is 't zo ik niet zie
dat ik als afgrijselijk graf
aan mezelf niet kan ontkomen
Als ik huil
zijn het druppels die stromen
om mij uit dromen te janken
ik mag danken voor dit zicht
Als ik huil
doe ik dat voor de donkerte in dit gedicht
voor alles wat me overkwam en het licht,
dat nergens te vinden blijkt
Als ik huil
is het omdat dit idee wijkt
en hoe ik zie dat juiste kennis gezond
als toren kijkt wat bedacht is op de grond
Verwond zie ik tranen die het laat
en zet geen kracht aan de daad
om te laten wat ik deed
Zeg maar gerust dat het me speet
toen woede me in het gezicht smeet
dat m'n leven me geen reet kan schelen
Ik liever een kreet laat horen
klimmend in die toren
om alles te laten gaan
Als ik huil
huil ik om al
wat ik dacht
te hebben gedaan
om woorden
die nooit
hebben
bestaan
