|
Hoe heet je, wat is de naam en wie ben je? Zo helder zijn vragen niet. Wie wat verwart maakt niet uit. Niemand draagt schuld. Wie heet je? klinkt ongebruikelijk en is niet juist, maar komt het op neer. Als je er genoegen mee neemt. Als je een naam denkt te zijn en that's it. Het is geeneens namens jou, maar door een ander verzonnen. Wat net zo een vraagteken is. Leuk en wel, maar ze weten echt niet wie je bent. Zeker niet nog voor dat je uit het ei kruipt. Aan de kaft kun je niet zien, wat er in het boek staat. En laat het blanco zijn. Al is er op een verhaal niets tegen. Noch voor, als het er op aankomt. Invullen wil wel, maar is het eerlijk? Er wordt niet voor niets van naam verandert. Zo is er misschien iets waar je achter kunt staan. Al beperkt zich dit tot de naam. Niet wie je bent. Wat als vraag geen antwoord behoeft. Wat ons kan ontgaan. Dus gaan we het inhoud geven, het onbekende onderwaarderen en een ander beoordelen. Zonder jezelf eerst onder de loep te nemen. Zo blijft het na-aperij. Soms zo dat nakomelingen dezelfde naam krijgen. Overigens niet echt krijgen. Heb je een keuze? Het wordt soort van opgelegd. Je ontkomt er niet aan. De angst kan te groot zijn. De wereldbevolking ook. Wat heeft dit met elkaar te maken? Niets, je verzint het. Net als een naam. Ondanks dat het geen verzinsel blijft, maar we het 'echt' achten. Op basis van wie bevoegd schijnt te zijn een naam vast te leggen en wie zich verantwoordelijk waant. Wat in de kern geen poot heeft om op te staan. Maar ach, laten we er een spel van maken. Een toneelstuk. Laten we in alle verwarring geloven dat het zo is. Voor de 'makers' is het misschien spannend, speciaal en bijzonder. Voor zover het om een mening gaat, gekleurd door gevoel. Het gaat eerder om hun, dan om jou. Geef toe. Net zo dat jij er niet om kunt vragen, te worden geboren. Je moet. Zij willen. Plus, hun 'willen' leg je in eerste instantie onder de kopieer. Je ontkomt er niet aan. In de betrekkelijke zin dan. Pas als je het doorhebt, kun je het ook laten. Niemand is verplicht om het aan te nemen, er in te geloven of te 'zijn'. Wat dit ook mag betekenen. Dit staat los van dat het gebruikt kan worden, voor de aap die dit leest en denkt dat de naam als nutteloos wordt gezien. Het kan wel, in het geheel. Zoals je er bij de dood geen boodschap aan hoeft te hebben. Dan is er misschien geen woord wat je aandacht trekt. Net zo er genoeg momenten zijn dat je er niets mee doet. Dat je jezelf zelden benoemt. Het is eerder een ander diens zo-noem-ik-je-naam, dan dat het over jou iets zegt. |