Een hartje

heeft weinig van het hart zelf. Wat een vraagteken plaatst in dat het er mee strooit, onwetend hoe en wat. Laat je verleiden, want daar ga ik niet over. Wees (niet) boos, verdrietig en/ of teleurgesteld als je bedrogen wordt. Het hart kent bijvoorbeeld geen richting naar waar het, wat geeneens liefde genoemd hoeft te worden, straalt. Het gloeit rondom en maakt er niets persoonlijk van. Iets waar wij wel toe in staat zijn. We sturen het een kant op. Vandaar dat liefde beperkt, klein houdt en pijnlijker is dan we erkennen. Wie is het opgevallen dat aan warmte, als ook ander zintuigelijk genot, de illusie van liefde wordt toegevoegd? Afgezien dat het om een mening gaat, geen feit. Kwestie van kijken. Maar ja, als je je begeeft met een dagelijkse portie nieuws, kinderen om je heen en een baan wat niet echt bij je past... waar haal je de tijd vandaan om ergens voor te zitten? Naast dat interesse er is, of niet. Als ik eerlijk ben pin ik er niets over vast, zo los dat het heeft te 'kloppen'. Het hartje lijkt geeneens op een hart, los van kleur. Het zijn misschien twee billen en een neus, van bovenaf bekeken. Alsof het vraagt te ademen wijl de kont zich grond. Alias mindfulness. Je moet wat, als je clichés zat bent. Een andere kijk kan je lostrekken. Als je ziet dat een hartje je nergens brengt, in de verkeerde zin van het woord, is de lol er af. Net als xxx. Wat over kan komen als een clash. Een teken van ruzie. Een kruising waar je eerst van denkt, oh, hij of zij wil... NOT! Je trapt er in. Het zijn trucjes. And you know it. Net als dit. Een trucje om een ander trucje te weerleggen. Wat nog steeds om de waarheid draait. Wat heb je liever, een hart wat klopt of met leugens bezaaid?