|
Dan denk ik dat ik iets heb gemaakt. Op het moment dat het werd gemaakt, was ik er niet, maar dit ontgaat me. Ik zal degeen zijn die dit of dat heeft gemaakt. Hoe kan ik? Beweren dat ik maker ben, als er op het moment suprême geen maker is? Alsof ik een eigenschap heb die zegt dat ik in het moment op kan gaan, niet bewust van mij als persoon en hop, achteraf claimen. Hoe oprecht ben ik? Ik kan veel willen, maar eerlijk? Dat ben ik niet. De grootste werken kwamen niet tot stand vanuit ego. Hier is een ik afwezig. Gaat ook lastig. Continu jezelf vertellen, ik ga dit doen waarmee ik dat voor elkaar krijg. Los van dat het resultaat anders is wanneer je deze open laat versus er een doel in stelt. Er zelfs geen resultaat is, bij het doorzien ervan. Wie kent het niet, de vraag van wanneer iets af is? Een maaltijd kan je een einde geven door een hap te nemen en te zeggen, dit is de laatste. Dat vind je dan. Maar mocht er nog een maaltijd komen, kan je net zo goed zeggen dat de eerste hap van die maaltijd de laatste van de vorige opheft. Zo maaltijd niet zegt wanneer het begint of eindigt. Daar dien je dan een uitleg aan te geven, een mening, regels. Niks geen feit, gewoon, wat je vindt. Een maaltijd kan door als maaltijd, wanneer het tijd is om te malen. Dan is er bij wijze maar één maaltijd, welke je er vind zijn bij wanneer jij van mening bent te malen en in tijd gelooft. Het kan ook een paar uur duren. Na elke hap de energie die vrijkomt gebruiken tot honger knaagt. In de tussentijd de opgedane brandstof verbruiken. Zo er mee om gaan. Het kan ook in een mum. Hap, slik, weg. Heeft het vraagteken wat anders om te verwerken. Want een boek kan kleurrijk beschrijven dat er een maag is, darmen, enzovoort. Wat er werkelijk gebeurt... je wilt het met geen pen beschrijven, zo raadselachtig kan het zijn. Het opdelen van dingen, prima, top. Maar de werkelijke grens, zij het lichaamsdelen, maaltijden, landen, vakken, mensen en wat niet, is er niet. Zie je ook niet. Vandaar dat zien anders kan worden gevat dan kijken. Met alle overlap en verwarring van dien. Net zo ik mij kan vergissen in dat ik iets heb gemaakt, wat niet zo is. Kwestie van kijken, tot ik zie. Zie? |