alsof m'n stem is verdwenen
en nergens één die ik kan lenen
De geluiden om mij heen
doen me in onmacht verkeren
en nederen mij tegen de wil
Het lijkt alsof anderen negeren
en ik daar te zwaar aan til
Het voelt alsof m'n stem is verdwenen
en nergens één die ik kan lenen
De onzekerheid in de benen
is voelbaar tot aan tenen
alsof ik degene ben
om wie het draait
en ik niet zie dat niemand
naar mij als antwoord graait
Het voelt alsof m'n stem is verdwenen
en nergens één die ik kan lenen
Dat ik wel iets zou willen menen
maar de mening aan een ander overlaat
en tevens niet weet waar het over gaat
dat ik soms ten einde raad
me laat zakken als zaad in de grond
woordloos en met gesloten mond