Het mist niet 't samen gieren
wijl het om te plezieren
een andere wending heeft gekregen
Zo scheiden de wegen met het oude vertrouwde
en het nog zo en voor altijd onbekende
De straling die het uit
zegt het lichaam genoeg
Terug naar vroeger
lijkt misschien leuk
maar de nodeloze praat
geeft bij het idee al jeuk
De pijn die het begon te geven
kan het met niemand delen
Iedereen lijkt in trance
van de ik ben ik dans
Kans na kans
neemt het om te ontdoen
aan dat wereldse ge-oen
Wachtend in de berm
tot een bak voorbij is gereden
Rechtsomkeert
bij een verkeerd gevoel
Liever wat koel
om het hoofd erbij te houden
dan in de comfort zone
Zoon? Dat mochten ze willen
die schijnbare moeder en vader
Nu richt het zich op de dader
van alle ellende
die lachwekkend genoeg
geeneens bestaat
Hoe linear een lineaal is
zo baant het denken zich in bochten
De ene keer dicht bij het besef
dat de gedachte niet is wie ik ben
De andere keer neemt het wat aan
dat het dan weer ondervraagt
of het de dader is die waagt
te spelen met vuur
Al blijft na elke vraag
het antwoord zuur
voor wie er één verwacht
Wie niet verwacht
is degene die erom lacht
dat het allemaal is bedacht
Zo leert het af wat het verzon
Duurt het even om los te laten
dat er iets begon
en eindigen zal
Wie ben ik
in dit oneindige heelal?