heb er verder geen oordeel over hoor. 'Onvolwassen'  zijn is ook goed. Alles beter dan depressief, dat wel. Maar ook daarin kun je gradaties van acceptatie toelaten. Wat is er mis aan depressie? Het niet kunnen autorijden, koken, in beweging komen, praten, et cetera. Maar ik ben me er bewust van dat dit een opsomming is van verschijnselen waarin geen oordeel hoeft te schuilen. Doch vind ik het een afschuwelijke ervaring. Ik onderga het. Eenzelfde soort vraag zou zijn: wat is er mis wanneer je kind doodgaat? Mag hard klinken, maar dat ik er van overtuigd was dat er een ik is die iets ondergaat kan de kern zijn waar in een depressie de duim op kan worden gedrukt. Het haalt niet weg dat iets rot lijkt en slecht schijnt, maar dat is de grap; het lijkt en schijnt. Voor wie zich echt bekommert om zichzelf (in nare tijden) kan dit zien als een deur naar bevrijding. Met zelfonderzoek is het mogelijk om door de illusie der dingen heen te kijken, maar gek genoeg zijn er niet zo veel die zich hier mee bezig houden. Er wordt gezegd dat men liever drama ervaart dan dat het dit opgeeft om zonder te zitten, zo gehecht dat 't er aan kan zijn. In een experiment werd pijn zelfs verkozen boven verveling, wijl het ook anders kan en zonder het verveling te noemen. Voor wie een geschenk ziet in depressie beseft dat je juist met de rug tegen de muur moet staan om tot overgave te komen. Als je (ego) geen uitweg ziet en niet besluit om het lichaam daarvan de schuld te geven (suïcide), kan de vraag ontstaan die al eeuwen luidt: wie ben ik? Zijn we ziek als het ons niet lukt gelukkig te zijn? Vanuit veel geloofsstromingen wel maar er zit voor mij ook iets doodsnormaal aan ;-) Voor wie is depressie een geschenk uit de hemel? Geen idee. Er zijn gelukkig ook mensen die zich hiermee bezig houden maar ik heb er niet veel van in mijn omgeving. Kan ze opzoeken maar veelal draait het om de hete brei heen. Wie ben ik? I am that. Eigenlijk is [diagnose] zijn een uitvergroting van de (tijdelijke) persoonlijkheid. Wat kan je als voorbeeld geven? In deze context vind ik niet echt dat er zinvolle voorbeelden zijn. Maar als je je richt op de essentiële vraag 'Wie ben ik?' dan weet je waarschijnlijk dat de persoonlijkheid tijdelijk is, een soort all-in-one package dat inherent is aan het menszijn. Doch is de persoonlijkheid niet wie je bent maar heeft in mijn geval vaak een overheersende hoedanigheid die ik (nog) niet onder controle heb. Dat komt door die diagnose. Als je leert vanuit de positie van getuige te kijken naar symptomen dan is er beter mee om te gaan. Dan laat je je persoonlijkheid toe maar heeft deze minder invloed omdat je als getuige ervan voldoende ruimte ervaart om adequaat te antwoorden op de vraag 'Wie ben ik?' Net zo het lichaam geen schuld draagt; hoezo is '[diagnose]' zijn verantwoordelijk voor zelfbeheersing? Wie kan zich voorstellen dat Damiaan Denys zei geen controle te moeten willen, al is het van nature om daar naar te verlangen? Waarom niet in plaats van naar een verklaring zoeken berusten op dat ik geen weet heb? Als het me niet lukt om hevige emotie gade te slaan, dan kan ik toch de frustratie van het falen waarnemen? Tenzij ik mijn oordeel los door me af te vragen wie er wat en hoe, waardoor het niet uitmaakt wat er gebeurt...

De baby

wordt een zusje voor hem. Denk je dat het goed voor 'm zal zijn om een ​​zusje te hebben? Waarom wil je dat weten? Omdat ik geïnteresseerd ben in jouw mening. Nou, ten eerste geloof ik niet in afgescheidenheid, een ik en jij so to say, dus ook niet het persoon dat wel of geen zus heeft, enzovoort. Als ik tegen beter weten in toch een mening vorm vind ik het een wat oppervlakkige vraag. Of het goed of niet zal zijn is mij zoiets van, tja, wat bedoel je met goed? Waarom is het hebben van een zus (of broer) wel of niet goed? Hoe verhoudt zich dit met hem, want er is niet echt een keuze... tenzij je denkt aan abortus maar dat is absurd in deze context. Als ik terugdenk aan de brussen (geschwister/ sibbelings), heb ik me deze vraag namelijk nooit gesteld. Wat moet ik met het antwoord? Blij zijn met iets wat buiten mijn macht en verdienste ligt? Treuren om waar ik niets over te zeggen heb? Iets vergelijken met wat eigenlijk niet te vergelijken is? Hoezo de vraag of het iets voor hem doet, als de reden nooit zo simpel ligt dat je voor het ene kind een andere 'maakt', zo dat het een broer of zus heeft. In andere woorden, waarom wil een mens kinderen? Waarom wil jij een kind? En wat stelt een kind voor? Kan er naast de praktische kant van het label 'kind' ook oordeelloos gezien worden wat er te zien is? Nou goed, dat is dan greep uit de grabbelton van ik-kan-het-niet-laten-maar-onderzoek-alles... haha, heb je niet veel aan denk ik, maar, je vroeg er om. Hahaha, goed antwoord op een slechte vraag. En een goede vraag voor zelfonderzoek, aangezien alles ingang biedt voor introspectie. Eigenlijk is er geen goed of slecht. Het vragen zelf onderzoeken deed mij beseffen dat een vraag pas een vraag is als je overtuigd bent dat het een vraag is. Ik bedoel, het kan ook zo zijn dat je een vraag leest als een reeks tekens waarbij het vraagteken geen of een andere betekenis heeft. Wie onderzoekt vragen? Wat is een vraag? Hoe kan je een vraag ook lezen vraagteken  Als je ? ziet als een haakje, een ronding met een punt, een dingetje op papier, dan kan de waarde, betekenis en het nut ervan vervallen. Net als dat je een woord zo herhaalt tot je opeens geen idee hebt wat het is. De betekenis in twijfel trekken, tot het zoveel niet als wel kan betekenen. Eerst nam ik vragen niet zo voor de grap, vooral de wie ben ik? vraag. Op een gegeven moment ging ik me afvragen waar het op sloeg. Wanneer er geen solide 'ik' kan worden aangetoond, begon ik aan de vraag zelf te twijfelen; niet alleen wie ben ik? maar wie vraagt er wie ik ben? Inzien dat het een trucje is om het ego van trucjes te ontdoen, blijft een trucje... van het ego. Maar in verhouding tot mediteren, aan chakra's draaien en in 'spirituele wezens van het licht' geloven is dit een trucje wat als slang de eigen staart opeet (ouroboros); een sleutel om mee te verwerpen tot je de sleutel vervolgens ook verwerpt. Ook wel het directe pad genoemd. Niets mis met andere methoden, maar ik moest gewoon weten hoe het zit. Soort foefje van de goochelaar doorkrijgen, zo te lachen om de illusie die het voorstelt. Gedachten waarnemen maar er geen bewijs van hebben kan lachwekkend zijn. Te bedenken dat dit iedereen betreft... is alsof je men nog in de Sint ziet geloven maar het niet mag verklappen, gezien er weinig zijn die dit (gaan) inzien. En bij wie dit wel inziet valt er niet echt iets te bespreken; je hebt elkaar immer niets te vertellen zo 'je' en 'elkaar' niet waar zijn. Waar zijn 'je' en 'elkaar'? Meerzinnigheid is zo grappig dat het taal minder letterlijk, minder monopolistisch maakt en tot nadenken zet. Dat het bijvoorbeeld in taal handelt naar waarheid zo waar gewaar te zijn, wat niet waar is. Immers is daar waar een wil is geen weg waar te nemen, aldus de niet-waarzegger die zegt waar nietwaar is. Maar, waar is waar wel?

Met verloren blik

dacht ik dat te verliezen wat ik nooit hebben kon. Al ik verzon leek houvast; ik geloofde er in. Als geblaseerde spin ving ik vlieg; ik hield dromen over. Wijl welke wel waar werden bleken bedrog. Och, ze versperden net als mijn avonturen waarvan ik dacht dat 't wat werd, want ik verzon wat ik nooit hebben kon. Dat ik eraan begon leek het echt te bestaan, tot ik inzag dat zelfs m'n baan, m'n hart, m'n leven idee was, niet echt. Zoals je een specht kan horen tikken, zonder te geloven. Het vuur is gaan doven tussen mij en wat ik wil. Al blijft het willen hierboven, zo frappant. Met inzicht over pijn en leed is schijn nog niet aan de kant. Je zou denken dat het alles verbrandt, maar da's dus net zo'n illusie, die je liever niet tot ruzie, doopt. Dat je nog hoopt dat dit of dat gebeurt is als een kever die naar de maan loopt. Voor welke duivel koopt mijn ziel om te worden bedonderd met een deal door de hersenschim die net zo niet real is als de ziel die half de wereld tilt?

Door verwarring

en wanhoop zit ik op een bijster spoor. Het is dat ik verloor al wat ik voor me zag. Zelfs het geloof in lichaam zei ik gedag na ik zag dat intellectuele gymnastiek louter piek was op de boom. Geloof hoort bij de droom die ik net als de pen waarmee ik schrijf ontken. Door verwarring en wanhoop kroop ik door het stof. Begon ik lof te geven aan wat vooraf gaat aan mij, mijn leven, de dood; verbeelding, zo het zij aan zij met vragen verzoop ik door verwarring en wanhoop. Hakte ik knoop van wie ik ben in geen twee noch twee. Nee, de bilateraal kwaal is wat ik mij niet aanhaal. Al zijn deze woorden net zo duaal als de taal die ik gebruik om het vertalen van het taalloze talloze keren af te zweren, af te leren. Af met de pret van denken het te weten. Laat wat erin is gesleten niet zitten. Kijk, tot er geen kijken is. Zie, tot het zicht verloren is. Voor wie verloor al wat het zag ziet dat 'hebben' een bijster spoor is en door verwarring en wanhoop overgave de vrije loop gaf. Dat al wat het voor zich zag zelfs het geloof in lichaam gedag zei na 't zag dat intellectuele gymnastiek louter piek was op de boom. Aan zo'n inzicht ontkomen mensen niet. Al kan het zijn dat er in dit leven geen sprake van is. Vroeg of laat raakt het als bliksem om zich als centrum waar alles om draait los te laten. Gaten te schieten in het pantser waarmee het zich indekt. Zo is zelfs schuilkelder geen asylum en wordt geloof als kauwgum, uitgespuugd; wat niet klinkt met elk ander woord en in het Engels hoort het ook geen rijm dat het dan maar 'uitspoegt' wat erin zei, zo dialec er ok mag sijn en dialectiek de kunst is om waarheid in mening te onderzoeken, dat 't uitkotst. Voor waar dia dan geen twee wil zeggen, heeft het er wel mee te maken en als het herleest, zegt dia geen twee en valt Advaita vertaalt dus overal op toe te passen zo ook twee geen twee zijt wanneer men niet zo bekrompen kijkt vanuit benepen hoek. Loop om iets heen. Belicht veelzijdig. Werp tegen in plaats van mee. Geef gas terug en hee, blijf niet in een antwoord hangen voor het onbevangen en zonder verlangen in staat is om dieper te denken dan wanneer het de deur doet prangen, die juist open de ingang biedt. Als voorbeeld kan dit wat het inliet me geen biet schelen. Zo kan ik eindeloos spelen met woord, klank en spraak, want ik kraak het raadsel wie ik ben toch niet, hoe ik me ook ontwaak, ik blijf mezelf aan de kaak stellen dat het futiele zaak is om de vraag wie ik ben van antwoord en geen strik te voorzien, voor de list die het bovendien- Ik tel tot tien en ga zien wat ik door verwarring en wanhoop verloor. Voor de woorden die ik zoop koop ik nakkes, niets. Nope, als ik net zo in bed ben als ik letters rijg, neig ik uren te hijgen zonder explosie te krijgen. Oftewel, rand gevonden? Stapje terug, desnoods implosie. Voor als iedereen voor zonden van zaadlozing zou hebben gevonden dat je er virya van kan maken... laat maar, seksuele voorlichting ging over komkommers en condoom, niet over het eeuwenoude gebruik dat stroom aan enthousiasme geen duik maar wel orgasme geeft. Wie streeft doch zweeft daarbij als teef of reu en wie heeft gevoel voor milieu zo het geen kwakkie kleeft, is het beu en leeft niet sinds er geen leven zij?

Voor waarheid

doe ik zwijgen. Dreigen dromen niet uit te komen. Ontkomen idealen confrontatie niet met de onbewezen wezen waan, die ik ben begaan, of het me nou wel of niet zint, ik prik lek in welke bubbel ik mij bevind. Of 't nou de overtuiging is van 'kind', of het 'feit' van een zon. Het is waar 'n luchtballon me oplicht, zo 't leegte is hagen, lucht 't gewicht doet dragen en de inhoud vragen inspireert, waaronder welk doel 't leven heeft wanneer géén de boel geeft wat 't zo graag hebben wil. Nee, gevoel is waar ik laas aan til als het om geluk gaat. Leven is waar tang varken slaat als je begrijpt wat ik bedoel. Voor wie ziet de modderpoel van gedachten waarin het vast is gezogen? Wachtend op regen. Op pijpenstelen die plegen de droom weg te vegen. Twijfel, is zegen. Remedie tegen pijn dat veelbewogen laat zuchten. Al is gelogen. Pogen te vluchten is me niet afgegaan, dus ben ik gevlogen naar de maan zit ik te fantaseren om 'm te smeren onder hemeldak heb ik lak aan idealen. In geloven zal ik falen. Ik kan me leven niet bepalen. Na mijn bestaan neer te halen resten slechts verhalen zoals kannibalen 'zichzelf opeten' of de vraag; wanneer ga ik bakzeil halen om wie ik ben voor het verdwalen in de persoonlijkheid zelve die ik heb laten bedelven onder de kwalen die gepaard gaan met me voordoen als... ?

Leven

lijkt waar, wijl het onderzocht geen eens bestaat. Net als haat om aandacht vraagt. Ik ben geslaagd in hoe ik versaagd mijn sage heb ontleed. Het is gewaagd, doch zitten met angst is niet wat ik deed. Eerder smeet ik me overal heen voor ik leed onder ogen zag. Het kon me geen reet schelen want ik moest me met Jan en alleman delen zoals velen pijn met drugs 'helen'. Men kon met me spelen onnozel dat ik was kon het me niet bommen wat ik met me hachie deed. Weet dat ik niks gedaan heb gekregen voor waar een wil is, zijn geen wegen. Blode blijkt zegen. Angst bedreven. Één met beven. Laat het verloren. Vechten zal niet scoren, dus leg ik me neer. Kom tot inkeer. Adem rust van onder naar boven. In niks slaag ik te geloven. Zelfs vraag is schaduw waar het licht is beroven, het wordt gesnoven tot als lucht in oven gebakken is. Er is niets dat ik mij doe beloven, zowaar ik geen gewicht dragen doe. Van inspanning ben ik moe. Achten hachje te zijn, waar dient het toe?

Ik ben persoonlijk

niets persoonlijks en een grap zal ik halen uit het hoofd om waar ik lach, lach jij, om mij, als ik zeg dat niemand lacht. Wacht, tracht ik te bestaan om wat louter is bedacht? Heb ik gedachten of zij mij in de macht? Machteloos onderwierp ik mij aan kracht die emotie met zich bracht. Achteloos staar ik naar 't geslacht. Voor taalse dubbelzin is het geslacht, huh, geslacht? Het vacuüm der semantiek vraagt mij dit te herhalen tot diep in de nacht zo het woord van betekenis ontkracht, jij om mij lacht en ik om jou, zacht, doch harder dan ik hebben kan voor wie zich overgeeft aan wat is bedacht zoals 'geslacht', 'geslaagd' en wie waagt het lachen dat uitdaagt eruit te raggen tot elke zin in hier gelaagd, laag voor laag, niet is vervaagd als condens dat de maagd van het glas weder toont zo het stormt in het drinkgerei dat helder zou zijn als ik met mijn onzin verdwijn. Dat ik persoonlijk lach om niets persoonlijks, ach. Een grap mag zijn bedacht door mij en jij die lacht is pracht en praal is ook zo'n woord dat ik herhaal om als holy grail een zaal te vullen met veel bulderen, gieren en gegrinnik is wat ik deel zo ik me scheel heb zitten staren op dat we niet waren, worden noch zijn. Wie door regels leest gebruikt 't brein waarbij het 'ons' plons ziet zinken. De bons met doen alsof. Ik bof te schijnen bestaan. Gelukkig maar, want het hoeft niet tof te zijn. Om te zijn moet ik bestaan, maar mijn bewijs is zo hard als marsmannetjes op de maan. Ga door tot lach keert in traan, zo diep raakt mij deze grol. Wat een gerol nu het over de grond draait. Tis als de wind waait van orkaan tot zo stil als de maan en een kabbelende stroom over hoe het is dat deze droom werd gezien voor echie 'Tis nie ech' - 'Ech nie!' had ik vroeger gezegd maar zet ik dingen recht dan waren ze nooit krom is waar ik domweg achter moest komen zo 't uit dromen komt. Alles bij elkaar opgesomd heb ik geen idee wat hier op rijmt dus vermomt het zich als fantast en maakt van bom jij bomt om in lachen uit te barsten. Uit de kleren en naar 't geslacht, want oh my, wat 'n macht komt erbij kijken als het miljoenen slacht om één pracht en praal is ook zo'n woord dat ik herhaal om als holy grail- al is het gestoord om dit te loopen. Keer naar het er-uit-floepen van het leven op weg naar 't geslacht om te worden geslacht voor 't geslacht in het geslacht en - wacht, wie lacht is die ene die zich naar 't eitje bracht. Die 't heeft overleefd niet te zijn gestorven. Die ene druppel die niet is gezeefd zo in het vergiet der vulva vruchtbaarheid vond. Wie lacht neemt geen blad voor de mond, is niet overtuigd van humor en verdriet, van wie tweezijdig ziet in dit 'ik ben persoonlijk en toch ook niet' lied. Voor wie ziet dat dit als grap door het hoofd maalt zo ik om jouw lach lach en jij om die van mij, vrij vertaald?

Een ervaring

van non-dualiteit is in mijn ogen stress gerelateerd. Bij een opbouw van stress kun je ontlading gaan zoeken, verstrooiing, maar ook de stress laten voor wat ie is. Dan lijkt het lichaam en de geest zelf een oplossing eraan te geven: een plotselinge omzetting doormiddel van een ervaring van non-dualiteit. Een soort van ‘beloninkje’. Wat kun je als voorbeeld geven? Zenkloosters, die graag de druk opvoeren! 😃 Hoe kan je dit concreter maken? Overal wordt stress ervaren, denk maar aan een date of solliciteren naar een andere baan,... Ook binnen een leefgemeenschap, zoals dat van zen. Een zenmeester kan je ook behoorlijk dan op de huid zitten!... Dan, dan kan het zijn dat je een plotselinge doorbraak ervaart. Zonder dat je iets speciaals begrepen hebt of zoiets. Gewoon een plotselinge ervaring van het wegvallen van alle grenzen!... 🙂 Wat is je eigen ervaring? Of, als je dit alles hebt meegemaakt, en het gebeurt plots, waarom speelt stress er dan een rol in? Als je een plotselinge doorbraak ervaart, waarbij alle grenzen wegvallen, hoezo spreek je dan nog over een 'je'? Achteraf zie alles het beste. Begrijp je dat er een grote stress (innerlijke druk) opbouw was. Het overkomt je, zo'n ervaring dan van non-dualiteit. Je was er dan even niet meer. Dan weer wel. Ook al heb je dan echt gezien, dat je eigenlijk niet bestaat. Ikloos ik, zogezegd.  Wanneer de nadruk op een vraag ligt laat 't datgene open wat het in tegenstelling tot 't verklaren er van sluit, nietwaar? Waarom een non duale ervaring in woorden vatten als het er aan voorbij gaat? Waarom hier vragen over stellen als je beter weet? 'Beter' weten is onrecht, nietwaar? Maar stel dat er een 'ik' is die weet waardoor vragen zinloos zijn, wat dan als ik 't resultaat loslaat, zo vragen niet stel om een doel te bereiken, verwachting te plaatsen of iets van een ander, jij in dit geval, te willen? Kan jij je voorstellen dat het interessant is om zonder verlangen een balletje op te werpen? Wie kan zich bedenken dat elkaar wijzen op hetzelfde leuk blijft door een creatieve wending, de openheid van vragen en andere manieren die afwijken van de norm? Het zijn slechts woorden, die ergens naar kunnen verwijzen. Dus? Precies, dus? Of, wat wordt hier mee gezegd? Hoe wordt 'dus' bedoelt? Waarom is het vaak zo makkelijk om elkaar verkeerd te begrijpen? Wanneer worden misverstanden aangemoedigd te worden besproken, eer het wrijft? Tenzij dat leid naar stress wat misschien een reden is om plots het non duale te ervaren 😉 Maar dan de vraag die eerder is gesteld... wie is de held(in) voor wie dit als humor geld? Ja, ik zie ook de humor in van al die 'verlichte zielen' na zo'n simpele ervaring van non-dualiteit!! 'Wie is van licht?'